Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Έλεος: μια παρεξηγημένη έννοια


Ίσως η λέξη «έλεος» να ακούγεται ως μια αδιάφορη, παρωχημένη έννοια, άσχετη με τη σημερινή πραγματικότητα, έννοια που αφορά μόνο παλιομοδίτες κληρικούς κατά τη διάρκεια κυριακάτικου κηρύγματος. Δεν είναι έτσι όμως. Η παρεξηγημένη έννοια του ελέους έχει να κάνει με τη συγχώρεση, αλλά και τη ψυχική εκείνη γενναιοδωρία, που αγγίζει κάθε πτυχή της καθημερινής μας ζωής, είναι εκείνος ο χώρος που παρεμβαίνει ανάμεσα στη ματαίωση και το θυμό. Η έννοια του ελέους είναι εκείνη που ‘μαλακώνει’ κάθε σκληρό συναίσθημα, που στρογγυλεύει κάθε οξεία γωνία, που αμβλύνει κάθε κοφτερή γραμμή. Δεν έχει σχέση με τον οίκτο που εκλιπαρεί εκείνος που νιώθει σε κατώτερη θέση. Είναι η ενέργεια εκείνη, που πηγάζει πρώτα από όλα από μέσα μας, πριν προλάβουν η κατάκριση, η καταδίκη, ο θυμός, η αυτοκατηγορία να πετάξουν τα δηλητηριώδη στιλέτα τους. Εκεί ενδιάμεσα, έρχεται το έλεος να πει: «ΟΚ…ΟΚ… χαλάρωσε…δεν ήρθε το τέλος του κόσμου…όλα είναι καλά…πάμε παρακάτω». Το έλεος έχει να κάνει με την χαλάρωση της αυστηρότητας προς τους άλλους, και κατά συνέπεια προς τον εαυτό μας. Το έλεος είναι η φυσική κι αδιάλειπτη προσέγγιση του Θεού προς εμάς  (ίσως όχι όλων των κληρικών, αλλά σίγουρα του Θεού..)

Αυτό σημαίνει ότι θα γίνουμε σαν τα κακομαθημένα, χωρίς ενοχές παιδιά που βλέπουμε τόσο συχνά σήμερα; Όχι βέβαια. Εξάλλου, αυτά τα ‘κακομαθημένα’ παιδιά συχνά έχουν υπερβολικά ποσά ασυνείδητης ενοχής, που εκδηλώνεται ως άγχος, στρες, εθισμός, καθώς ασυνείδητα περιμένουν μια άγνωστη, ασαφή τιμωρία, κάποια στιγμή, κάπως, από κάποιον… Η υπερβολικά ενοχή είναι πολύ δύσκολο να απορριφθεί, γιατί είναι καλά κρυμμένη και δεν γνωρίζουμε καν ότι υπάρχει. Η παρουσία της φαίνεται από τα αποτελέσματά της: απουσία επιτυχίας, απουσία ικανοποίησης κι απουσία αγάπης στη ζωή μας. Ως έθνος μπορούμε να το καταλάβουμε αυτό. Αν είμαστε από τους πιο δυστυχισμένους λαούς στον κόσμο και αν είμαστε τόσο αποδυναμωμένοι να αντιδράσουμε, τότε σίγουρα έχουμε πολύ μεγαλύτερα ποσά ενοχής από όσο νομίζουμε...

Τι μπορούμε να κάνουμε; Να σταματήσουμε την άρνηση, να σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Να ζητήσουμε από το Θεό, την πηγή του κάθε ελέους, να μας δείξει πού υπάρχει η κρυμμένη ενοχή, να της ρίξει φως και να μας απελευθερώσει. Αν δεν απελευθερωθούμε από την ενοχή, δεν μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά, ούτε ως άτομα, ούτε ως κοινωνία, ούτε ως έθνος. Όταν επιτρέψουμε στο Θεό να μας δείξει λίγο λίγο -όσο αντέχουμε- πού κρύβουμε αυτήν την αρχαία ενοχή και αν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να την αλλάξει, τότε αρχίζουμε να βλέπουμε τη σοφία του Θεού ακόμη και πίσω από τις πιο δύσκολες καταστάσεις, τότε αρχίζει σιγά σιγά η ζωή μας να μεταμορφώνεται. Ξεφεύγουμε από τη μιζέρια, νιώθουμε λιγότερο εγκαταλελειμμένοι κι ανήμποροι, νιώθουμε πιο άξιοι και ίσοι με τους άλλους- είτε σε σχέση με τους άλλους συμπολίτες, είτε σε σχέση με τους άλλους λαούς. Είναι καιρός πια να αφήσουμε τον αρχαίο εγωκεντρισμό και διαφθορά και να αποτανθούμε σε Εκείνον που είναι ο μόνος που μπορεί να λύσει το γόρδιο δεσμό της ενοχής, αλλά και να μας απελευθερώσει από το αίσθημα κατωτερότητας κι ανημπόριας μια για πάντα. Όταν ελευθερωθούμε από το πέπλο της ενοχής που εμποδίζει την σύνδεσή μας με το Θεό, θα νιώσουμε μεγάλη ανακούφιση και θα μπορέσουμε επιτέλους, και ως άτομα και ως έθνος, να έχουμε ξανά πρόσβαση στη δύναμη εκείνη που θα μας βοηθήσει να προχωρήσουμε μπροστά κάνοντας το καλό. Θα έχουμε τη δύναμη να ανακτήσουμε τα όνειρά μας, να χρησιμοποιήσουμε τα ταλέντα μας, να αξιοποιήσουμε το δυναμικό μας (που είναι τεράστια και ως άτομα και ως λαός), όσο κι αν το βήμα προς την επιτυχία μας τρομάζει στην αρχή. Αν δεν αντιμετωπίσουμε την ενοχή κι αν δεν ανακτήσουμε την πνευματική μας σύνδεση, τότε απλά θα πηγαίνουμε γύρω γύρω σε κύκλους-δεν θα προχωρήσουμε μπροστά.

Αν όμως έχουμε το θάρρος να δούμε κατάματα την ρίζα της ενοχής και να ζητήσουμε βοήθεια από το Θεό να αλλάξουμε, τότε θα νιώσουμε ότι μας αγαπά, ότι μας υποστηρίζει, τότε θα νιώθουμε πανίσχυροι. Θα νιώθουμε ότι τα λάθη μας δεν μας μειώνουν στα μάτια του Θεού κι έτσι δεν θα Τον αποφεύγουμε. Ακόμη κι αν ξεκινήσουμε από τα πιο μικρά και καθημερινά (ο Θεός τα γνωρίζει όλα ούτως ή άλλως), αλλά έστω να Του εξομολογηθούμε στην προσευχή μας  έστω και τα πιο μικρά. Σιγά σιγά το έλεος θα αρχίσει να ριζώνει στην καρδιά μας και θα νιώθουμε την ανακούφιση σχεδόν σαν να την ακουμπάμε.

Τότε μπορούμε να γίνουμε κι εμείς δευτερογενής πηγής ελέους: Το έλεος θα έρχεται στις οικογενειακές μας σχέσεις, και θα αναθερμαίνει εκείνες τις παγωμένες ή αποκομμένες σχέσεις λόγω μιας τυχαίας παρεξήγησης. Θα έρχεται για να δικαιολογεί αλλά και να απαλαίνει τον πόνο της προδοσίας, βοηθώντας μας να κατανοήσουμε τη θέση του άλλου αλλά και τη δική μας. Θα μας βοηθά στην αυτοσυγχώρεση όταν μας κατακλύζουν αρνητικά συναισθήματα όπως ζήλια και οργή, βοηθώντας μας να καταλάβουμε την αιτία και να την ξεπεράσουμε. Θα έρχεται να μας στηρίζει όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες και μοναξιά, όταν τα πράγματα δεν εξελίσσονται με τον τρόπο που περιμέναμε, όταν έρχεται η λεγόμενη ‘αποτυχία’. Το έλεος απομακρύνει το κεντρί της ενοχής, που συχνά συνοδεύει την ‘αποτυχία’ ακόμη κι όταν δεν φταίμε και το γνωρίζουμε. Ό,τι κι αν συμβαίνει, γνωρίζουμε ότι έχει κάποιο σκοπό κι αντί να αναλωνόμαστε σε σκέψεις κατάθλιψης, τρόμου ή αυτό-απαξίωσης, δείχνουμε έλεος προς τον εαυτό μας. Αναρωτιόμαστε «Πώς θα αντιδρούσε ο Θεός του ελέους σε κάτι τέτοιο;» Η απάντηση ίσως είναι πολύ πιο απλή, πρακτική  κι ανθρώπινη από όσο περιμένουμε.  Το έλεος είναι απαραίτητο για τους ηλικιωμένους εκείνους ανθρώπους, που κοντά στο τέλος της ζωής τους νιώθουν ότι δεν έχουν τίποτα καλό να περιμένουν, αλλά γεμάτοι από πικρία κι απογοήτευση για αυτά που πιθανόν δεν κατάφεραν, για τα λάθη και τις προδοσίες που ίσως οι ίδιοι έπραξαν, για όσα η ζωή δεν τους έδωσε, γίνονται κυνικοί, ζηλιάρηδες και γκρινιάρηδες, απωθώντας τους άλλους ακόμη περισσότερο. Χρειάζεται να δώσουν  έλεος στον εαυτό τους, γιατί αυτός είναι πολύ επώδυνος τρόπος να αποχαιρετήσουν τη ζωή. Εξάλλου το θαύμα του ελέους και της αγάπης, δεν περιορίζεται από χρόνια ή χρονικά περιθώρια. Αυτό που μπορεί να γίνει τα τελευταία λεπτά, μπορεί να ανατρέψει την εικόνα ολόκληρων δεκαετιών. Έλεος στο σούρουπο της ζωής.

Ο λαός μας πάντως δεν είναι από τους πιο ανηλεείς στον πλανήτη… Για παράδειγμα, μόνο η έλλειψη ελέους μπορεί να δικαιολογήσει τη στάση των αμερικανών πολιτών απέναντι στους άστεγους και φτωχούς συμπολίτες τους: «Ας πρόσεχαν…οι ίδιοι φταίνε που είναι σε αυτήν την κατάσταση». Η μεγαλύτερη αντίδραση στην κοινωνική ιατρική περίθαλψη που προσπάθησε να περάσει ο Ομπάμα, ερχόταν από τον ίδιο το λαό, ο οποίος δεν ήθελε να δείξει κανένα έλεος σε εκείνους που δεν τα κατάφεραν, ρίχνοντας το φταίξιμο στους ίδιους, με τη δικαιολογία της τεμπελιάς… Όμως αυτό δεν αληθεύει. Υπάρχουν χιλιάδες λόγοι για τους οποίους μπορεί κάποιος να βρεθεί στο περιθώριο, χιλιάδες λόγοι που δεν μπορεί να τους ελέγξει. Όμως η ενοχοποίησή τους ίσως είναι η εύκολη λύση, αλλιώς καλούμαστε να κάνουμε κάτι για τους βοηθήσουμε και να επιδιορθώσουμε την αδικία. Αυτή η στάση έλλειψης ελέους είναι προϊόν συστηματικής προπαγάνδας στοχοποίησης των αδύναμων. Έτσι πεθαίνουν άνθρωποι στο δρόμο  καθημερινά στην πιο πλούσια χώρα του κόσμου κι οι περαστικοί σκέφτονται «ας πρόσεχαν…». Δυστυχώς η ίδια στάση έλλειψης ελέους φαίνεται ότι μετανάστευσε και σε άλλα κράτη.  Μου έλεγε μια γνωστή μου από τη Βραζιλία ότι κι εκεί, ο μεγαλύτερος αντίπαλος στα μέτρα κοινωνικής πολιτικής του πρώην προέδρου Λούλα ήταν ο ίδιος ο κόσμος, τουλάχιστον μια μερίδα του, που μιμούμενος τους αμερικανούς, προτείνει: «Οι ίδιοι φταίνε που κατέληξαν έτσι». Και στη Βραζιλία ειδικά, στη χώρα των αντιθέσεων και των φαβέλων, μια τέτοια θέση δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Αλλά φαίνεται ότι η έλλειψη ελέους είναι μια ακόμη στάση που μεθοδευμένα και συστηματικά προσπαθούν να περάσουν από τα ΜΜΕ. Τότε ο λαός θα γίνει βασιλικότερος του βασιλέως στις αδικίες που προσπαθούν να περάσουν οι διάφοροι ‘δημοκρατικοί’ τύραννοι. Αυτή θα είναι η πραγματική εξαθλίωση, γιατί είναι η απόλυτη πνευματική εξαθλίωση. Ευτυχώς στη χώρα μας δεν υπάρχει, τουλάχιστον όχι ακόμη, κάτι τέτοιο. Αλλά πρέπει να επαγρυπνούμε: Κι εδώ προσπάθησαν να εισάγουν τη στοχοποίηση κοινωνικών ομάδων, αλλά και την καλλιέργεια ζήλειας κι απαξίωσης μεταξύ επαγγελματικών ομάδων. Ο στόχος είναι αυτός. Να βλέπουμε το συνάνθρωπο να πεθαίνει στο πεζοδρόμιο και να λέμε «Τα ‘θέλε και τα ‘παθε. Ο ίδιος φταίει». Αυτός είναι ο στόχος τους και σε αυτόν θα πρέπει να αντισταθούμε.

Καθώς λοιπόν σήμερα είναι μια ιδιαίτερη μέρα, που ελπίζουμε ότι θα μπορέσει να φέρει τον άνεμο της αλλαγής στη χώρα μας, η δική μου ευχή είναι αυτή του ελέους. Να ψηφίσει ο κόσμος, όχι μόνο με γνώμονα το ατομικό συμφέρον, αλλά με γνώμονα το καλό του άλλου και της πατρίδας. Με αγάπη και πόνο και έλεος για αυτήν την ταλαίπωρη πατρίδα που έχει υποστεί τόσες ταπεινώσεις. Αυτή είναι η ευχή μου κι όσοι περισσότεροι από εμάς ειλικρινά ψηφίσουμε με γνώμονα το καλό όλων των άλλων, τόσο πιο πολύ κι ο Θεός θα μας βοηθήσει.

Όσο για τις κραυγές του φόβου, με τις οποίες φάλτσα κι υστερικά προσπαθούσαν τις τελευταίες εβδομάδες να εκβιάσουν τον ελληνικό λαό, μου θύμισαν τις φωνές του εσωτερικού πειρασμού, όταν προσπαθεί να μας αποτρέψει από το να κάνουμε εκείνο που γνωρίζουμε ότι είναι σωστό. Το μήνυμα του είναι «Αν τολμήσεις, να δεις τι έχεις να πάθεις». Όπως όμως και στην ατομική μας πορεία, έτσι και στη συλλογική, αυτός που μας προστατεύει, δεν είναι αυτός που απειλεί. Αυτός που μας προστατεύει τόσες χιλιάδες χρόνια τώρα, δεν απειλεί και δεν εκβιάζει, αλλά ζητά από εμάς να κάνουμε αυτό που νομίζουμε ότι είναι σωστότερο για το καλό όλων κι από εκεί και πέρα να έχουμε πίστη. Με αυτήν την εμπιστοσύνη και την απελευθέρωση από την ενοχή, ίσως αρχίσουμε σιγά σιγά να ανακτούμε τη σύνδεση εκείνη με το Θεό, που θα μας δώσει την δύναμη να προχωρήσουμε μπροστά και να δημιουργήσουμε το καλό, το ωραίο και το αληθινό. Χωρίς να εναποθέτουμε όλες μας τις ελπίδες σε έναν ηγέτη-σωτήρα, σαν την αφελή παιδούλα, αλλά συνειδητά ακουμπώντας στην μόνη πραγματική πηγή δύναμης, που είναι η πνευματική. Ας ξεσκονίσουμε σιγά σιγά τις αρχαίες εκείνες μνήμες της ενδυνάμωσης, όπου ο καθένας από εμάς είχε τη δύναμη να αλλάξει τη μοίρα του τόπου προς το καλύτερο, γιατί είχε ζωντανή την πίστη του και τη σύνδεση του με την πνευματική πηγή. Ίσως είναι καιρός να ξεφύγουμε από το τέλμα της αυτό-απαξίωσης και της ανημπόριας. Αν πραγματικά το θελήσουμε, ο Θεός θα είναι δίπλα μας…

Βικτωρία Πρεκατέ, www.brightplanet.blogspot.gr, 25/1/2015

Μια επεισοδιακή αλλαγή χρονιάς


Η έξοδος του 2014 και η είσοδος της νέας χρονιάς αναμφισβήτητα είναι επεισοδιακές. Ακραία καιρικά φαινόμενα, σπάνια για τον ελλαδικό χώρο σε έκταση και ένταση, ίσως είναι το μήνυμα του Θεού σε εμάς, ότι τη νέα χρονιά πρέπει να καθαριστούμε. Έτσι όπως το νερό και το χιόνι ξεπλένουν τα πάντα στο διάβα τους, ίσως κι εμείς χρειάζεται να ξεπλυθούμε εσωτερικά, ώστε να μπορέσουμε να βοηθήσουμε και τους εαυτούς μας, αλλά και τη χώρα μας να ελευθερωθεί από τους βραχνάδες της ποικιλόμορφης διαφθοράς  που την στραγγαλίζουν αιώνες τώρα. Το ότι δεν μας έχει συμβεί κάτι χειρότερο μέχρι τώρα, το ότι ούτε οι μελανές προφητείες επαληθεύτηκαν, δεν είναι παρά απόδειξη ότι ο Θεός μας προστατεύει, αλλά δεν πρέπει να το θεωρούμε δεδομένο. Την προστασία αυτήν δεν την κερδίζουμε χάρη στο  «ανώτερο»…DNA μας, αλλά μόνο χάρη στη διαρκή προσπάθεια να καθαριστούμε, να ελευθερωθούμε, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, λιγότερο εγωκεντρικοί, λιγότερο εγωιστές, λιγότερο διεφθαρμένοι. Υπάρχει μια μειοψηφία πνευματικών ανθρώπων, πολλοί εκ των οποίων είναι μοναχοί, οι οποίοι με τη συνεχή τους προσευχή βοηθούν να μην έχουν συμβεί μέχρι τώρα οι καταστροφές. Αντί λοιπόν να θεωρούμε την προστασία θεόσταλτο γονιδιακό δικαίωμά μας, ας φροντίσουμε να συνεισφέρουμε κι εμείς στην προσπάθεια αυτών των ανθρώπων με τη δική μας αλτρουιστική προσευχή και με τον προσωπικό μας εσωτερικό καθαρισμό.  Το μήνυμα των καιρικών φαινομένων ήταν σαφές, ιδιαίτερα επάνω στην αλλαγή του χρόνου, αλλά ιδιαίτερα και σε μια κρίσιμη πολιτική συγκυρία: καθαρισμός.

Κι έχει αντίκτυπο ο προσωπικός μας καθαρισμός στην πορεία π.χ. της πολιτικής κατάστασης; Τεράστιο, ίσως μεγαλύτερο από οτιδήποτε άλλο μπορούμε να κάνουμε. Αντίκτυπο και στην προσωπική μας ζωή, αλλά και στην συνολική ζωή του τόπου μας. Και δεν χρειάζεται να είναι κάτι άπιαστο, μεγαλειώδες,  ή αφηρημένο.

Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τη ζωή με λίγη περισσότερη αθωότητα-και δε κινδυνεύουμε να μας φάνε ζωντανούς.

Μπορούμε να γίνουμε λίγο πιο γενναιόδωροι προς τους άλλους-και δεν κινδυνεύουμε  να μας γδάρουν.

Μπορούμε να εμπιστευτούμε λίγο περισσότερο το Θεό- και δεν κινδυνεύουμε να μας προδώσει.

Μπορούμε να δείξουμε περισσότερη επιείκεια στη σκέψη και στο λόγο- και δεν κινδυνεύουμε να μας εκμεταλλευτούν.

Μπορούμε να δείξουμε μεγαλύτερη εγκράτεια στις διάφορες εγωπαθείς απολαύσεις -και δεν κινδυνεύουμε να στερηθούμε τη χαρά.

Μπορούμε να σκεφτόμαστε για λίγο περισσότερο χρόνο τους άλλους-και δεν κινδυνεύουμε να εγκαταλειφθούν οι δικές μας ανάγκες.

Μπορούμε να γίνουμε λίγο πιο συγχωρητικοί, λίγο πιο ‘ξεχασιάρηδες’ στα λάθη των άλλων- και δεν κινδυνεύουμε να μας μαχαιρώσουν πισώπλατα.

Μπορούμε να δείξουμε λίγη μεγαλύτερη διάθεση να βάλουμε κάποια ιδανικά, κάποιες ανώτερες αξίες ως προτεραιότητα, αυτές που περιλαμβάνουν το κοινό καλό, αυτό της πατρίδας και των συμπολιτών μας-και δεν κινδυνεύουμε να χάσουμε τις πολύτιμες προσωπικές μας ανέσεις.

Μπορούμε να δείξουμε λίγο πιο ανοιχτό νου για την πιθανότητα να βρίσκεται η αλήθεια κι αλλού, να γίνουμε πιο ‘ερευνητές’-και δεν κινδυνεύουμε  να ταπεινωθούμε αν αλλάξουμε γνώμη.

Μπορούμε να γίνουμε λίγο περισσότερο ‘κουφοί’ στις φωνές του φόβου (εσωτερικές κι εξωτερικές) –και δεν θα κινδυνέψουμε-τελεία. (Εξάλλου, αν έχουμε συνεχίσει να αναπνέουμε μέχρι και αυτή τη στιγμή, είναι μόνο χάρη στο Θέλημα του Θεού. Υπάρχουν και υπήρχαν εκατομμύρια λόγοι να σταματήσουμε ανά πάσα στιγμή να αναπνέουμε, όπως υπάρχουν και υπήρχαν εκατομμύρια λόγοι να βγουν τελείως τα πράγματα εκτός ελέγχου, είτε για τη χώρα μας, είτε για τον πλανήτη ολόκληρο. Ε, δεν έχουν βγει εκτός ελέγχου. Θα μπορούσαν χιλιάδες φορές και δεν έχει γίνει. Στατιστικά και μόνο, λέει πολλά-αν θέλουμε βέβαια να δούμε).

Μπορούμε να γίνουμε λιγότερο επίμονοι στο δικό μας ‘δίκιο’-και δεν κινδυνεύουμε να υποβιβαστούμε.

Μπορούμε να γίνουμε λίγο λιγότερο ανταγωνιστικοί προς τους άλλους-και δεν κινδυνεύουμε να χάσουμε τίποτα πολύτιμο.

Μπορούμε να γίνουμε λίγο πιο αυθόρμητοι, να  λειτουργούμε  λίγο πιο πολύ από καρδιάς –και δεν κινδυνεύουμε να χάσουμε το λογαριασμό των ‘υπολογισμών’ μας.

Μπορούμε να σκεφτούμε λίγο και την κατάσταση του διπλανού μας-και δεν κινδυνεύουμε να χάσουμε τα δικά μας αγαθά. Ας σκεφτούμε λίγο αυτόν που κρυώνει αυτές τις μέρες-κι όχι μόνο το γεγονός ότι μπορεί η δική μας σόμπα να δουλεύει ακόμη.

Οι επιλογές αυτές δεν θα επηρεάσουν άμεσα μόνο τη δική μας ζωή, αλλά γίνονται αμέσως αντιληπτές και από όλους του γύρω μας. Γινόμαστε ένα φωτεινό παράδειγμα έμπνευσης, μόνο και μόνο από την παρουσία μας,  μόνο και μόνο από την ενέργειά μας. Τι καλύτερο θα μπορούσαμε να κάνουμε για τη νέα χρονιά; Η φύση μας έδειξε τα σημάδια της.

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 1/1/2015

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org