Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Μισογυνισμός τον 21ο αιώνα, ένα αποκαλυπτικό βιβλίο και η συγκλονιστική ιστορία μιας αφανούς ηρωίδας


Πρόσφατα (ξανα)διάβασα ένα από τα πιο σημαντικά βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ «Half the Sky: How to change the world” των N. Kristoff &S. Wudunn, που δίνει με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο τον μισογυνισμό στην υφήλιο του 21ου αιώνα, ο οποίος φαίνεται ότι σήμερα είναι πιο έντονος από ποτέ. Μετά από αλλεπάλληλες ειδήσεις φρίκης για τους ομαδικούς βιασμούς και φόνους στην Ινδία, για λιθοβολισμούς σε θάνατο γυναικών για λόγους δήθεν «τιμής», για απαγωγές μαθητριών, διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, κατάλαβα ότι οι αυτές οι πρακτικές είναι καθημερινή πρακτική σε πολλές χώρες του τρίτου κόσμου, άλλο αν εμείς δεν ακούμε και δεν νοιαζόμαστε. Κι όμως πολλές από τις νοοτροπίες μίσους που καταλήγουν στα πιο φρικτά εγκλήματα, έχουν με τον τρόπο τους αφήσει το στίγμα τους κι εδώ. Μπορεί να μην γίνονται τέτοια εγκλήματα -τουλάχιστον όχι στη σημερινή ιστορική περίοδο- όμως ο μισογυνισμός δεν είναι ούτε ξένος, ούτε καινούριος. Οι αριθμοί δείχνουν ότι ένα σημαντικό ποσοστό από το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε συνθήκες τρόμου και κακοποίησης (1/3 των γυναικών στην υφήλιο έχουν κακοποιηθεί από τον σύντροφό τους και ο φόνος από το σύζυγο είναι η πρώτη αιτία θανάτου των γυναικών παγκοσμίως).

Το βιβλίο είναι συγκλονιστικό γιατί περιγράφει απίστευτες αληθινές ιστορίες γυναικών, που επεβίωσαν μέσα από αδιανόητες επιθέσεις ανδρών (αλλά και γυναικών), που επέζησαν, αγωνίστηκαν με θάρρος κι αξιοπρέπεια. Ξεκινά με μια παρουσίαση της πορνείας στον αναπτυσσόμενο κόσμο, όπου καταλήγει στο ίδιο περίπου συμπέρασμα με την Lydia Cacho, για την οποία έχω γράψει σε παλιότερο άρθρο: η συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών που καταλήγουν στην πορνεία ΔΕΝ το επιλέγουν. Είτε απάγονται από διακινητές, είτε πωλούνται από τους γονείς τους σε ηλικία 12-13 (ή και μικρότερη). Οι αντιστάσεις των κοριτσιών κάμπτονται με το γνωστό τρόπο: ξύλο, ξύλο, ξύλο, τις σαπίζουν στο ξύλο και στα βασανιστήρια μέχρι να εξουθενωθούν και να μην αντιστέκονται πλέον. Πολλές φορές, τις ποτίζουν ναρκωτικά, ώστε λόγω της εξάρτησης να μη μπορούν να ξεφύγουν από την πορνεία. Ταυτόχρονα, οι διακινητές τις βιάζουν ομαδικά, ή το ξεπαρθένιασμα γίνεται έναντι αδράς αμοιβής από κάποιον ‘εκλεκτό’ πελάτη, ώστε να είναι ούτως ή άλλως ‘χαλασμένες’. Ως τέτοιες δεν έχουν καμία ελπίδα να παντρευτούν και ταυτόχρονα εξοστρακίζονται από την κοινότητά τους (ΚΑΙ τις άλλες γυναίκες) ως ‘βρώμικες’. Σε τέτοιες συνθήκες, δεν μπορούν να εργαστούν πουθενά αλλού και τελικά παραμένουν στην πορνεία, ως μόνη επιλογή για την επιβίωσή τους. Τέτοιες πρακτικές δεν είναι και τόσο ξένες στη χώρα μας, για θυμηθείτε πώς οι διακινητές εγκλώβιζαν κι ακινητοποιούσαν τις γυναίκες από το πρώην ανατολικό μπλοκ, που έρχονταν στη χώρα μας να δουλέψουν ως σερβιτόρες ή μπέιμπι σίτερ; Ξύλο, ξύλο, ξύλο, ομαδικοί βιασμοί, ναρκωτικά για να μπορούν οι αξιοπρεπείς έλληνες οικογενειάρχες να ικανοποιούν την  ασωτία τους και οι ελληνίδες οικογενειάρχισσες να κατηγορούν τις αλλοδαπές ότι ξεμυαλίζουν τους άνδρες τους (αντί να παραδεχτούν την αλήθεια για το ποιόν του συζύγου τους). Και πάλι τα θύματα του τράφικινγκ είναι που στοχοποιούνται και από άνδρες και από γυναίκες, όταν μια κοινωνία τις τοποθετεί σε αυτή την θέση ‘τουαλέτας’ με τη βία, για να μπορέσει να κάνει τη βρώμικη δουλειά της και να μην αναλάβει καμία ευθύνη για αυτό.

Όσον αφορά το ‘χάλασμα’, δεν είναι και τόσο μακρινό. Είχα φρίξει πριν από κάποιο  διάστημα, όταν πρώην πρόεδρος δημοκρατίας παρακαλώ, είχε δημόσια πει σε κάποια παρουσίαση πώς όταν ήταν νεαρός πήγαινε με εκδιδόμενες για να μην στιγματίσει τις καλές κοπέλες της γειτονιάς. Έκανε κι αγαθοεργία από πάνω! Το έλεγε και με καμάρι και χαριτολογώντας κι οι γυναίκες από κάτω χαμογελούσαν! Το σενάριο οι εκδιδόμενες να ήταν θύματα μιας παλαιότερης διακίνησης κι εξοστρακισμού, το σενάριο να κάνει εγκράτεια, ή τέλος πάντων, το σενάριο να μην διαφημίζει τα άπλυτά του, γιατί με αυτόν τον τρόπο προβάλλει ως φυσιολογική μια κατάσταση κάτι που είναι κακοποιητικό-όλα αυτά τα σενάρια δεν παίζουν, σωστά;

Οι συγγραφείς του βιβλίου μιλούν για σύγχρονη δουλεία του σεξ, ανάλογα με την Lydia Cacho που χρησιμοποιεί τον όρο sex slavery. Το ιατρικό περιοδικό Lancet αναφέρει ότι ο αριθμός των εκδιδόμενων παιδιών στον κόσμο σήμερα είναι 10 εκατομμύρια. Σε μια παγκόσμια κοινωνία, που αποκόβεται όλο και περισσότερο από την ανθρώπινη φύση της και στην οποία σκοτεινά πρότυπα και σκοτεινοί εθισμοί προβάλλονται μανιωδώς από τα ΜΜΕ, φαίνεται ότι αριθμός των παιδόφιλων αυξάνεται, κυρίως από τον ανεπτυγμένο και πολιτισμένο κόσμο. Τα κορίτσια που φαίνεται ότι διασκεδάζουν τραβώντας πελάτες από το μανίκι στους οίκους ανοχής, βρίσκονται εκεί ΠΑΡΑ τη θέλησή τους και παρά τα χαμόγελα, δεν διασκεδάζουν. (Θυμάται κανείς τις 14χρονες αφρικανές που είχαν κατακλύσει την Περικλέους και την Ασκληπιού πριν από 3-4 χρόνια; Τι έκανε αλήθεια η Ελληνική Πολιτεία τότε;) Οι συγγραφείς υπολογίζουν ότι ο αριθμός των γυναικών και κοριτσιών που διακινείται  σήμερα στην υφήλιο είναι πολλά εκατομμύρια. Ο αριθμός των μαύρων σκλάβων που μετακινήθηκαν από Αφρική προς ΗΠΑ μεταξύ 1780 και1850 ήταν 120.000. Συνεπώς η δουλεία σήμερα είναι περισσότερο διαδεδομένη από τότε. Η οικονομική καταστροφή στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ άνοιξε νέες αγορές για τον παγκόσμιο καπιταλισμό, αγορές για ρύζι, πατάτες και λευκή σάρκα. Υπάρχουν χωριά στην Μολδαβία, που δεν μπορείς να βρεις ούτε μία γυναίκα ηλικίας 15 ως 30.  Η διαφορά όμως της παλαιάς δουλείας με τη σύγχρονη είναι ότι τα σημερινά θύματα συχνά πληρώνουν τη δουλεία με τη ζωή τους-λόγω του AIDS.

Το βιβλίο έχει τη μία ηρωική ιστορία μετά την άλλη και σε όλες σχεδόν πρωτοστατεί η υποκριτική, μισογυνιστική υπεροψία της τοπικής κοινωνίας: Ιερείς, αστυνομικοί, και η καλοβαλμένη μεσαία τάξη, όλοι γνωρίζουν για το σκλαβοπάζαρο παιδιών και κάνουν ότι δεν βλέπουν. Σε πολλές περιπτώσεις, η συμβουλή σε θύματα ομαδικού βιασμού ήταν «μην πας στην αστυνομία, γιατί θα σε βιάσουν κι εκείνοι ομαδικά». Η θέση των συγγραφέων είναι πως η νομιμοποίηση της πορνείας τελικά δεν αποδίδει. Η μόνη λύση στις χώρες που η εκμετάλλευση γίνεται με τη βία, είναι η δραστική λύση των αστυνομικών επιδρομών και κλεισίματος των οίκων ανοχής, των συλλήψεων των διακινητών και της αποκατάστασης των θυμάτων. Σε χώρες που η πορνεία είναι δήθεν κατ’ επιλογήν, με εργασιακά δικαιώματα κλπ, όπως Ολλανδία, βρήκαν ότι υπάρχει σημαντικός αριθμός γυναικών που βρίσκεται εκεί παρά τη θέλησή του. Οι ίδιες οι εκδιδόμενες λένε ‘κανείς δεν είναι εδώ επειδή το θέλει-η ανάγκη σε κάνει’. Βλέπεις, οι νεαρές ανατολικο-ευρωπαίες που εκδίδονται στους οίκους της Ολλανδίας είναι εκεί επειδή νοσταλγούσαν την Ολλανδέζικη απελευθέρωση, όχι το ψωμί που δεν είχαν να φάνε. Αν η πορνεία ήταν πραγματικά κατ’ επιλογήν, τα Ολλανδέζικα πορνεία θα ήταν γεμάτα Ολλανδέζες εκδιδόμενες, όχι πεινασμένες Ρωσίδες…Αυτό το παραμύθι της ελεύθερης επιλογής, επινοήθηκε για να κατευνάζονται οι συνειδήσεις πελατών, αστυνομικών και μιας ολόκληρης κοινωνίας σε σχέση με το μισογυνισμό της. Είναι ένα ψέμα που πρέπει να σταματήσει.

Σύμφωνα πάντα με τους συγγραφείς, το μοντέλο της Ολλανδίας έχει αποτύχει και η Ολλανδέζικη απελευθέρωση κατέληξε να κάνει το Άμστερνταμ παγκόσμιο κέντρο σεξουαλικού τουρισμού και (σεξ τράφικινγκ), με πολλά ανήλικα θύματα. Το μοντέλο της Σουηδίας, όπου το αδίκημα επιβαρύνει τον πελάτη, όχι το θύμα, δούλεψε πολύ καλύτερα για να μειωθεί η ζήτηση, που είναι και το ζητούμενο. Κάτι ανάλογο εφαρμόζεται στη Γαλλία ήδη και θα έπρεπε να εφαρμοστεί κι εδώ. Βέβαια, σε μια βαθιά συντηρητική και σεξιστική κοινωνία, όπως η ελληνική, θα ξυνίσουν πολλοί και πολλές όταν ακούσουν ότι η χρήση πορνείας είναι ποινικό αδίκημα (άθλια λαϊκοτράγουδα ηρωποιούν την ‘παλλικαρίσια αναπνοή’ του ...πελάτη). Όμως κάποια στιγμή αυτή η κοινωνία θα πρέπει να σηκώσει το κέντρο βάρους της σκέψης της από τη γεννητική της περιοχή και να το μεταφέρει προς την περιοχή της καρδιάς και του νου-εκεί που πραγματικά οφείλει να είναι.  Οφείλει να σκεφτεί με όρους ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με όρους κοινού καλού, με όρους σεβασμού και αυτοσεβασμού.  Έχω ξαναγράψει-δεν είναι τυχαίο που το εκκρεμές γύρισε και βρισκόμαστε εμείς σήμερα στη θέση της Ρωσίας.

Μία από τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες του βιβλίου είναι εκείνη της Usha Narayane από την Ινδία. Δείχνει πως η αποφασιστικότητα μίας και μόνο γυναίκας, έδωσε θάρρος σε μια κοινότητα ανέγγιχτων που λεηλατούνταν και βιάζονταν συστηματικά από  τοπικούς μαφιόζους με την απόλυτη κάλυψη της αστυνομίας. Δεν θα πω την ιστορία, το συμπέρασμα όμως είναι ότι όταν ένα άτομο έκανε το πρώτο βήμα να σπάσει το φόβο, όλη η κοινότητα ακολούθησε και ενωμένη, εξολόθρευσε την μαφιόζικη συμμορία .Ίσως η ιστορία αυτή έχει κάποια διδάγματα για την ηττοπάθεια που μας έχει κυριεύσει.

Τα παραδείγματα τραγικότητας και θάρρους στο βιβλίο αυτό είναι πάρα πολλά. Ο κοινός παρονομαστής τους είναι ο μισογυνισμός: εκείνος που οδηγεί την σκλαβιά και την εξαθλίωση των διακινούμενων ατόμων, εκείνος που οδηγεί οικογένειες να τρέφουν τα αγόρια και να λιμοκτονούν τα κορίτσια, εκείνος που οδηγεί κοινότητες να τιμωρούν θύματα ομαδικού βιασμού,  αποδεχόμενοι τους βιαστές, εκείνος που οδηγεί ολόκληρα χωριά να εγκαταλείπουν έφηβες που έπαθαν συρίγγιο κατά τη διάρκεια της γέννας να πεθάνουν στην άκρη του χωριού. Το βιβλίο δίνει όμως και πολλά παραδείγματα αλληλεγγύης, κυρίως από τις ανεπτυγμένες χώρες προς τις χώρες του τρίτου κόσμου. Η βοήθεια από τα άτομα που ταξίδεψαν, είδαν με τα μάτια τους και προσέφεραν ότι μπορούσαν, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τα καλά που οι ίδιοι έχουν, είναι πολύ σημαντικό μάθημα και η ουσία της πραγματικής αλλαγής. Χαμένοι στην εσωστρεφή μας αυτολύπηση (όχι τώρα-από πάντα), έχουμε πολλά να διδαχθούμε από τη δοτικότητα άλλων. Επίσης, πολύ σημαντική είναι η ανάλυση που κάνει το βιβλίο με πολλές μελέτες περιπτώσεων για την εκπαίδευση των κοριτσιών, που είναι πλέον το νούμερο 1 ζητούμενο στη, ανθρωπιστική βοήθεια και την ανάπτυξη των τρίτων χωρών. Μιλά επίσης για τις γυναίκες θύματα πολέμου, όπου ο βιασμός χρησιμοποιείται ως όπλο από αντίπαλες στρατιωτικές ομάδες. Υπάρχουν περιοχές εμφύλιων συρράξεων, π.χ. στην κεντρική Αφρική, όπου το να είσαι γυναίκα είναι πιο επικίνδυνο από το να είσαι στρατιώτης.

Η συγκλονιστική ιστορία μιας αφανούς ηρωίδας

Η ιστορία αυτή είναι διαφορετική από τις προηγούμενες ιστορίες των γυναικών, αλλά και κατά κάποιους τρόπους παρόμοια. Κάποιες φορές όταν διαβάζω μία είδηση, ή ακούω μια ιστορία, έχω μια ξαφνική έντονη διαίσθηση για το αν η ιστορία είναι αληθινή ή όχι. Έτσι λοιπόν, χωρίς να γνωρίζω τίποτα για τις πολιτικές καταβολές του συγγραφέα, ούτε κάτι για τον ίδιο, βρήκα αυτό το άρθρο στο διαδίκτυο από το Γιώργο Ανεστόπουλο, που μιλά για την αφανή ηρωίδα πίσω από το γνωστό κατέβασμα της ναζιστικής σημαίας από τους Γλέζο και Σάντα κατά τη διάρκεια της κατοχής. Παρότι θεωρώ ότι ο συγγραφέας ασκεί πολύ σκληρή και ίσως άδικη κριτική ενάντια στον γηραιό αγωνιστή της αριστεράς, η αίσθησή μου είναι ότι όσα λέει για την αφανή ηρωίδα είναι αληθή. Αναφέρονται επίσης και τα πρακτικά της Βουλής από τον συγγραφέα Γιώργο Ανεστόπουλο, υποστηρίζοντας ότι η κοπέλα αυτή πράγματι υπήρξε, ήταν νεαρή και χρησιμοποίησε πράγματι το φλερτ για να αποσπάσει την προσοχή των Γερμανών φυλάκων, ώστε να γίνει το ανέβασμα της ελληνικής σημαίας από τους γνωστούς έκτοτε αγωνιστές. Αυτό δεν μειώνει το ρίσκο που πήραν οι δύο αγωνιστές, καθώς το οτιδήποτε θα μπορούσε να είχε πάει στραβά, όμως κατά κάποιο τρόπο το ρίσκο που πήρε η κοπέλα ήταν πολύ μεγαλύτερο, καθώς πήγε στην κυριολεξία σαν το αρνί στην αγέλη των λύκων. Όπως ήταν αναμενόμενο, την βίασαν ομαδικά, σε σημείο που πράγματι έμεινε ημιθανής, με κατόπιν φυλάκισή της, βασανιστήρια για εκδίκηση και αποσιωπημένη εκτέλεσή της. Το μαρτύριο που πέρασε στη φυλακή είναι ανείπωτο, καθώς φυσικά οι Γερμανοί αμέσως κατάλαβαν το ρόλο που έπαιξε. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να κρατήσει τους φύλακες απασχολημένους παρά μόνο η ερωτική απασχόληση, το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση σήμαινε φρικτό ομαδικό βιασμό, με κίνδυνο της ζωής της. Κι όμως. Το ανδροκρατούμενο κατεστημένο της εποχής φαίνεται ότι αποφάσισε να αποσιωπήσει το ρόλο της, καθαρά και μόνο γιατί «Πώς μπορούμε να βγάλουμε ηρωίδα μια γυναίκα που φλέρταρε ομαδικά; Αυτά τα κάνουν μόνο τα κακά κορίτσια. Τι παράδειγμα θα δώσουμε εμείς στις κόρες μας;» Χαρακτηρίστηκε λοιπόν ως ‘κακό κορίτσι’, ίσως ακόμη και ‘πόρνη’, παρά το γεγονός ότι αυτό δεν είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα, αλλά η γυναίκα αυτοθυσιάστηκε. Κι όμως ο τρόπος του φλέρτ (που παρεπιπτόντως έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές από γυναίκες κατασκόπους για πατριωτικούς καθαρά σκοπούς) είχε πιο βαρύνουσα σημασία από την απόλυτα ηρωική αυτοθυσία της. Η ηρωική αυτοθυσία της είναι κληρονομιά της ελληνικής ιστορίας, του έθνους, της πατρίδας και του λαού, όσο είναι η αυτοθυσία των Γλέζου και Σάντα. Είναι ντροπή να αποκρύπτεται μόνο και μόνο επειδή ήταν γυναίκα και οφείλουμε να αποκαταστήσουμε την μνήμη της στις καρδιές όλων των Ελλήνων κι Ελληνίδων. 
Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 11/6/2014

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org