Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να ‘μεγαλώσει χωρίς να μισεί’



«Η ακραία φτώχεια είναι η χειρότερη μορφή βίας» Μαχάτμα Γκάντι

Το βιβλίο του James GarbarinoChildren and the dark side of human experience: confronting global realities and rethinking child development”, είναι εξαιρετικό (όπως όλα τα βιβλία του), αλλά σε αυτήν την περίοδο, δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο. Ο συγγραφέας μιλά ξεκάθαρα για τα ανθρώπινα δικαιώματα των παιδιών, αλλά προχωρά πέρα από τα γνωστά και τετριμμένα, να ορίσει ως ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού «να μεγαλώσει χωρίς να μισεί». Πράγματι. Τα παιδιά δεν έχουν ροπή ή φυσική προδιάθεση προς το μίσος. Η ροπή και η φυσική τους διάθεση είναι προς το παιχνίδι, το γέλιο, την αθωότητα και την εμπιστοσύνη. Αν φτάσουν ως έφηβοι ή νεαροί ενήλικες να μισούν, κάτι έχει γίνει.  Κάτι έχει πάει στραβά. Και αυτό το κάτι, οφείλεται στον κόσμο των ενηλίκων. Όχι μόνο των γονέων (όπως βολικά επαναπαυόμαστε με γενικόλογους αφορισμούς τύπου ‘τα πάντα ξεκινούν από την οικογένεια’), αλλά με ολόκληρο το κοινωνικό οικοσύστημα στο οποίο μεγαλώνει ένα παιδί, η σημασία του οποίου έχει υποβαθμιστεί στις ατομικιστικές θεωρίες της αναπτυξιακής ψυχολογίας και το οποίο επηρεάζει με τη σειρά του δραστικά και τους γονείς. Όταν ένα παιδί μεγαλώνει μαθαίνοντας να μισεί, η ευθύνη είναι του κοινωνικού, πολιτικού κι εκπαιδευτικού συστήματος που το ανέθρεψε, αποτυγχάνοντας έστω να θεραπεύσει τα αρνητικά μηνύματα που ενδεχόμενα δέχτηκε από το οικογενειακό του περιβάλλον. Σίγουρα δεν οφείλεται στη φυσική προδιάθεση των παιδιών και σίγουρα δεν οφείλεται στα γονίδια του παιδιού, όπως με αποστροφή άκουσα να πιθανολογείται στην τηλεόραση, θυμίζοντας εποχές ευγονικού σκοταδισμού.

Ο Garbarino, μαθητής του μεγάλου οικοσυστημικού αναπτυξιακού ψυχολόγου Urie Bronfenbrenner, αναφέρει την έρευνα που έκαναν μαζί προ 30ετίας, σε παιδιά 15 διαφορετικών κοινωνιών, ανακαλύπτοντας τη συσχέτιση μεταξύ ακραίων, απόλυτων απαντήσεων των παιδιών σε ηθικά διλήμματα και του είδους της κοινωνίας στην οποία ζούσαν (απολυταρχική-μονολιθική ή πλουραλιστική-δημοκρατική). Βρήκαν ότι όσο πιο δημοκρατική ήταν η κοινωνία τους (με δείκτες όπως σεβασμός σε διαφορετικά κοινωνικά στοιχεία, ελευθερία του λόγου, σεβασμός σε δημοκρατικά ιδεώδη), τα 12χρονα έδειχναν πιο ισορροπημένες απαντήσεις στα ηθικά διλήμματα που τους δόθηκαν. Βρήκαν επίσης ότι οι έφηβοι  απορροφούν τις αλλαγές στο πολιτικό κλίμα της κοινωνίας τους, ίσως περισσότερο από ό,τι νομίζουμε, διαμορφώνοντας έτσι τους ‘κοινωνικούς χάρτες’ (‘social maps’) σύμφωνα με τους οποίους ερμηνεύουν τον κόσμο και σύμφωνα με τους οποίους –εδώ είναι το πιο σημαντικό- θα δράσουν στο μέλλον.

Οι αξίες δεν είναι αυτοφυείς στα παιδιά. Όταν η εκπαίδευση αξιών που λαμβάνουν, όχι μόνο από τους γονείς τους, αλλά από την κοινωνία τους και πρωτίστως τα ΜΜΕ, είναι η δικαιοσύνη, η αποδοχή της διαφορετικότητας, η συμπόνια κι ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα, θα αναπτύξουν τις αντίστοιχες αξίες και θα συμπεριφερθούν ανάλογα. Όταν τα μηνύματα που λαμβάνουν είναι τα αντίθετα, όπως π.χ. σε εμπόλεμες ζώνες ή απολυταρχικά καθεστώτα, τότε πιο εύκολα  καταλήγουν σε απολυταρχικές, εξουσιαστικές, αφοριστικές τοποθετήσεις που προάγουν τη βία, ακόμη και στο οικογενειακό τους περιβάλλον, όπως π.χ. ‘αν υποψιαστείς ότι η γυναίκα σου σε απάτησε, τη λιθοβολείς’ ή ‘όποιος κλέβει, του κόβουν το χέρι’, ‘άμα σου πάρουν τη θέση, τους δέρνεις’. Τα χαρακτηριστικά σε αυτού του είδους τις ολοκληρωτικές τοποθετήσεις είναι τα εξής:

1)εκφράζουν το μίσος και την  εκδικητικότητα ως αξίες,  2) ο εκφραστής αυτοχρίζεται ‘απονομέας δικαιοσύνης,’, 3)η αυτοδικία θεωρείται δοξασμένο δικαίωμα του πιθανολογούμενου θύματος, ακόμη και πριν αυτό θυματοποιηθεί (π.χ. γυναίκες που οδηγούν το βράδυ είναι σαν να έχουν διαπράξει ήδη μοιχεία, νέοι που ληστεύουν αντιμετωπίζονται σαν να έχουν ήδη σφάξει όλους τους αθώους πολίτες της χώρας), 4)παραβλέπουν παντελώς ότι  οι δράστες εγκλημάτων, όσο απεχθή και κατακριτέα  αν είναι αυτά, έχουν και αυτοί ανθρώπινα δικαιώματα, 5) η έλλειψη συμπόνιας συνοδεύει την παντελή παράβλεψη των οικοσυστημικών αιτίων που οδηγούν άλλους ανθρώπους, και ιδιαίτερα νέους, στην παραβατική συμπεριφορά, 6) η αυτοδικία είναι εξαιρετικά  επιλεκτική: ο απολυταρχικός αυτόδικος θεωρεί δικαίωμά του να κατακεραυνώσει, να χτυπήσει ή να εκδικηθεί εκείνον που πρακτικά, θεωρητικά ή πιθανολογικά τον έβλαψε  θα τον βλάψει…). Αν όμως ο ίδιος βρεθεί σε θέση π.χ. να κλέψει λόγω πείνας, ή να μοιχεύσει λόγω πειρασμού, χρησιμοποιεί διαφορετικά μέτρα και σταθμά για τον εαυτό του, 7)ο αυτοδίκαιος θεωρεί θεόσταλτο δικαίωμά του να τιμωρεί με όποια τιμωρία θέλει- συνήθως δυσανάλογα βαριά- το πραγματικό ή μελλοντικά πιθανολογούμενο παράπτωμα του άλλου. Όμως η δική του βία δεν είναι παράπτωμα, γιατί -φυσικά- είναι δικαιολογημένη.


Οι στάσεις αυτές στα παιδιά δεν ξεφύτρωσαν από το πουθενά. Πιο ανατριχιαστικό είναι να ακούς τέτοιες στάσεις από ενήλικες και ‘διαμορφωτές συνειδήσεων’. Όταν τα θεάματα στα οποία εκτίθενται εδώ και χρόνια στα ΜΜΕ, αφαιρούν κάθε στοιχείο σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, έστω και με πολύ έμμεσο τρόπο, όταν τα ίδια βιώνουν τη βία ενός συστήματος που τα καταδικάζει σε φτώχεια κι ανεργία, όταν τα μηνύματα που λαμβάνουν είναι ένα τρελό πινγκ πονγκ μεταξύ της επιλεκτικής ακραίας τιμωρίας κάποιων κοινωνικών στοιχείων και της επιλεκτικής ακραίας ατιμωρησίας κάποιων άλλων κοινωνικών στοιχείων, τότε, πριν ακόμη ξεκινήσουν τη ζωή τους, το μίσος μετατρέπεται από συναίσθημα σε πλατφόρμα αντίδρασης, στρεφόμενο συνήθως σε μόνιμους ή ευκαιριακούς αποδιοπομπαίους τράγους, στους οποίους βολικά φορτώνεται όλη η ενοχή για όλα τα κακά του κόσμου και της κοινωνίας. Η εξαθλίωση είναι πρώτα από όλα πνευματική-μαζί με την ηθική και υλική. Όπως λέει ο Garbarino «ο φόβος κι ο θυμός απειλούν την πνευματική ευημερία των παιδιών, παραβιάζοντας το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί».

Παιδιά, των οποίων το δικαίωμα να μεγαλώσουν χωρίς να μισούν παραβιάστηκε βάναυσα από το ευρύτερο οικοσύστημα των ενηλίκων που τα περιβάλλει, αυτοδίκαια οπλίζονται, νομίζοντας ότι θα φέρουν το δίκαιο στον κόσμο, με τον εντελώς ακατάλληλο, καταδικαστέο, εγκληματικό και καταστροφικό τρόπο της τρομοκρατίας.

Παιδιά, των οποίων το ανθρώπινο δικαίωμα να μεγαλώσουν χωρίς να μισούν παραβιάστηκε βάναυσα από το ευρύτερο οικοσύστημα των ενηλίκων που τα περιβάλλει, αυτοδίκαια ξυλοκοπούν, γρονθοκοπούν τα προηγούμενα παιδιά, με τον εντελώς ακατάλληλο, καταδικαστέο και καταστροφικό τρόπο της σωματικής κακοποίησης και παραβίασης των ανθρώπινων δικαιωμάτων των άλλων. 

Παιδιά, των οποίων το ανθρώπινο δικαίωμα να μεγαλώσουν χωρίς να μισούν παραβιάστηκε βάναυσα από το ευρύτερο οικοσύστημα των ενηλίκων που τα περιβάλλει, αυτοδίκαια, χαιρέκακα κι εκδικητικά αλαλάζουν ‘καλά τους έκαναν’ (οι δεύτεροι τους πρώτους)….

Και λέω ‘παιδιά’ γιατί ακόμη και οι ενήλικες που εμπλέκονται και στις τρεις περιπτώσεις δεν είναι παρά μεγάλα παιδιά. Τι μαγικό συμβαίνει δηλαδή στα 18 και αλλάζει το παιδί και γίνεται ενήλικας; Τι μαγικό μπορεί να συμβεί στο παιδί που μεγαλώνει μαθαίνοντας να μισεί, από το να γίνει ένα εσωτερικό παιδί εγκλωβισμένο  σε ένα ενήλικο σώμα, που απλά αναπαράγει τους κοινωνικούς χάρτες μίσους, σύμφωνα με τους οποίους ανατράφηκε;


Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 8/2/2013

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org