Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Τσιγκουνιά, η πολυπρόσωπη


Η τσιγκουνιά έχει πολλά πρόσωπα. Δεν αφορά μόνο τα χρήματα ή τα υλικά αγαθά. Η τσιγκουνιά ( όπως και το αντίθετό της, η γενναιοδωρία), μπορεί να εκφράζεται μέσω του χρόνου, της προσοχής, της ευγένειας, της καλοσύνης, του ενδιαφέροντος, ή των πληροφοριών, που έχουμε (ή δεν έχουμε) τη διάθεση να μοιραστούμε με κάποιον άλλον. Η τσιγκουνιά, όπως και η γενναιοδωρία, είναι στάσεις ζωής. Είναι επιλογές της κάθε στιγμής-από τις πιο θεμελιώδεις επιλογές! Και ανάλογα καθορίζουν την ποιότητα της ζωής που ζούμε.
Δύο περιστατικά, ιδιαίτερα αιχμηρά, μας περιγράφουν το δίλημμα, με πολύ παραστατικό τρόπο::
Α) Πρόσφατα, στο κέντρο στήριξης αστέγων που βοηθώ εθελοντικά, συνοδέψαμε έναν άστεγο στον ‘τόπο’ που μένει (στοά καταστήματος στο κέντρο της Αθήνας). Μετά από λίγη ώρα, ξαναγυρίσαμε να του φέρουμε μια κουβέρτα που ζήτησε. Εκεί είδαμε κι έναν άλλο άστεγο, τον κύριο Α. Δεν θυμόμουν να είχα ξαναδεί τον Α. στο κέντρο. Θεώρησα, ότι εφόσον ήταν φίλοι με τον πρώτο άστεγο, τον κύριο Β., θα γνώριζε για το κέντρο μας, ή τέλος πάντων, θα είχε βρει κάποια άλλα μέσα ανακούφισης κι ίσως να γινόμουν αδιάκριτη να του μιλήσω για το κέντρο. Με την πείρα της, η άλλη εθελόντρια, ρώτησε το καινούριο πρόσωπο, τον κύριο Α: «Κι εσείς άστεγος είστε;». «Ναι». «Έχετε έρθει ποτέ στο κέντρο μας, να, εδώ απέναντι είναι». «Όχι, δεν το ήξερα». «Πώς όχι; Δεν σας το είπε ο κύριος  Β; Εκείνος έρχεται χρόνια σε εμάς». «Όχι, δεν μου είπε τίποτα, τον Β ξέρω χρόνια, δεν ήξερα όμως για το κέντρο». Στην πορεία βρέθηκε κι ένας τρίτος άστεγος, που επίσης έρχεται στο κέντρο μας πολύ καιρό, ο οποίος επίσης δεν είχε πει τίποτα στον Α., παρόλο που οι τρεις κοιμούνται μαζί. «Ελάτε κύριε Α., σε εμάς, λειτουργούμε τάδε μέρα και ώρα, θα χαρούμε πολύ να σας δούμε». «Εντάξει». Ο κύριος Α. χαμογέλασε με το πιο γλυκό και πονετικό χαμόγελο του κόσμου κι εμείς φύγαμε, ομολογουμένως, με την καρδιά κομμάτια.
Γιατί οι δύο άστεγοι Β. και Γ. δεν είχαν πει τίποτα στον συμπάσχοντά τους; Τον γνώριζαν πολύ καιρό. Υπέφερε, όπως εκείνοι.  Δεν επρόκειτο να έχαναν κάτι, στο κέντρο υπάρχει αρκετό φαγητό για όλους. Ο μόνος τρόπος που μπορώ να το εξηγήσω είναι ο εξής: Όταν οι άνθρωποι έχουν στερηθεί τόσο πολύ, τόσα πολλά, από τα πιο βασικά της στοιχειώδους ανθρώπινης αξιοπρέπειας, ίσως ο μόνος τρόπος να δώσουν στον εαυτό τους μια ψευδαίσθηση ότι έχουν κι αυτοί κάτι παραπάνω από κάποιον άλλον, είναι να στερήσουν από κάποιον τρίτο, εκείνο που θα μπορούσαν να δώσουν- σε αυτήν την περίπτωση μια απλή, αλλά σωτήρια, πληροφορία. Οι ίδιοι δεν επρόκειτο να κερδίσουν κάτι, όμως στο νου τους είχαν την αυταπάτη ότι  ‘μπορεί σε σχέση με όλη την κοινωνία να μην έχω τίποτα, όμως να, σε σχέση με τον Α., έχω κάτι παραπάνω που αυτός δεν έχει, κι αυτό θα είναι μόνο δικό μου, όλο δικό μου’. Το απατηλό γράπωμα της τσιγκουνιάς.
Πριν βιαστούμε όμως να τους κατακρίνουμε για έλλειψη ανθρωπιάς… στοπ!  Εμείς δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να κατακρίνουμε. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΟΥΜΕ πώς είναι να είσαι άστεγος. Αυτούς τους ανθρώπους, δεν είναι μόνο η στέγη, το μπάνιο, η ασφάλεια, είναι ότι η κοινωνία τους έχει πετάξει εντελώς στα σκουπίδια. Ζουν δίπλα στα σκουπίδια. Ο δήμος τους πετάει τις κουβέρτες και τα πράγματά τους στα σκουπίδια, όταν λείπουν, γιατί βεβαίως στην λαμπίκο κοινωνία μας, τα πράγματα ενός άστεγου στο δρόμο, θεωρούνται σκουπίδια και πετιούνται.  Είναι η πιο ακραία κατάσταση εξαθλίωσης που επιβάλλει η κοινωνία μας στα πιο αδύναμα μέλη της και συνεπώς κάνει τους ανθρώπους αγρίμια. Όταν οι άνθρωποι εξαθλιώνονται σε τέτοιο ακραίο βαθμό, μην μας κάνει εντύπωση που κάποιες συμπεριφορές τους μπορεί να είναι ακραία «μικρές»…. Δεν γνωρίζουμε πώς θα αντιδρούσαμε εμείς στη θέση τους…. (Από την άλλη βέβαια, αν μην στερεοτυπήσουμε εναντίον των αστέγων, καθώς υπάρχουν και πολλά παραδείγματα αλληλεγγύης μεταξύ τους).
Και μιας και μιλάμε για τσιγκουνιά, ας έρθουμε στο δεύτερο δίλημμα τσιγκουνιάς, που είναι πιο ‘κομμένο και ραμμένο’ στα δικά μέτρα:  Πριν αρκετά χρόνια, είχα πάει σε μια συνέντευξη για κάποιες ώρες μερικής απασχόλησης σε κέντρο ψυχολογικής υποστήριξης. Στην συνέντευξη, είχαμε κληθεί καμιά δεκαριά ψυχολόγοι, με τη φαεινή ιδέα να περιμένουμε όλες στην ίδια μικρή αίθουσα για μισή ώρα.  Η ατμόσφαιρα ήταν εντελώς τεταμένη και απόλυτα σιωπηλή. Λες κι ο ανταγωνισμός είχε ηλεκτρίσει από τα κόκκαλα των παρευρισκόμενων, μέχρι τα έπιπλα και τις μύγες που είχαν φρικάρει να πετούν δεξιά κι αριστερά. Η αλήθεια ήταν ότι για εμένα αυτή η μερική απασχόληση δεν ήταν τόσο ζωτικής σημασίας, όποτε παρακολουθούσα τη σκηνή αρκετά χαλαρή και κάπως αποστασιοποιημένα. Εκεί ήταν μια κοπέλα που ήξερα φυσιογνωμικά από τη σχολή. Της έπιασα την κουβέντα, για να σπάσει ο πάγος. Ένιωσα ότι κάποια πληροφορία θα της ήταν χρήσιμη, ένα κέντρο στο οποίο δούλευα παλαιότερα, ίσως εκεί να δοκίμαζε να βρει δουλειά. Της έδωσα την πληροφορία.

Η πράξη μου δεν ήταν τόσο δείγμα γενναιοδωρίας, όσο απλής ευγένειας, δεν ρίσκαρα τίποτα, καθώς, ούτε η συγκεκριμένη δουλειά μου ήταν κρίσιμη, ούτε στο προηγούμενο κέντρο ενδιαφερόμουν  να ξαναδοκιμάσω. Δεν δίνω λοιπόν εύσημα στον εαυτό μου. Τώρα, λοιπόν, μια ερώτηση κρίσεως (την έκανα στον εαυτό μου και ας την κάνει ο καθένας στον εαυτό του επίσης!): «Αν είχα απεγνωσμένη ανάγκη για δουλειά, όπως οι άλλες κοπέλες, (καλή ώρα όπως πολύς κόσμος σήμερα), θα μοιραζόμουν με τις άλλες υποψήφιες, (που ήξερα ότι επίσης ψάχνουν απεγνωσμένα για δουλειά), πληροφορίες για κάποια άλλα κέντρα που εγώ έκανα αίτηση κι εκείνες ίσως δεν γνώριζαν;»  Ή θα σκεφτόμουν «Άσε καλύτερα να μη το μάθουν, λιγότερος ανταγωνισμός, ας ψάξουν μόνες τους, όπως έψαξα κι εγώ».... Στην πράξη το δίλημμα είναι ζόρικο, κι ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Σήμερα, πιστεύω ότι εγώ μάλλον θα μοιραζόμουν την πληροφορία, αλλά αυτό οφείλεται χάρη στην επεξεργασία, σκέψη και φιλοσοφία που έχω στο μεταξύ αναπτύξει. Η απόφαση δηλαδή έχει έρθει ύστερα από εσωτερική δουλειά και καλλιέργεια, όχι αυτόματα. Αν δεν είχα κάνει τη συγκεκριμένη εσωτερική δουλειά, πιθανό κι εγώ να έπεφτα στην παγίδα της τσιγκουνιάς και του γραπώματος (στην συγκεκριμένη περίπτωση τσιγκουνιά στην κατακράτηση πληροφοριών). Ας αναρωτηθεί ο καθένας για το δικό του εαυτό.

Ποια είναι λοιπόν αυτή η φιλοσοφία;
Όσο πιο πολύ γραπώνεις και τσιγκουνεύεσαι, τόσο λιγότερα έχεις. Όσο πιο γενναιόδωρος είσαι, (όχι θύμα, αλλά αυθεντικά γενναιόδωρος), τόσα περισσότερα σου δίνει η ζωή. Στο κάτω κάτω, όλα όσα έχουμε είναι του Θεού και όλα είναι δανεικά. Οι νόμοι αυτού κόσμου λένε «Όσα πιο πολλά γραπώνεις,  τόσα πιο πολλά έχεις». Και οι θείοι νόμοι, λένε «Όσα πιο πολλά δίνεις, τόσα πιο πολλά έχεις». Δηλαδή ακριβώς το αντίθετο! Το κέντρο συσσιτίων λειτουργεί, χάρη Θεού. Κι ο Θεός αυτό που θέλει, είναι λίγο να ανοίξουμε στην καρδιά μας και στον διπλανό κι Εκείνος θα μεριμνήσει για εμάς (Το είπε ο Κύριος «Μην μεριμνάτε!»). Ο άστεγος που νομίζει ότι θα κερδίσει, στερώντας πληροφορία από τον συν-άστεγο, ψυχολογικά όμως χάνει πολλά περισσότερα από όσα νομίζει ότι κερδίζει. Χάνει τον ίδιο του τον αυτοσεβασμό. Στο κάτω κάτω, οι δουλειές και τα αγαθά που μοιράζονται, είναι ελέω Θεού, γιατί όλα δίνονται ελέω Θεού. Αν συνεργαστούμε με το Θεό, θα μας οδηγήσει στο κατάλληλο μέρος, θα μας ανοίξει δρόμους κι εργασία, θα στείλει τον καθένα στο κατάλληλο πόστο. Κι αν για εμάς αυτό το πόστο καθυστερεί, υπάρχει κάποιος λόγος, ίσως μας ετοιμάζει κάτι καλύτερο, ας Τον εμπιστευτούμε. Ο άνεργος λοιπόν που τσιγκουνεύεται, πλημμυρίζει από ακόμη μεγαλύτερη αγωνία κι ενοχή κι οι εσωτερικές απώλειες είναι πολύ μεγάλες. Ενώ, αν πει: «Ας πω εγώ τον καλό το λόγο, κι ας το χειριστεί ο Θεός όπως νομίζει… Έχει ο Θεός και για μένα και για όλους… Θα μας στείλει εκεί που είναι για τον καθένα, η αποστολή του»,  τότε αλαφραίνει και αγαλλιάζει τόσο πολύ, που μη μας κάνει εντύπωση αν θέλουν να τον προσλάβουν παντού!

Η τσιγκουνιά, ο φόβος και το τραύμα της έλλειψης μας αγγίζει όλους. Όλοι λίγο ως πολύ έχουμε κάποιον τομέα στον νιώθουμε ότι στερηθήκαμε, ότι αδικηθήκαμε, ότι απορριφθήκαμε. Ιδιαίτερα δύσκολο και επώδυνο είναι να προσπαθούμε να είμαστε δοτικοί στον τομέα που νιώθουμε ότι έχουμε στερηθεί περισσότερο. Κλασσικό παράδειγμα είναι η περίπτωση του γονιού, που, παρά τους θεατρινισμούς γονεϊκής τρυφερότητας στις κοινωνικές εξόδους, νιώθει διαρκή εσωτερική αντίσταση να δώσει στοργή στο παιδί του, επειδή εκείνος δεν την εισέπραξε ποτέ από τους δικούς του γονείς (ή/και σύντροφο). Εκεί χρειάζεται να ζητήσουμε βοήθεια από το Θεό. Το να κατηγορούμε τον εαυτό μας δεν βοηθά, αλλά να προσευχηθούμε να μας θεραπεύσει το τραύμα. Έστω με λίγη διάθεση δοτικότητας, θεραπευόμαστε εμείς οι ίδιοι.

Η πνευματική μοναξιά

Ξαναγυρνώ στον άστεγο Α. Εκείνο που πραγματικά μας σπάραξε την καρδιά ήταν το εξής ερώτημα: «Πόσο μόνος μπορεί να νιώθει αυτός ο άνθρωπος… όταν εκτός από την απόλυτη απόρριψη από οικογενειακό περιβάλλον, κοινωνία κλπ., ούτε οι συνάστεγοί του, δεν του έλεγαν για το συσσίτιο; Πόσο μόνος και προδομένος μπορεί να ένιωθε;»

Η ανθρώπινη αγάπη σε οποιαδήποτε ανθρώπινη σχέση, είναι ατελής, φθαρτή. Λόγω της ανθρώπινης φύσης, αργά ή γρήγορα, ο άλλος άνθρωπος θα μας απογοητεύσει, έστω και σε μικρό βαθμό. Αυτό δεν είναι αρνητική σκέψη, αλλά αναγνώριση ότι η ματαίωση των προσδοκιών από ανθρώπους είναι μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας. Οι άνθρωποι έχουν αδυναμίες και η αγάπη τους είναι ατελής, όπως είναι η δική μας. Υπάρχει όμως μια αγάπη που και τέλεια είναι και δεν προδίδει ποτέ. Αυτή είναι η αγάπη του Θεού προς εμάς, η οποία ποτέ δεν μπορεί να αντικατασταθεί από την αγάπη ενός ανθρώπινου πλάσματος. Ένα από τα θεμελιώδη λάθη στις σημερινές ανθρώπινες σχέσεις είναι ότι περιμένουμε από τον σύντροφο-γονιό-παιδί να μας αγαπήσει σαν Θεός, πράγμα αδύνατον. Ακόμη και όταν δεν το καταλαβαίνουμε , ακόμη κι όταν δεν το αναγνωρίζουμε, υπάρχει ο Χριστός, που μας αγαπά με τον τέλειο τρόπο και δεν μας εγκαταλείπει ποτέ. Όσο και αν τα δεδομένα της ζωής μας βάζουν σε πειρασμό να πούμε το αντίθετο, ότι προδοθήκαμε από το Θεό, Εκείνος είναι πάντα κοντά μας και θα παρέμβει μόνο όταν είναι καλό για την ψυχή μας, μόνο όταν πρέπει, και έχει παρέμβει πολλές φορές, που εμείς δεν θα μάθουμε ποτέ. Ακόμη και στις πιο ακραίες περιπτώσεις π.χ. των αστέγων, όταν όλοι τους έχουν εγκαταλείψει, ο Θεός είναι εκεί. Και είναι συγκινητικό να βλέπει κανείς πόσοι από εκείνους είναι πολύ πιο ανοιχτοί στο Θεό, από ότι εμείς, που έχουμε πολλά περισσότερα.

Έχουμε εκπαιδευτεί στη μοναξιά. Έχουμε εκπαιδευτεί να αποκοβόμαστε από τον αληθινό εαυτό μας, που είναι ο άδολος, αυθόρμητος  εαυτός της αθωότητας και της αγάπης και έχουμε εκπαιδευτεί να ειδωλοποιούμε τον ψεύτικο εαυτό μας, που είναι ο εαυτός των ‘αναγκών’ και του συμφεροντολογισμού. Αποκομμένοι από τον αληθινό εαυτό μας, αδυνατούμε να συνάψουμε αληθινές σχέσεις με τους αληθινούς εαυτούς των άλλων. Ο ψεύτικος εαυτός είναι αδύνατον να συνάψει ουσιαστική σχέση με έναν άλλο ψεύτικο εαυτό. Η σχέση αυτή, στα πλαίσια των «κοινωνικών επαφών και δημόσιων σχέσεων», είναι εντελώς επιφανειακή, φθαρτή και εφήμερη. Οι άστεγοι και άνεργοι το αποδεικνύουν περίτρανα, από τον αριθμό των ανθρώπων που τους εγκατέλειψαν, όταν βρέθηκαν σε ανάγκη. Μην παρασυρόμαστε από τα «κονέ» και τις κοινωνικές συναθροίσεις σε βαφτίσια και γάμους. Οι άνθρωποι δεν ήταν ποτέ τόσο μόνοι όσο σήμερα...

Ας είμαστε όσο πιο γενναιόδωροι μπορούμε, όσο πιο καλοί μπορούμε, κι ας έχουμε πίστη στο Θεό. Όταν οι άλλοι μας θεωρούν ‘βλάκες’, που είμαστε καλοί, ο Θεός βλέπει και ακούει και παρατηρεί. Η δική Του ανταμοιβή είναι η μεγαλύτερη που μπορεί να υπάρχει και θα την καταλάβουμε, γιατί είναι η μόνη που μας γεμίζει με πραγματική εσωτερική γαλήνη και πλήρωση, η οποία εξαφανίζει κάθε μοναξιά, κάθε απώλεια και κάθε στέρηση.

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blosgpot.gr, 7/11/2012


Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org