Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμαστε;

Με συμπόνια (και σοκ) παρακολούθησα το χθεσινό ρεπορτάζ των «Νέων Φακέλων» του ΣΚΑΙ για την ανεργία. Με θάρρος και παραδειγματική ειλικρίνεια μίλησαν, συμπολίτες μας, άνθρωποι όπως εσείς κι εγώ, από καθ’ όλα «καλές» οικογένειες, με σπουδές και πτυχία, οι οποίοι βρέθηκαν ξαφνικά στο δρόμο. Άκουσα την αγωνία ενός ανώνυμου καλούντα σε τηλεφωνική γραμμή, απελπισμένος να βρει δουλειά, καθώς οι ατελείωτες κενές μέρες, μπροστά στην τηλεόραση, του έγιναν αβάσταχτες…

Συνειδητοποίησα για ακόμη μια φορά πόσο ριζικά και πόσο ραγδαία, αλλάζουν πολλά κοινωνικά δεδομένα και στάσεις-νοοτροπίες στη χώρα μας- μαζί με τις οικονομικές αλλαγές…Θαύμασα το θάρρος των ανθρώπων, που βγήκαν το πρόσωπο με φανερό να μιλήσουν, θρυμματίζοντας το ταμπού, το στίγμα και το φόβο, γύρω από αυτό που τείνει να θεωρείται ως «αποτυχία», ως «καταστροφή». Αναρωτήθηκα κατά πόσον το θάρρος αυτών των ανθρώπων θα κινητοποιήσει τη συμπόνια, που πιστεύω ότι έχουμε αρκετή σαν λαός… Κατά πόσον η συμπόνια μας θα ξεπεράσει το φόβο, την υποκρισία και την ειδωλολατρεία, που για χρόνια, στα χρόνια της εύκολης αφθονίας, μηρυκάζαμε, κοκορευόμενοι στους φίλους μας ποιος έχει το μεγαλύτερο 4Χ4 για να κυκλοφορεί στο κέντρο της Αθήνας και ποιος βγάζει την κοπέλα του στα πιο καλά μαγαζιά…
Πάνε αυτά.
Πιστεύω ότι η συμπόνια μας είναι αρκετή για να γίνουμε, μέσα από την κρίση, νέοι άνθρωποι, γιατί θα γίνουμε νέοι συν-άνθρωποιΗ κρίση δεν αλλάζει μόνο εκείνους που χάνουν τη δουλειά τους και μένουν στο δρόμο. Αλλάζει κι όλους εμάς τους υπολοίπους, Οι οποίοι βλέπουμε και λέμε «Αρκετά. Ο συνάνθρωπος είναι πιο σημαντικός από το φόβο μου».

Ακούγοντας τα λεγόμενά τους, επίσης προβληματίστηκα για την έλλειψη προετοιμασίας που έχουμε όλοι, μικροί, μεγάλοι για να αντιμετωπίσουμε μια προσωπική κρίση-είτε αυτό σημαίνει απώλεια εργασίας, διαζύγιο, ή κάποια άλλη μεγάλη αλλαγή… Η οικονομική κρίση οδηγεί με τη σειρά της πολλούς ανθρώπους να περάσουν βαθύτατες προσωπικές, υπαρξιακές, ψυχολογικές ή και πνευματικές δοκιμασίες- κρίσεις σε κάθε επίπεδο της ύπαρξής τους. Αν τις διαχειριστούν σωστά, τα οφέλη μπορεί να είναι εκπληκτικά και μοναδικά, αν και η διαδικασία μετάβασης ιδιαίτερα επώδυνη. Αναφέρεται πολλές φορές πώς στη σημερινή κοινωνία εκείνος που χάνει τη δουλειά του, νιώθει ότι χάνει την ταυτότητά του, το σκοπό ύπαρξής του, τη ρουτίνα του, τις επαφές του, το κοινωνικό του στάτους, τους «φίλους» και συχνά και την οικογένειά του. Δεν είναι λίγοι οι γάμοι οι διαλύονται μετά από ανεργία του συζύγου, ή επειδή η σχέση δεν ήταν ιδιαίτερα ανιδιοτελής και αυθεντική ευθύς εξαρχής. Ειδικά το ανδρικό φύλο, πιέζεται πάρα πολύ από το κοινωνικό (και άδικο) στερεότυπο ότι η μόνη αξία του άνδρα είναι να παράγει τα προς το ζην. Η κρίση μπορεί να τους επηρεάσει ανελέητα και οι άνδρες, που υποφέρουν από την ανεργία, είναι πολύ πιο ευάλωτοι. Πολλοί άνδρες, όταν απολυθούν, συνεχίζουν και φεύγουν κάθε πρωί από το σπίτι, την ίδια ώρα, χωρίς να πουν τίποτα στη γυναίκα τους, τίποτα για το γεγονός ότι δεν έχουν δουλειά πια… Τι μας λέει αυτό για την ειλικρίνεια στις σχέσεις μας, για την ιδιοτέλεια, για τις προσδοκίες;

Στη φάση ανεργίας, όλα τα ψυχικά αποθέματα που έχει χτίσει το άτομο στη ζωή του χρειάζονται άμεσα. Εκεί, η αυτό-εκτίμηση, που έχει χτίσει το άτομο από την πρώτη του ηλικία, θα παίξει καταλυτικό ρόλο. Υπάρχει όμως; Πόσοι άνθρωποι έχουν πραγματικά και συνειδητά χτίσει («χτίσει» είναι η πιο κατάλληλη λέξη) την αυτό-εκτίμησή τους; Ή μήπως, σε αυτές τις ευάλωτες στιγμές, όπου όλα τα θαμμένα τραύματα, τα απωθημένα μηνύματα του παρελθόντος, αναδύονται στην επιφάνεια, το άτομο θα παραλύσει ολοκληρωτικά, επειδή μια ζωή ο δάσκαλος του έλεγε ότι «είσαι ανεπρόκοπος» ή ο πατέρας του υπενθύμιζε «είσαι άχρηστος, κανείς δε θα γυρίσει να σε κοιτάξει έτσι όπως είσαι»… Πώς θα πλοηγήσει ο άνεργος τη ζωή του τώρα; Θα έχει τη δύναμη και τη διάκριση να διαγράψει και να αλλάξει τυχόν τέτοια μηνύματα; Ή μήπως η πεποίθηση που αυτά έχουν βαθιά ριζώσει, θα του κάνουν ανεπανόρθωτη ζημιά; Έχουμε επίγνωση εμείς οι εκπαιδευτικοί, στα απρόβλεπτα χρόνια που θα ακολουθήσουν για τα παιδιά μας, τι ζημιά μπορεί να κάνουμε με τέτοια απαξιωτικά μηνύματα; Ή, αντιθέτως, τι ισχυρά όπλα μπορούμε να τους δώσουμε χτίζοντας την αυτοπεποίθησή τους; Το παιδάκι που διδάσκουμε, δεν έχει τόση σημασία αν θα πάρει τώρα 12 ή 17 στο τρίμηνο. Αν όμως, το παιδάκι, μετά από 20 χρόνια, βρεθεί ξαφνικά άνεργος, και καταφέρει να πάρει θάρρος, επειδή η δασκάλα του είχε πει μια μέρα με θέρμη και πίστη, κοιτώντας το στα μάτια:
«Εσένα σε εμπιστεύομαι. Ό,τι κι αν γίνει, θα τα καταφέρεις!»
τότε… τι μεγαλύτερο έργο θα μπορούσαμε ποτέ να προσφέρουμε ως εκπαιδευτικοί….

Τα λεγόμενα στις συνεντεύξεις των ανέργων με έβαλαν και σε άλλες σκέψεις. Πόσο έχουμε διδάξει στα παιδιά μας την ενδυνάμωση, την αυτό-διαχείριση, την ψυχική αυτάρκεια, που θα χρειαστούν απαραίτητα σε μια περίοδο κρίσης. Ή περιμένουμε να έρθει πρώτα η κρίση (απώλεια εργασίας, μετανάστευση, απώλεια οικογένειας) για να μάθουμε; Αναφέρθηκε πως το μυαλό των ανθρώπων λειτουργεί πιο οργανωμένα όταν έχει κάποια ρουτίνα. Όσο βαρετή και αν είναι αυτή μερικές φορές, βοηθά πολλούς ανθρώπους να οργανώνουν την ημέρα τους με ένα προβλέψιμο τρόπο. Όταν χάνεται αυτή ρουτίνα, π.χ. δεν υπάρχει η δουλειά για να πηγαίνουν κάθε πρωί, δεν υπάρχει ο σύντροφος για να συζητούν τα βράδια, δεν υπάρχουν οι φίλοι για να κανονίζουν τα Σαββατόβραδα, τότε ξαφνικά, το άτομο βρίσκεται εντελώς μόνο, με τον εαυτό του, με όλον αυτόν τον αχανή κενό χρόνο, που δεν ξέρει τι να τον κάνει και πότε θα τελειώσει. Αυτό είναι ένα πολύ δύσκολο κομμάτι για όλους τους ανθρώπους. Ακόμη και οι μοναχοί, όλων των θρησκειών, δουλεύουν πάρα πολύ σκληρά με τον εαυτό τους, και βέβαια με την πίστη τους, για να μπορούν να είναι σε γαλήνη με τον εαυτό τους πολλές κενές ώρες για συνεχόμενες ημέρες. Οι άνθρωποι της Δύσης από την άλλη μεριά, εθισμένοι σε έναν ξέφρενο τρόπο ζωής, δεν το έχουμε μάθει καθόλου. Για όσους βρίσκονται ξαφνικά κι απροετοίμαστοι σε αυτή τη θέση, μπορεί να είναι εξαιρετικά επώδυνο.

Έχουμε λοιπόν διδάξει στα παιδιά μας την αυτοδιαχείριση; Την έχουμε μάθει εμείς οι ίδιοι; Έχουμε μάθει πώς να έχουμε το ημερολόγιο με μια λίστα από τις δραστηριότητες που μας ευχαριστούν, ώστε όταν νιώσουμε άσχημα να καταφεύγουμε σε αυτές; Έχουμε μάθει πώς να δημιουργούμε ευχάριστες για εμάς δραστηριότητες και να οργανώνουμε το χρόνο μας με τρόπο που μας βοηθά ή στηριζόμαστε πάντα στο σύντροφο και στους φίλους για να γεμίσουν τις ελεύθερες ώρες μας; Έχουμε μάθει να διακρίνουμε και να τρέφουμε αληθινές φιλίες, ή ‘σκοτώναμε’ χρόνο με ατελείωτα άσκοπα κουτσομπολιά στις καφετέριες; Έχουμε χτίσει φιλίες αληθινής επικοινωνίας, όχι εκείνες, που με φόβο, θα μας εγκαταλείψουν σε μια δύσκολη στιγμή; Έχουμε μάθει να είμαστε άνετα με τον εαυτό μας, όταν περνούμε πολλές ώρες μόνοι με τον εαυτό μας ή αγωνιούμε να ξεφύγουμε από τον εαυτό μας με το να παίρνουμε άσκοπα τηλέφωνα, να χαζεύουμε τηλεόραση, ή να χρησιμοποιούμε ουσίες (αλκοόλ ή οτιδήποτε άλλο), απλά και μόνο γιατί δεν αντέχουμε τη δική μας μοναχική παρέα… Έχουμε μάθει να στηρίζουμε τον εαυτό μας, να επιμείνουμε «όχι, αξίζω!» , όταν τα μηνύματα του περιβάλλοντος είναι αντίθετα, κι όταν ο πειρασμός να αυτοχαρακτηριστούμε «αποτυχημένοι» πλανάται σα σιωπηλός κι αόρατος ιός… Έχουμε μάθει να μη καταδικάζουμε τον εαυτό μας, αλλά να λέμε «κάθε εμπόδιο για καλό», έχουμε μάθει να δίνουμε στον εαυτό μας ελπίδα; Έχουμε μάθει να βρίσκουμε νόημα και δικαίωση στη ζωή μας, πέρα από την όποια εργασία ή το να έχουμε σύντροφο και παιδιά.. Όλα αυτά μπορεί να είναι παροδικά.. Η εργασία μπορεί να χαθεί, ο σύντροφος μπορεί να βρει άλλη γυναίκα, τα παιδιά κάποια στιγμή θα φύγουν από το σπίτι… Έχουμε μάθει πραγματικά να στεκόμαστε στα πόδια μας, όταν όλα γύρω γύρω πέφτουν;
Όσοι από εμάς πιστεύουμε στο Θεό, έχουμε μάθει να καλλιεργούμε τη σχέση μαζί του, να Του μιλάμε, να προσευχόμαστε, να ζητούμε βοήθεια και να έχουμε πίστη; Ή Τον θυμόμαστε κάθε Πάσχα στις 23.45; Όσοι δεν πιστεύουμε, έχουμε βρει τη δική μας πηγή γαλήνης και αλήθειας; Ή περιμένουμε μια κρίση για να την αναζητήσουμε;
Έχουμε μάθει να κλείνουμε την τηλεόραση στην τρομολαγνεία που μεταδίδει, καθώς και να κλείνουμε τα αυτιά μας σε όσους θέλουν να μας φοβίζουν; Έχουμε μάθει να δημιουργούμε τη δική μας πραγματικότητα με τη δική μας θετική διάθεση, αισιοδοξία κι αγάπη για ζωή-ό,τι κι αν γίνεται εκεί έξω; Έχουμε μάθει να φροντίζουμε και να χαλαρώνουμε το σώμα μας, με άσκηση, σωστή διατροφή, καλή αναπνοή, επαφή με τη φύση, αθλητισμό, κι αποφυγή κατάχρηση ουσιών; Αν δεν γνωρίζουμε τώρα πώς να χαλαρώνουμε και να δημιουργούμε ευεξία στο σώμα μας, πώς θα το καταφέρουμε αυτό κατά τη διάρκεια μιας κρίσης; Έχουμε μάθει ότι ο εαυτός μας είναι χρήσιμος ανεξάρτητα από το ποια δουλειά κάνουμε ή δεν κάνουμε; Έχουμε θρέψει τις δημιουργικές μας ικανότητες και διεξόδους (π.χ. καλλιτεχνική δραστηριότητα, εθελοντισμός, ενασχόληση με τα ζώα, άθλημα κοντά στη φύση), ώστε να μην είναι μόνο η τηλεόραση το αποκούμπι μας ή η «παρηγοριά» μας… Έχουμε μάθει να αγαπούμε τον εαυτό μας, όταν όλα φαίνονται να γκρεμίζονται, όταν φαίνεται να έχουμε «αποτύχει»σε όλα; Έχουμε μάθει να αγαπούμε τον εαυτό μας αρκετά; Αν δεν το έχουμε μάθει αυτό για τον εαυτό μας, τότε πώς μπορούμε να το διδάξουμε στα παιδιά μας;


Αυτή η περίοδος είναι κρίσιμη για πολλούς συμπολίτες μας. Η κοινωνία μας έχει συγκλονισθεί- μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο 20% των μικρών επιχειρήσεων έκλεισαν. Πράγματι, η Ελλάδα έχει περάσει και χειρότερα…πολέμους, κατοχή, πείνα.. Η διαφορά όμως τώρα είναι ότι, μετά από τα τελευταία 30 χρόνια άκρατου εγωκεντρικού υλισμού, ο κοινωνικός ιστός, συμπεριλαμβανομένης και της παραδοσιακά υποστηρικτικής ελληνικής οικογένειας, έχει διαρραγεί σοβαρά... Ταυτόχρονα, για πολλούς ανθρώπους δεν υπάρχει το αξιακό σύστημα που θα τους στηρίξει και θα τους δώσει αληθινό νόημα και δύναμη. Οποιαδήποτε δυσκολία μπορεί να αντιμετωπισθεί πολύ πιο εύκολα αν: α)έχουμε ανθρώπους δίπλα μας και β) πιστεύουμε σε κάποιο ιδανικό. Σήμερα, πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Τότε, και η παραμικρή δυσκολία τσακίζει. Ας αρνηθούμε να μεταδώσουμε άλλο το φόβο, την υποτίμηση, και την αυτό-υποτίμηση (είτε για τον εαυτό μας προσωπικά, είτε για τον εαυτό μας ως έθνος). Ας σταθούμε, με δύναμη κι αισιοδοξία, δίπλα σε όσους, με τον δικό τους ανεπαίσθητο τρόπο, μας δείχνουν ότι θα ήθελαν λίγη απλή ανθρώπινη συμπαράσταση. Χωρίς φόβο. Αυτή κρίση δεν αλλάζει μόνο εκείνους. Αλλάζει κι εμάς. Μπορούμε να γίνουμε πιο άνθρωποι.
Πρεκατέ Βικτωρία, 23/11/2010

Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης

Καθημερινά ακούμε ή βλέπουμε ιστορίες βίας εναντίον μεταναστών, ιστορίες εκμετάλλευσης, εξαθλίωσης και καταπάτησης των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Καθημερινά ακούμε το επιχείρημα «ας έμεναν στη χώρα τους». Λες και το γεγονός ότι είναι κάποιος 'παράνομος μετανάστης' του αφαιρεί την ανθρώπινη ιδιότητα και δικαιολογεί σε εμάς να τον μεταχειριστούμε με τον χείριστο τρόπο.
Όταν ακούω θλιβερές ιστορίες και ακόμη πιο θλιβερά επιχειρήματα ρατσισμού, σκέφτομαι αμέσως τις ασκήσεις συμπόνιας: Μπες στη θέση του 'παράνομου μετανάστη'. Μη σκέφτεσαι ότι επειδή είσαι Έλληνας δε θα χρειαστεί ποτέ να έρθεις στη θέση του. Πόσο γρήγορα ξεχάσαμε αλήθεια εμείς οι Έλληνες το δικό μας αγώνα στην ξενιτιά… Πώς θα ήταν να χρειαστεί να αφήσεις τη χώρα σου και την οικογένειά σου, γιατί δεν υπάρχει πουθενά ελπίδα για δουλειά ή μόρφωση, γιατί οι τοπικές μαφίες εκμεταλλεύονται μέχρις αφανισμού οποιαδήποτε ιδιωτική πρωτοβουλία προκοπής… Πώς θα ήταν να ξεκινήσεις πεζός ή σε ένα άθλιο όχημα, πληρώνοντας τις οικονομίες μιας ζωής στον δουλέμπορα-διακινητή, ρισκάροντας τη ζωή σου να περάσεις απέναντι;
Πριν από κάποιο διάστημα, σε μια στιγμιαία στάση του αυτοκινήτου μου λόγω κίνησης, είδα δυο νεαρούς με κουκούλες να περνούν μπροστά από το αυτοκίνητό μου, να χώνονται κάτω από την νταλίκα μπροστά μου και να εξαφανίζονται. Πριν προλάβω να αντιδράσω, η κίνηση «ξεκόλλησε», η νταλίκα επιτάχυνε γρήγορα κι εγώ σαστισμένη σκεφτόμουν πώς να την ειδοποιήσω να σταματήσει, υπάρχουν άνθρωποι γαντζωμένοι από κάτω και κινδύνευαν! Ακολούθησα τη νταλίκα (σε απόσταση ασφαλείας) με στόχο να κατέβω στην πρώτη ευκαιρία. Δε χρειάστηκε. Όταν είδα τη νταλίκα να στρίβει να μπει στο καράβι για Ιταλία, κατάλαβα…Και απέφυγα ίσως μια εντελώς ακατάλληλη αποκάλυψη. Απλά τους ευχήθηκα καλό ταξίδι κι ασφάλεια στο δρόμο τους.
Σκέφτηκα ξανά τις ασκήσεις συμπόνιας για τις οποίες είχε γράψει ο Δαλάι Λάμα. Ρώτησα τον εαυτό μου: Θα έπαιρνες τέτοιο ρίσκο; Να διανύσεις χιλιόμετρα, γαντζωμένος στους καυτούς σωλήνες στη βάση μιας νταλίκας που τρέχει, περνώντας δυο μέρες και νύχτες σε ένα σκοτεινό φίσκα πακεταρισμένο γκαράζ, χωρίς τουαλέτα, νερό ή φαγητό; Να κολυμπήσεις νύχτα από τα παράλια της Τουρκίας για τη Σάμο; Να μπεις στο ψυγείο φορτηγού που μεταφέρει ωμά κρέατα με κίνδυνο υποθερμίας; Να κρυφτείς σε ολοσκότεινες κρυψώνες μέσα στα πατώματα ή οροφές φορτηγών, που ίσα ίσα χωράς κουλουριασμένος… Θα έπαιρνες τέτοιο ρίσκο, αν δεν ήσουν πραγματικά απελπισμένος (και πραγματικά πεινασμένος); Στέκει λοιπόν το επιχείρημα, «ας έμεναν στη χώρα τους»; Πώς είμαστε τόσο σίγουροι ότι δεν θα κάναμε κι εμείς το ίδιο; Θα είχαμε το θάρρος να το κάνουμε; Κατά κάποια έννοια, εκείνοι που έρχονται, είναι εκείνοι που δεν αντέχουν την καταπίεση και τη σκλαβιά στη δική τους χώρα. Κατά κάποια έννοια, εκείνοι που έρχονται είναι οι πιο θαρραλέοι και οι πιο ελεύθεροι. Αυτό τουλάχιστον, θα μπορούσαμε να το εκτιμήσουμε.

Ακούω τόσο συχνά υποτιμητικές εκφράσεις και ταπεινωτικά αστεία για το πώς ζουν οι παράνομοι μετανάστες δέκα-δέκα και για τις συνθήκες διαβίωσής τους, συνήθως νέοι άνδρες που έρχονται από χώρες της Ασίας και Μέσης Ανατολής. Πώς θα ήταν να αναγκαζόσουν να συγκατοικήσεις με άλλους δέκα, είτε τους συμπαθείς, είτε όχι, γιατί πολύ απλά δεν έχεις τα χρήματα να ζήσεις αλλιώς… Πώς θα ήταν να ζεις χωρίς νερό, ηλεκτρισμό, υγιεινή, γιατί δεν υπάρχουν τα χρήματα και οι εγκαταστάσεις να κάνεις μπάνιο; Πώς θα ήταν να σε κοροϊδεύουν οι άλλοι για αυτό; Πώς θα ήταν να κυβερνούσε την ομάδα σου ο «νταής» της παρέας και να σου έπαιρνε το μεγαλύτερο ποσοστό από τα πενιχρά που βγάζεις όλη μέρα ζητιανεύοντας; Πώς θα ήταν να κινδύνευες από σεξουαλική κακοποίηση από ένα επίδοξο συγκάτοικο, καθώς στην ομάδα σου τυχαίνει, εκτός από τους καλούς και θαρραλέους, να υπάρχουν και εγκληματικά στοιχεία, που ήταν εδώ πριν από εσάς, σας βρήκαν τις «άκρες» και θέλουν ανταλλάγματα; Πώς θα ήταν ο «νταής» αρχηγός να θέλει να σε προωθήσει σε ανδρική πορνεία;

Ακούω τόσο συχνά πόσο εκνευριστικό είναι να σου καθαρίζουν τα τζάμια στο αυτοκίνητο με το «έτσι θέλω».Πώς θα ήταν να πέρναγες ολόκληρη την ημέρα, στα χειρότερα σημεία της Αθήνας; Μπορείς να φανταστείς ολόκληρη την ημέρα στο φανάρι για Πέτρου Ράλλη, κάτω από τη γέφυρα της εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας; Πώς θα ήταν να ρωτάς χιλιάδες οδηγούς την ημέρα, από τους οποίους το 99,9% θα κακομουτσουνιάσουν όταν σε δουν, σκεπτόμενοι «ωχ, εσένα είχαμε όρεξη τώρα». Ούτε ένας δεν πρόκειται να σου χαμογελάσει. Αλλά, ούτε κι εσύ έχεις όρεξη να πλένεις τζάμια για ελεημοσύνη, ούτε κι εσύ έχεις όρεξη να τους χαλάς την ησυχία. Άλλα ήταν τα όνειρά σου…

Συγκεκριμένα, για τους παράνομους μετανάστες από χώρες της Ασίας, ή και της Βόρειας Αφρικής, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι βρίσκονται στη δική μας χώρα σήμερα.Αν αφήσουμε λίγο τον εθνικισμό στην άκρη, η αλήθεια είναι ότι οι ντόπιοι λαοί δεν ζήτησαν να κατακτηθούν από τον Μ.Αλέξανδρο, ούτε ζήτησαν να ενστερνιστούν το δικό μας πολιτισμό. Αν ήμασταν εμείς στη θέση τους, δεν θα το βλέπαμε με τον ίδιο τρόπο. Ανεξάρτητα από τις μετέπειτα πολιτιστικές εξελίξεις, η αλήθεια είναι ότι οι εκστρατείες κόστισαν χιλιάδες ζωές, Ελλήνων, αλλά κυρίως των ντόπιων λαών που αντιστάθηκαν. Αυτό, είτε μας αρέσει είτε όχι, έχει επιφέρει "χρέος" στην Ελλάδα. Ήταν μία φάση του μακρού ανταποδοτικού κύκλου μεταξύ δύο διαφορετικών, μοναδικών, αλλά και πολύ σημαντικών αρχαίων λαών: των Ελλήνων και των Περσών. Δεν είναι τυχαίο, ότι τη σημερινή εποχή έχουν έρθει στην Ελλάδα χιλιάδες νεαροί άνδρες από τις περιοχές αυτές (π.χ. Πακιστάν, Ινδία, Αφγανιστάν), ακριβώς όπως χιλιάδες νεαροί άνδρες στάλθηκαν από την Ελλάδα τότε. Η σημερινή είναι η επόμενη φάση αυτού του κύκλου, αλλά ταυτόχρονα και μία τεράστια ευκαιρία. Ευκαιρία να κλείσει οριστικά ένας κύκλος αιώνων με τον πιο λαμπρό τρόπο: «Το ιερότερο μέρος τον κόσμο είναι εκεί όπου ένα αρχαίο μίσος μετατρέπεται σε τωρινή αγάπη».

Η διαφορά είναι ότι οι σημερινοί μετανάστες δεν ήρθαν για να κατακτήσουν, να πολεμήσουν και να σκοτώσουν, αλλά ήρθαν για να δουλέψουν. Πιστεύω βαθιά ότι είναι το μεγάλο μεταφυσικό τεστ της Ελλάδας αυτή τη στιγμή, το πώς θα φερθεί σε αυτούς τους ανθρώπους. Θα τους φερθεί με τον πολιτισμό και το σεβασμό που ήθελε να εμπνεύσει ο Μέγας Αλέξανδρος, εκπληρώνοντας έτσι το στόχο του, θεραπεύοντας το κάρμα που έχει η Ελλάδα συσσωρεύσει, διαλύοντας τις σκιές στην πνευματική της λάμψη, οι οποίες δημιουργήθηκαν από την επιβολή βίας στο παρελθόν; Ή θα τους φερθεί απαξιωτικά και ταπεινωτικά όπως γίνεται τώρα, αποτυγχάνοντας στη δοκιμασία, συγκεντρώνοντας ακόμη περισσότερες αρνητικές πράξεις, με οδυνηρές συνέπειες για την ίδια; Πριν κάποιο διάστημα, μεγάλο δημοψήφισμα από τηλεοπτικό κανάλι έδειξε ότι οι σημερινοί Έλληνες θεωρούν τον Μέγα Αλέξανδρο από τους μεγαλύτερους Έλληνες όλων των εποχών. Γιατί τότε δεν υιοθετούμε το σεβασμό που εντέλει εκείνος επέδειξε προς τις κατεκτημένες χώρες της Ανατολής, τις οποίες και τελικά αγάπησε; Γιατί δεν δείχνουμε τον ελληνικό πολιτισμό, για τον οποίο είμαστε τόσο περήφανοι, και στην πράξη; Δε χρειάζεται να πάμε μακριά για να τον μεταλαμπαδεύσουμε, όπως ο Αλέξανδρος …Τώρα έχουν έρθει εκείνοι σε εμάς. Αν περηφανευόμαστε για το έργο του Αλέξανδρου, τότε οφείλουμε να φερθούμε με πολιτισμό στο εδώ και τώρα. Και πολιτισμός σημαίνει πρωτίστως ανθρωπιά.
Ο Μέγας Αλέξανδρος σεβάστηκε, έγινε φίλος με τους κατεκτημένους, που τότε θεωρούνταν εχθροί, κάτι πολύ πρωτοπόρο για τον τότε κόσμο. Πώς θα ένιωθε που εμείς σήμερα δεν μπορούμε να σεβαστούμε όχι, μόνο τον εχθρό, αλλά ούτε κι εκείνον που έχει έρθει να εργαστεί με πενιχρό μισθό; Έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να μετατρέψουμε την εχθρότητα και τον πόνο, σε σεβασμό, φιλία και συνεργασία. Από τη σύμμιξη δύο διαφορετικών πολιτισμών έχει τη δυνατότητα να προκύψει κάτι εντελώς νέο και υπέροχο πνευματικά. Αυτό ήταν το όραμα του Αλέξανδρου.

Οι Έλληνες έχουν στην ψυχή τους το δικό τους πνευματικό αποτύπωμα. Οι λαοί της Ανατολής το ίδιο. Δεν είναι τυχαίο που έρχονται ξανά σε επαφή. Μπορεί να υποτιμούμε τους σημερινούς Πακιστανούς (όπως και τους σημερινούς Έλληνες) ότι είναι απολίτιστοι, ότι δεν έχουν καμία σχέση με τους παλιούς πολιτισμούς. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Τα ψήγματα, οι σπόροι της πνευματικής κληρονομιάς βρίσκονται στο DNA πολλών ανθρώπων της φυλής τους, έτοιμοι να ανθίσουν, όταν η ψυχή δώσει το σύνθημα. Οι μετανάστες δεν είναι τυχαίο που «εγκλωβίζονται» στην Ελλάδα και δεν μπορούν να φύγουν για άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Έχουν σκοπό να εκπληρώσουν στο σχέδιο της ανθρωπότητας, όπως έχουμε κι εμείς.

Οι μετακινήσεις των λαών δεν γίνονται ποτέ τυχαία. Είναι η ευκαιρία για να κάνουμε πράξη την αποδοχή, τη συνεργασία, είναι η ευκαιρία να ανοίξει το μυαλό μας, να δείξουμε ανθρωπιά, να βρούμε λύσεις. Είναι η ευκαιρία, να έρθουν σε αλληλεπίδραση ενέργειες από διαφορετικές περιοχές του πλανήτη, εμπλουτίζοντας και τα δύο μέρη, αρκεί να μη τυφλωθούν από την προκατάληψη, τον εγωισμό και το φόβο της έλλειψης. Με την κλιματική αλλαγή, τεράστιες μάζες πληθυσμών θα χρειαστεί να μετακινηθούν, είτε από χώρα σε χώρα, είτε μέσα στην ίδια χώρα. Τότε ενδεχομένως θα ενταθούν οι δοκιμασίες που βιώνουμε τώρα: Αποδεχόμαστε τους άλλους λαούς στο χώρο μας; Μέχρι ποιο σημείο; Χρειάζεται να καθορίσουμε όρια στην αποδοχή μεταναστών, κι αν ναι, μπορεί να γίνει χωρίς μίσος; Ποια θα είναι αυτά τα όρια, γιατί και με ποιο κριτήριο; Μπορούμε να δείξουμε γενναιοδωρία και να μοιραστούμε σε μια εποχή που πιστεύουμε ότι δεν έχουμε αρκετά ούτε για τον εαυτό μας; Μέχρι που φτάνει η ανθρωπιά μας; Μπορούμε να δούμε ότι αφθονία σημαίνει να δίνεις; H σημερινή φάση είναι μια πρόβα. Αν περάσουμε τη δοκιμασία τώρα, δίνοντας πάνω από όλα σεβασμό κι αγάπη, η επόμενη δοκιμασία θα είναι πολύ πιο εύκολη και θα διδάξουμε με το παράδειγμά μας άλλες χώρες που θα αντιμετωπίσουν αντίστοιχες προκλήσεις.

Οι τοπικοί πληθυσμοί, σε περιοχές που θα είναι στο μέλλον πιο βιώσιμες, θα ανοίξουν την καρδιά τους για να δεχτούν τους μετακινούμενους πληθυσμούς ή θα φερθούν εγωιστικά κι εκδικητικά; Οι έννοιες «ανθρωπιά» και «μοιράζομαι» θα δοκιμαστούν σε κάθε τους πτυχή στην πράξη. Σε εμάς οι πρώτες δοκιμασίες είναι ήδη εδώ και από εμάς θα εξαρτηθεί ποιο δρόμο θα διαλέξουμε.
Πρεκατέ Βικτωρία, Reikitime Δεκέμβριος 2010

Η Γη είναι το σπίτι μας

(Φυλλάδιο εργασίας για την σχολική τάξη)


Η Γη είναι το σπίτι μας. Η φύση, τα φυτά και τα ζώα δεν είναι απλά οι γείτονές μας, αλλά ουσιαστικής σημασίας για την επιβίωσή μας. Δεν είμαστε οι μοναδικοί κάτοικοι στη Γη, ούτε είναι ο μοναδικός σκοπός δημιουργίας των φυτών και των ζώων να χρησιμοποιούνται από εμάς. Οι άνθρωποι εδώ και χρόνια καταστρέφουμε κι εκμεταλλευόμαστε τη φύση με υπεροψία κι απερισκεψία, σαν το μόνο πράγμα που έχει σημασία είναι να ικανοποιούμε τις δικές μας βραχυπρόθεσμες ανάγκες. Τώρα πληρώνουμε το τίμημα. Όσο νωρίτερα καταλάβουμε ότι η Φύση δεν υπάρχει μόνο και μόνο για να μας εξυπηρετεί, όσο νωρίτερα μεταφράσουμε το σεβασμό μας προς τη φύση σε δράση, τόσο πιο πιθανό είναι να προστατέψουμε τη φύση και να επιτρέψουμε σε όλα τα είδη να επιβιώσουν, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας. Οι άνθρωποι, τα ζώα, τα φυτά, το φυσικό περιβάλλον, όλοι μοιραζόμαστε το ίδιο σπίτι, μπορούμε να συνυπάρχουμε στην κοινή μας οικία, τη Γη, ως αρμονική κοινότητα. Αν σεβόμαστε τη Φύση, σεβόμαστε τους εαυτούς μας και τις μελλοντικές γενιές.

Ας δούμε ποια μέρη του φυσικού περιβάλλοντος έχουν τραυματιστεί, τι διδάγματα μπορούμε να μάθουμε και τι μπορούμε να κάνουμε:

Αέρας . Χωρίς την ατμόσφαιρα, η ζωή, όπως την γνωρίζουμε σήμερα, δεν θα μπορούσε να υπάρχει στη Γη. Χωρίς την ατμόσφαιρα δεν θα υπήρχε οξυγόνο, η επιφάνεια της Γης θα ήταν πολύ ψυχρή και θα βομβαρδίζονταν από βλαβερές ακτινοβολίες. Όμως, ο αέρας που αναπνέουμε έχει ρυπανθεί από τις εξατμίσεις μηχανών και αυτοκινήτων και τα νέφη των εργοστασίων. Οι 1 τρισεκατομμύριο τόνοι διοξειδίου του άνθρακα που έχουμε βάλει στην ατμόσφαιρα και στους οποίους συμβάλλουν σημαντικά οι καύσεις υδρογονανθράκων (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, άνθρακας) δημιουργούν σήμερα μια από τις μεγαλύτερες απειλές για την ανθρωπότητα και το φυτικό- ζωικό βασίλειο. Συμβάλλουν στο λεγόμενο «φαινόμενο του θερμοκηπίου» με αυξανόμενες μέσες θερμοκρασίες, ακραία καιρικά φαινόμενα, πλημμύρες, ερημοποίηση, ξηρασίες κλπ. Αν αυτή η τάση συνεχιστεί, πολλοί άνθρωποι σε πληγείσες περιοχές δεν θα μπορέσουν να ζουν ή να καλλιεργούν τη γη τους κι έτσι θα αναγκαστούν να μετακινηθούν σε άλλες περιοχές (κλιματικοί πρόσφυγες). Αν λάβουμε υπόψη μας ότι είναι οι πλούσιες χώρες της Δύσης που κυρίως έχουν συμβάλλει στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, όμως οι φτωχές χώρες καλούνται να πληρώσουν το τίμημα, δεν είναι δίκαιο οι πλούσιες χώρες να βοηθήσουν τους κλιματικούς πρόσφυγες, καθώς και τις φτωχές χώρες να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής; Τι μας διδάσκει η σημερινή κατάσταση σχετικά με τη χρήση της ενέργειας; Μπορείτε να δείτε τη σημασία της χρήσης καθαρών μορφών ενέργειας (για παράδειγμα ηλιακή ενέργεια), όπως επίσης και τη χρήση λιγότερης ενέργειας; Σπαταλάμε ενέργεια; Χρειαζόμαστε τόση ενέργεια;

Γη και Έδαφος. Οι υδρογονάνθρακες, όπως και το ουράνιο που χρησιμοποιείται για την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας είναι μη-ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αυτό σημαίνει ότι θα εξαντληθούν σε κάποιο χρονικό διάστημα, το οποίο αρκετοί επιστήμονες υπολογίζουν ότι δεν θα είναι και τόσο μακριά. Εκτός από το ότι ρυπαίνουν σε επικίνδυνο βαθμό, δεν είναι μακροπρόθεσμη λύση. Μόνο οι καθαρές ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, όπως αιολική και ηλιακή, μπορούν να παρέχουν ανεξάντλητα, χωρίς να καταστρέφουν το περιβάλλον. Ειδικά τα δέντρα έχουν υποφέρει πολύ, εξαιτίας της αποψίλωσης των δασών (για χρήση ξύλου), υποβάθμισης του εδάφους, ερημοποίησης (μετατροπής καλλιεργήσιμης γης σε έρημο), όξινης βροχής και πυρκαγιών. Τα δάση είναι οι πνεύμονες του πλανήτη μας , οικοσυστήματα από μόνα τους, προσφέροντας στέγη σε περισσότερα είδη από όσα έχουν καταγραφεί. Φιλοξενούν μεγαλοπρεπή, σοφά δέντρα (ηλικίας σε κάποιες περιπτώσεις χιλιάδων ετών), αναζωογονούν το έδαφος και τον αέρα και ρυθμίζουν το κλίμα μας εδώ και χιλιάδες χρόνια. Χιλιάδες είδη φυτών, εντόμων, ζώων έχουν εξελιχθεί σε αυτά τα δάση και μοιράζονται περίπλοκες συμβιωτικές σχέσεις το ένα με το άλλο, σε εύθραυστες ισορροπίες. Ένα και μοναδικό δέντρο στον Αμαζόνιο μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι και 43 είδη μυρμηγκιού. Χιλιάδες ουσίες μπορούν να βρεθούν στα δέντρα και τα φυτά του τροπικού δάσους του Αμαζονίου, από τα οποία πολλά είδη φαρμάκων προέρχονται. Πολλά δάση στον κόσμο φιλοξενούν επίσης ιθαγενείς φυλές, οι οποίες έχουν συνυπάρξει αρμονικά με τη φύση για χιλιάδες χρόνια. Καθώς οι άνθρωποι αυτοί απειλούνται τώρα από τον «εκπολιτισμό», όλη η γνώση σχετικά με τη φύση και τα φυτά που έχει συσσωρευτεί από αμέτρητες γενιές, καθώς και οι τέχνες και οι γλώσσες των φυλών αυτών απειλούνται επίσης με εξαφάνιση.
Τα δάση έχουν το δικαίωμα να υπάρχουν, έτσι όπως είναι. Υπολογίζεται ότι σε όλη τη Γη, από τα αρχαία χρόνια, τα μισά δάση έχουν καταστραφεί. Έτσι είναι απαραίτητο να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τα σεβαστούμε και να τα προστατέψουμε. Εκτός από το ότι είναι απαραίτητα για την επιβίωση και την υγεία μας, τα δέντρα μας δίνουν γαλήνη, ανάπαυση και χαρά, αν έχουμε τη σοφία να τα εκτιμήσουμε.

Νερό. Το 70% της γήινης επιφάνειας καλύπτεται από νερό. Τα σώματα μας επίσης αποτελούνται από 70% νερό. Το νερό είναι ένα άλλο συστατικό απαραίτητο για τη ζωή. Όμως το νερό έχει μολυνθεί. Τα νιτρικά που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανοποιημένη γεωργία, διαρροές από ελαττωματικές σωληνώσεις, χημικά απόβλητα βιομηχανιών, φτάνουν στους υδάτινους αποδέκτες και στους υδροφόρους ορίζοντες, μετατρέποντας το καθαρό νερό σε όλο και πιο περιορισμένο αγαθό. Χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα στον αναπτυσσόμενο κόσμο εξαιτίας έλλειψης καθαρού νερού, ενώ στην Αφρική πολλά εκατομμύρια άνθρωποι χρειάζεται να περπατούν χιλιόμετρα κάθε μέρα για να φέρουν νερό. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου συμβάλλει στο λιώσιμο των παγετώνων, από τους οποίους εκατομμύρια άνθρωποι στην Ασία εξαρτώνται για την παροχή καθαρού νερού. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου έχει επίσης τραυματίσει κάποια από τα πιο πλούσια και πολυποίκιλα οικοσυστήματα στη γη, τους κοραλλιογενείς υφάλους, ενώ τα νερά των ωκεανών γίνονται όξινα και άρα εχθρικά προς τη ζωή. Η υπεραλίευση έχει μειώσει δραματικά τους πληθυσμούς σε πολλά είδη ψαριών. Τα ψάρια στη Μεσόγειο έχουν πληγεί ιδιαίτερα, καθώς είναι κλειστή θάλασσα κι έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν πολύ καταστρεπτικές και παράνομες μέθοδοι αλίευσης, όπως ψάρεμα με δυναμίτη. Εκπληκτικά πλάσματα των θαλασσών, όπως οι φάλαινες και τα δελφίνια, βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο σε πολλά σημεία του πλανήτη, εξαιτίας του κυνηγιού και της εκμετάλλευσης. Ίσως είναι καιρός να μετριάσουμε την ανάγκη μας για ψάρια, καθώς αν συνεχίσουμε με αυτό το ρυθμό, πολλά είδη ψαριών θα σταματήσουν σύντομα να υπάρχουν…

Βιοποικιλότητα: Κανένας οργανισμός δεν περισσεύει, ούτε είναι άχρηστος. Όλα τα ζωντανά πλάσματα έχουν τη θέση τους στη Γη και δεν είναι στη δικαιοδοσία μας να αποφασίσουμε αν θα πρέπει να παραμείνουν ή όχι. Όπως, σε εμάς τους ανθρώπους, προσφέρεται η φιλοξενία της Γης, η ίδια προσφορά ισχύει και για κάθε άλλο ζωντανό πλάσμα. Θα πρέπει να σεβαστούμε τους άλλους καλεσμένους της Γης… Για παράδειγμα, γνώριζες, ότι κάθε κουταλιά χώματος περιέχει πάνω από ένας δισεκατομμύριο μικροοργανισμούς από 10.000 διαφορετικά είδη; Γνώριζες ότι ένα και μοναδικό σκουλήκι μετακινεί 30 τόνους χώματος κατά τη διάρκεια της ζωής του; Τα σκουλήκια, που συχνά υποτιμούμε, αερίζουν το έδαφος, χωνεύουν κι αποβάλλουν οργανική ύλη, μετατρέπουν σάπια φυτά σε λίπασμα κι εμπλουτίζουν το έδαφος. Πολύ σημαντική δουλειά, χωρίς την οποία το έδαφος θα ήταν φτωχό κι εξαντλημένο. Σήμερα, πολλά είδη που κατοικούν στη Γη, στους ωκεανούς, στις λίμνες, τον αέρα και τα ποτάμια, αντιμετωπίζουν έναν πρωτοφανή κίνδυνο. Εξαιτίας της περιβαλλοντικής υποβάθμισης, τα είδη σήμερα εξαφανίζονται με ρυθμό 1000 φορές μεγαλύτερο από το φυσιολογικό. (Ο αριθμός αυτός δεν αναφέρεται σε άτομα ενός πληθυσμού, αλλά σε αριθμό ειδών). Μερικά είδη έχουν ήδη εκλείψει, όπως το λευκό δελφίνι των ποταμών. Δεν μπορούμε να επαναφέρουμε αυτό το είδος στη ζωή, ποτέ ξανά. Άλλα είδη κινδυνεύουν με εξαφάνιση, ενώ κάποια άλλα, μετά από επιτυχή μέτρα από άτομα κι οργανισμούς που νοιάζονται, έχουν καταφέρει να επανέλθουν στους αρχικούς αριθμούς. Αν συνεχίσουμε να αγνοούμε τα δικαιώματα των άλλων πλασμάτων να υπάρχουν και να ζουν, καταστρέφοντας το οικοσύστημά τους και τα αποθέματά τους, ίσως βρούμε ότι η δική μας ικανότητα να ζούμε και να υπάρχουμε δεν είναι τόσο εξασφαλισμένη ή δεδομένη, όσο νομίζαμε.

Έντομα: Κανένα πλάσμα δεν πρέπει να υποτιμάται. Και το πιο μικρό έντομο δημιουργήθηκε για κάποιο σκοπό και παίζει κάποιο ρόλο στην ανάπτυξη και εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη. Οι μέλισσες, συγκεκριμένα, είναι πολύ σημαντικά και σοφά πλάσματα. Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είπε κάποτε ότι «αν οι μέλισσες εξαφανιστούν από τη Γη, ο άνθρωπος θα είχε μόνο τέσσερα χρόνια ζωής. Χωρίς μέλισσες, δεν υπάρχει γονιμοποίηση των φυτών, άρα δεν υπάρχουν φυτά, ούτε ζώα, ούτε άνθρωπος.» Όμως σήμερα ο αριθμός των μελισσών φθίνει, σε μερικές περιοχές μέχρι και 30% και η επικονίαση πρέπει να γίνει με το χέρι- μια μη-βιώσιμη λύση. Οι μέλισσες αρρωσταίνουν και δεν ξαναγυρνούν στις κυψέλες τους, ίσως για να μη μολύνουν ή επιβαρύνουν τις άλλες μέλισσες (η ευφυϊα και η προνοητικότητα υπάρχουν παντού στη φύση). Κανείς δε γνωρίζει απόλυτα την ακριβή αιτία αυτού του φαινομένου, όμως τα εντομοκτόνα και οι γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες είναι οι πρώτοι ύποπτοι. Έχουμε το δικαίωμα να παρεμβαίνουμε σε διαδικασίες που λειτουργούν ομαλά για χιλιάδες χρόνια; Πόσο σίγουροι είμαστε ότι η κάθε νέα ανακάλυψη είναι εντελώς ακίνδυνη, πόσο σίγουροι είμαστε ότι κάθε νέα, μη-δοκιμασμένη τεχνολογία δεν δημιουργεί κινδύνους στα ευαίσθητα και εύθραυστα οικοσυστήματά μας;

Ζώα και τροφή. Ο άνθρωπος πάντα χρησιμοποιούσε τα ζώα για την παροχή τροφής. Τα ζώα πάντα παρείχαν τροφή για άλλα ζώα ή για τον άνθρωπο. Αυτό που έχει αλλάξει στη σημερινή εποχή είναι ο ρυθμός με τον οποίο τα ζώα θανατώνονται σήμερα, οι συνθήκες στις οποίες εκτρέφονται, η υπερβολική σπατάλη της τροφής που παράγεται, η αγνωμοσύνη του σύγχρονου ανθρώπου για την τροφή του και οι τεράστιες ανισότητες στην κατανομή τροφής στον κόσμο. Γνωρίζεις ότι τα χρήματα που ξοδεύονται στις ανεπτυγμένες χώρες για δίαιτες και απώλεια βάρους υπερβαίνουν τα χρήματα για την καταπολέμηση της πείνας; Γνωρίζεις ότι το 25% της τροφής που καταναλώνεται στις ανεπτυγμένες χώρες πετιέται στα σκουπίδια τη στιγμή που εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν από πείνα; Μπορείς να υπολογίσεις πόσα ζώα θανατώνονται άσκοπα στον ανεπτυγμένο κόσμο, το κρέας τους να καταλήγει στα σκουπίδια, επειδή δεν το συντηρήσαμε σωστά ή δεν είχαμε στο τέλος τη διάθεση να το φάμε; Μία ή δύο γενιές πίσω, οι γονείς και οι παππούδες μας είχαν ευγνωμοσύνη για την τροφή που είχαν, εκτιμώντας πόσο δύσκολο ήταν να αποκτηθεί. Σήμερα, όταν όλα μας παρέχονται τόσο εύκολα, θυμόμαστε να λέμε ‘ευχαριστώ’ για την αφθονία της τροφής, ή θεωρούμε την τροφή μας δεδομένη; Γνωρίζεις ότι πολλά ζώα παγκοσμίως εκτρέφονται σε άθλιες συνθήκες, πακεταρισμένα σε πολύ μικρούς χώρους, ταϊσμένα με χημικές τροφές, ενώ τα κοτόπουλα σε κάποιες βιομηχανοποιημένες μονάδες εκτροφής, περνούν όλη τη ζωή τους σε κλουβιά διαστάσεων όσο ένα χαρτί Α4; Είμαστε πολύ τυχεροί να έχουμε τα ζώα να μας τρέφουν με το κρέας, το γάλα, τα αυγά τους. Δεν τους οφείλουμε τουλάχιστον μια αξιοπρεπή φυσική ζωή κι ευγνωμοσύνη;

Ζώα κι ανθρωπότητα: Τα ζώα έχουν υποφέρει εδώ και χρόνια από τη σκληρότητα του ανθρώπου. Σήμερα, δεν είναι μόνο οι καταστροφικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής που αργά και βασανιστικά καταδικάζουν πολλά είδη, όπως η μεγαλοπρεπής πολική αρκούδα της οποίας το μοναδικό οικοσύστημα, ο Αρκτικός πάγος, λειώνει. Είναι η καθημερινή μεταχείριση των ζώων, ακόμη κι από εκείνους που λένε πως τα αγαπούν. Σκέψου πόσο συχνά τα παιδιά ζητούν από τους γονείς τους να τους αγοράσουν ένα σκυλάκι σαν δώρο. Όταν όμως φεύγουν για διακοπές, ή όταν το χαριτωμένο κουταβάκι μεγαλώνει και δεν είναι πια χαριτωμένο, το εγκαταλείπουν στους δρόμους. Πολλές πόλεις και χωριά σήμερα είναι γεμάτα από αδέσποτα σκυλιά, που έχουν εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες τους. Πολλά πεθαίνουν με τραγικό τρόπο στην άσφαλτο, καθώς ο άνθρωπος έχει καταλάβει όλο το χώρο για να κτίσει τα σπίτια και τους δρόμους του και δεν αφήνει καθόλου χώρο για τα ζώα που επίσης μοιράζονται τη γη μαζί μας. Πολλά αδέσποτα σκυλιά τριγυρνούν στους δρόμους αποστεωμένα και διψασμένα, παρότι υπάρχουν γύρω γύρω πολλά εστιατόρια που πετούν ποσότητες αχρησιμοποίητου φαγητού την ημέρα. Δεν έχουμε την ελεημοσύνη να δώσουμε το φαγητό, το οποίο ούτως ή άλλως θα πετάξουμε, στα πλάσματα που νιώθουν το αίσθημα της πείνας το ίδιο επώδυνα, όσο θα το νιώθαμε κι εμείς. Πώς θα μας φαινόταν αν εμείς πεθαίναμε της πείνας κι ο πλούσιος της γωνίας, αντί να μας δώσει το φαγητό που του περισσεύει, το πετά στα σκουπίδια; Είναι αυτό σημάδι πολιτισμού; Τα παιδιά, από φυσικού τους αγαπούν τα ζώα, συχνά τους αρέσει να τα βλέπουν σε τσίρκα, ζωολογικούς κήπους, δελφινάρια. Όμως, συχνά δεν αντιλαμβάνονται ότι αυτά τα ζώα έχουν απομακρυνθεί από το φυσικό τους χώρο, το σπίτι τους, και ζουν όλη τη ζωή τους σε αιχμαλωσία. Παρόλο που υπάρχουν αρκετοί εκπαιδευτές και φύλακες που αγαπούν τα ζώα στα μέρη αυτά, κάποιες φορές συμβαίνει κάποιοι να τα κακομεταχειρίζονται, να τα χτυπούν ως μέρος της εκπαίδευσής τους και να μην τα τρέφουν σωστά. Θα επιθυμούσες να απομακρυνθεί ένα ζώο από την οικογένειά του και να υποφέρει για τη δική σου διασκέδαση;
Τα ζώα έχουν ανοιχτές καρδιές γεμάτες αγάπη και κατανοούν πολλά περισσότερα από όσο μπορούμε να φανταστούμε. Ένας σκύλος θα τρέξει πάντα στο αφεντικό χαρούμενος, χωρίς να τον νοιάζει πόσα λεφτά έβγαλε το αφεντικό σήμερα, τι δουλειά κάνει, αν πήρε κιλά, ή πόσο επιτυχημένος είναι. Ο σκύλος αγαπά χωρίς όρους. Από αυτό μπορούμε όλοι οι άνθρωποι να μάθουμε. Πρεκατέ Βικτωρία, 2010

“ΖΗΣΕ ΑΠΛΑ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ
ΑΠΛΑ ΝΑ ΖΟΥΝ” Mahatma Gandhi


Δραστηριότητα: Βρες πληροφορίες για τα παραπάνω θέματα από το Διαδίκτυο και συζήτησε στην τάξη τι μπορεί αν γίνει για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων.
Πηγές:
“What about China?” Sawday’s Fragile Earth Series
“The Big Earth Book”, James Bruges, Sawday’s Fragile Earth Series

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org