Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Η Ελλάδα του Χ

Μια καινούρια συνήθεια του λαού μας, που σιγομαγειρευόταν εδώ και χρόνια, τώρα με την κρίση έχει έρθει να παγιώσει τις πιο αρνητικές πτυχές της: το μοτίβο της αποκοπής στις ανθρώπινες σχέσεις, της εγκατάλειψης, της προδοσίας, με άλλα λόγια 'βάζω Χ' σε ανθρώπους. Το βλέπω και το ακούω από πολύ κόσμο τόσο συχνά πια, που σκέφτηκα να γράψω αναλυτικά για αυτήν την επικίνδυνη νεοελληνική συνήθεια του Χ, που ύπουλα καταρρακώνει την κοινωνική συνοχή περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο. Μέχρι πρόσφατα, είχε πλήξει ανθρώπους που είναι κοινωνικά αποκλεισμένοι για διάφορους λόγους, όπως φτώχεια, εθνικότητα, θρήσκευμα, οικογενειακή κατάσταση, ειδικές ανάγκες, προβλήματα υγείας κλπ. Όμως η δυναμική της είναι τόσο ανησυχητικά ανερχόμενη και το επίπεδο της συνειδητοποίησής μας τόσο χαμηλό και αδρανές, που πολύ φοβάμαι ότι μέσα στα επόμενα χρόνια το Χ θα πλήξει ακόμη και τις σχέσεις στην 'πυρηνική' οικογένεια. Η παράδοση που μέχρι τώρα την προστάτευε, δεν νομίζω ότι θα μπορέσει να αντέξει την ορμή της κατάθλιψης, της άγνοιας και του εγωκεντρισμού που έρχεται ως υπερηχητικό τρένο.  Άκουσα πρόσφατα από μεσήλικη γυναίκα να λέει για τον μονάκριβο νεαρό γιο της:  «Ετοιμάζομαι και για την οριστική διαγραφή» (σ.σ.του παιδιού της από τη ζωή της). Ακραίο παράδειγμα ίσως, αλλά σε λίγο καιρό αν συνεχίσουμε έτσι, δεν θα είναι πια ασυνήθιστο…
Τι ακριβώς είναι το 'βάζω Χ στους ανθρώπους';εξαφανίζομαι, δεν με αφορούν πλέον, «δεν καλύπτουν τις ανάγκες μου» (όπως λέει η πιο καταναλωτική, ελαφρολαϊκή όψη της ποπ ψυχολογίας), κόβω κάθε επικοινωνία,  γενικά, ο άλλος δεν υπάρχει για μένα. Ούτε το πατροπαράδοτο ‘χρόνια πολλά’ στις γιορτές. Χ. Πολλές φορές το καλύπτουμε πίσω από ένα γενικόλογο ‘χαθήκαμε’, όμως το ‘χαθήκαμε’ είναι πάντα επιλογή...
Ας δούμε ένα αλφάβητο παραδειγμάτων του Χ. Τα παραδείγματα αυτά δεν αφορούν φευγαλέες εφηβικές φιλίες- είναι παραδείγματα ενήλικων ή μεσήλικων ατόμων με πολλά χρόνια σύνδεσης μεταξύ τους. Ενώ ακούγονται ως απλές καθημερινές μικρο-απώλειες, στην πραγματικότητα δείχνουν όλες τις διαστάσεις αποσύνθεσης του κοινωνικού ιστού, οι συνέπειες των οποίων, όταν συσσωρεύονται, δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες:
-Η Α. χρόνια φίλη με τη Β., βρήκε νέες παρέες  σε μια περίοδο που η Β. ήταν πολύ στεναχωρημένη λόγω προβλημάτων στη σχέση της. Η Α. 'έβαλε Χ' στη Β. γιατί ήθελε ‘να περνά καλά με τους φίλους της κι όχι να ψυχοπλακώνεται’.
-Η Γ. σε μέση ηλικία βρέθηκε αντιμέτωπη με σοβαρά προβλήματα υγείας. Οι επαφές και τα τηλεφωνήματα σιγά σιγά αραίωσαν, καθώς οι άλλοι πάγωναν από φόβο απέναντι στη συγκεκριμένη ασθένεια, ενώ ταυτόχρονα η προοπτική του θανάτου της Γ. τους οδηγούσε να σκεφτούν ότι δεν είναι πια ‘καλή μακροπρόθεσμη επένδυση’ στον κοινωνικό τους κύκλο, καθώς υπήρχαν πιθανότητες να έφευγε από τη ζωή σε σύντομο διάστημα.
-Η Δ. εισέπραξε Χ από όλες τις φίλες, τους φίλους και τα φιλικά ζευγάρια, όταν χώρισε με τον άνδρα της. Από ‘αποκατεστημένη’, έγινε τώρα  ‘καημένη’, κι ως εμφανίσιμη και ομιλητική, οι γυναίκες στα πρώην φιλικά ζευγάρια, την έβλεπαν τώρα ως ‘απειλή’. Χ λόγω γυναικείας αλληλεγγύης!
-Ο Ε. εξομολογήθηκε στον παιδικό του φίλο Ζ. για την ανεργία του, την ανέχειά του και τον τρόμο του για το μέλλον. Η απάντηση; Μετά από κάποιες γενικόλογες παρηγοριές, ο Ζ του έβαλε Χ. Φοβόταν ακόμη και να πλησιάζει πια τον Ε. μη τυχόν και οι ατυχίες του είναι κολλητικές...
-Η Η. έμαθε από τη φίλη της Θ. ότι μόλις χώρισε από το σύζυγό της. Το αποτέλεσμα; Της έβαλε ένα ωραίο Χ. Όταν μάλιστα η Θ. πήρε το θάρρος να την ρωτήσει γιατί, η Η. απάντησε  «αυτό που σου συνέβη με σόκαρε». Χ λόγω σοκ!
--Ο Ι. μετά από χρόνια σε ασταθή εργασία και ασταθείς σχέσεις είχε αρχίσει να κυλά σιγά σιγά στην κατάθλιψη. Ο ίδιος αποτραβήχτηκε και αραίωσε τα τηλεφωνήματα με τους φίλους του. Ένιωθε πια ότι δεν είχε το κουράγιο ή τη διάθεση. Οι φίλοι με τη σειρά τους δεν επέμειναν, δεν νοιάστηκαν αρκετά, δεν προσπάθησαν. ‘Αφού δεν μας παίρνει αυτός, δεν θα τον πάρουμε ούτε κι εμείς’. Το Χ γράφηκε κι από τις δυο πλευρές.
-Η Κ. ξεκίνησε ένα νέο πρότζεκτ στην εταιρία της, χωρίς όμως να συμπεριλάβει το φίλο και στενό της συνεργάτη Λ. Πράγματι ο Λ. δεν θα μπορούσε να ανταποκριθεί στο συγκεκριμένο έργο, όμως καθώς η Κ. δεν μπορούσε να βρει τον τρόπο να του το πει ευθέως (νόμιζε ότι θα τον προσβάλλει) απομακρυνόταν σιγά σιγά από εκείνον και σε φιλικό επίπεδο. Με τον τρόπο της, η Κ. έβαλε Χ στον Λ., αλλά και ο Λ. όταν έμαθε για την ασχολία της χωρίς να τον προσκαλέσει, της έβαλε Χ κι αυτός.
-Η Μ. ήταν πάντα πολύ ελεγκτική με τους άλλους. Παρότι η φίλη της Ν. είχε βρει τον τρόπο να συμπεριφέρεται απέναντί της, όταν σε κάποιο σοβαρό  θέμα η Μ επέμενε να γίνει το δικό της και η Ν αρνήθηκε, η Μ. έβαλε Χ στη Ν. ‘My way or the highway’ όπως λένε στο Αμέρικα….
-Ο Ξ. σημείωσε μια σημαντική επαγγελματική επιτυχία. Επιφυλακτικός σχετικά με τους ανθρώπους που θα μπορούσε να το μοιραστεί, τελικά το είπε σε έναν φίλο του που γνώριζε χρόνια, τον Ο. Όμως ο Ο εκείνη την περίοδο αντιμετώπιζε έντονη κρίση αυτοπεποίθησης λόγω πολλαπλών ακυρώσεων και στασιμότητας στη δική του δουλειά. Όσο κι αν δεν το ήθελε, ο Ο. ένιωθε ζήλια. Επειδή η ζήλια είναι πολύ άσχημο συναίσθημα, ο Ο. απέφευγε τον Ξ. για να μην ενεργοποιείται η ζήλια του. Τελικά του έβαλε Χ.
-Η Π. είχε χαμηλή αυτοεκτίμηση και διαβάζοντας διάφορα για το θέμα αυτό, αποφάσισε ότι από εδώ και στο εξής, δεν θα έχει στη ζωή της ανθρώπους που την κριτικάρουν. Όταν κάποια μέρα βγήκε βόλτα με τη φίλη και συνεργάτιδά της Ρ., η Π. παραπονιόταν για τα καπρίτσια της κόρης της. Τότε η Ρ., αντανακλώντας κι επαυξάνοντας σε αυτά που ήδη η Π. έλεγε, της είπε «α, μάλλον την έχετε καλομάθει». Η Π. το πήρε σαν κριτική, κι επειδή είχε ορκιστεί μέχρις εσχάτων να μην αφήσει κανέναν να της θίξει την αυτοεκτίμηση, έβαλε Χ στην Ρ, παρόλο που η Ρ την είχε τιμήσει πολλές φορές στη συνεργασία τους και είχαν μοιραστεί πολλά μεταξύ τους.  Χ, ούτε απαντήσεις στα μηνύματα, τίποτα. Χ λόγω αυτό-εκτίμησης!
-Η Σ. εμπιστεύτηκε στη φίλη της Τ. ότι όταν ήταν μικρή την κακοποιούσαν οι γονείς της στο σπίτι. Παρά τις σπουδές στο χώρο των κοινωνικών επιστημών, η Τ πολύ απλά της έβαλε Χ μετά από αυτή την αποκάλυψη. Θέματα όπως η παιδική κακοποίηση είναι για μελέτες περιπτώσεων των ψυχολόγων-όχι να τους έχουμε και φίλους!
-Ο Υ. απέκτησε παιδάκι με ψυχοκινητικά προβλήματα. Ως μωρό δεν ήταν  τόσο εμφανές, μετά από 2-3 χρόνια όμως που η διαφορά με τα άλλα ήταν πια εμφανέστατη, οι φίλοι κι ακόμη και οι συγγενείς αραίωσαν έως ότου εξαφανίστηκαν. Χ. Αυτό δεν θέλουμε ούτε να το βλέπουμε. Εμείς θέλουμε μόνο τις χαρούμενες οικογένειες με τα τέλεια παιδάκια να τραγουδούν ευτυχισμένα γύρω από την τούρτα το ‘happy birthday’…
-Ο Φ. ήταν χρόνια μόνος στην προσωπική του ζωή αλά είχε ένα ευρύ κύκλο από φίλους και γνωστούς καθότι αρκετά χιουμορίστας και χαρισματικός. Μέχρι εκεί καλά. Όταν όμως εκμυστηρεύτηκε στο φίλο του  Χ ότι αυτή η χρόνια μοναξιά τον πονούσε και μάλιστα έβαλε και τα κλάματα μπροστά του, ο Χ το θεώρησε ατό υπερβολική αδυναμία, είδε μια άλλη όψη πίσω από το ‘πάντα καλά’ κι εξαφανίστηκε. Χ. Αν δεν είσαι αυτό που θέλω, τότε για μένα απλά δεν είσαι τίποτα- η φιλοσοφία του Χ.
-Η Ψ. ήταν παιδική φίλη με την Ω. Όταν η Ψ. παντρεύτηκε (ενώ η Ω ήταν ακόμη ελεύθερη), η Ψ. έκοψε 'μαχαίρι' την Ω, ούτε να μάθει αν ζει ή αν είναι καλά στην υγεία της. Στο συντηρητικό της κύκλο μάλιστα αυτό φαινόταν ως ενάρετη πράξη: "Αν θες να είσαι μια αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα, τέρμα οι φίλες!". Μάλλον ξεχνούσαν ότι ο Χριστός είπε να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους, όχι μόνο την οικογένειά μας. Η Ψ. καλύφτηκε απόλυτα πίσω από το ρόλο της ενάρετης συζύγου και μητέρας, ξέχασε όμως να είναι άνθρωπος. Γιατί φέρθηκε απάνθρωπα στην παιδική της φίλη. 
Όλες αυτές –και πολλές άλλες- ιστορίες συμβαίνουν καθημερινά. Ποικίλουν στο χαρακτήρα, τα κίνητρα, τις συνέπειες.  Έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων; Δεν ξέρουμε πώς να επικοινωνήσουμε κάτι που μας δυσκολεύει και διακόπτουμε την επικοινωνία; Αδιαφορία; Προκατάληψη; Κατάκριση;Έλλειψη υπομονής; Ιδιοτέλεια; Κατανάλωση ανθρώπων; Υπεροψία; Κόπμπλεξ; Όλα αυτά μαζί, αλλά αυτό που έχω παρατηρήσει περισσότερο από όλα είναι ο φόβος της ευαλωτότητας, ο φόβος της οποιαδήποτε δυστυχίας ή πόνου του άλλου. Ένα νέο είδος κοινωνικού αυτοματισμού γεννιέται, εκείνος που αποκλείει οποιονδήποτε αποτυγχάνει να κρατά το ψευδο-προσωπείο του 'όλα καλά', εκείνος που πετάει στο περιθώριο οποιοδήποτε βρίσκεται σε σοβαρό πρόβλημα (όχι μόνο οικονομικό) σε ένα σύστημα που έχει ως ορισμό και στόχο του να δημιουργεί στους ανθρώπους προβλήματα. Ο κοινωνικός αυτοματισμός στιγματίζει έντονα το οποιοδήποτε πρόβλημα, από τη ανεργία και το διαζύγιο, μέχρι την κατάθλιψη και τα προβλήματα υγείας. Η γενικευμένη συχνότητα των προβλημάτων δε φαίνεται να βοηθά στη γέννηση της αλληλεγγύης, γιατί έχουν προλάβει να εκπαιδεύσουν το λαό στην κατάκριση, το στιγματισμό και το φόβο. Έτσι ο καθένας υποφέρει το πρόβλημά του μόνος του, φοβούμενος μην 'κολλήσει' από το πρόβλημα των άλλων.  Θέλουμε ο άλλος να είναι χαρούμενος, θετικός, τέλειος ή τουλάχιστον έτσι να δείχνει και ας είναι επιφανειακό. Η οποιαδήποτε αδυναμία μας φοβίζει και τρέχουμε μακριά. Απορρίπτοντας τον άνθρωπο, νομίζουμε ότι προστατευόμαστε από τη θλίψη του. Πολλοί το έχουν καταλάβει ότι για να έχεις σήμερα κάποιο κοινωνικό κύκλο,  πρέπει να δείχνεις πάντα ευάερος και ευήλιος και ποτέ, ποτέ, μα ούτε μία φορά, να μην δείξεις τον εσωτερικό σου πόνο. Μια άλλου είδους απανθρωπιά, ένα άλλου είδους μάρκετινγκ έχει διαβρώσει τις ανθρώπινες σχέσεις και το επόμενο στάδιο αυτού του είδους είναι να διαβρώσει και τις άμεσες οικογενειακές σχέσεις. Σε λίγο θα βάζουμε Χ ακόμη και στον αδερφό μας γιατί δεν θα ανεχόμαστε να μας ‘ψυχοπλακώνει’ η δυσκολία του...

Η έλλειψη κοινωνικοσυναισθηματικής αγωγής, ο συναισθηματικός μας αναλφαβητισμός, η ιδιοτέλεια  και τα πολλά λανθασμένα μηνύματα σχετικά με τις ανθρώπινες σχέσεις έχουν οδηγήσει το λαό μας σε αυτό το σημείο.   Έχουμε δώσει υπερβολικό βάρος στις οικογενειακές σχέσεις, αλλά για να λειτουργήσει μια κοινωνία δεν αρκούν οι οικογενειακές σχέσεις! Χρειάζεται να λειτουργήσουν με τιμιότητα, αγάπη, ενδιαφέρον και σταθερότητα και οι φιλικές και οι συνεργατικές και οι συναδελφικές σχέσεις. Το τουρκοκρατικό κατάλοιπο των ‘δικών μας ανθρώπων’ έχει ήδη κάνει διάτρητη την κοινωνική συνοχή. Οι επιφανειακές σχέσεις σε επίπεδο ρόλων (αλλά όταν σταματούν αυτοί οι ρόλοι, οι σχέσεις διακόπτονται) μας εμποδίζει να είμαστε άνθρωποι και χωρίς την ανθρωπιά μας δεν μπορεί ούτε η κοινωνία, ούτε η οικογένεια να προχωρήσει. Η αποκοπή από τον άλλον αντανακλά τη βαθύτερη αποκοπή που έχουμε από το Χριστό, ακόμη κι αν υποκρινόμαστε τους θρήσκους (ή σην αριστερή της έκδοση, τους 'αλληλέγγυους'...).  Αν δεν μάθουμε να εξασκούμε  την αγάπη στους γύρω μας, δεν θα μπορούμε να κάνουμε πράξη καμία αγάπη πουθενά- ούτε στην οικογένειά μας. Αν συνεχίσουμε στην καταστροφική πορεία του Χ, θα καταλήξει ο λαός που κάποτε γλένταγε και μοιραζόταν και χόρευε στον κύκλο (που συμβολίζει την ομάδα) να περιδιαβαίνει ο καθένας μόνος του ζαλισμένα οχτάρια, χαμένος μέσα στην απόλυτη λύπη του προσωπικού του Χ... 
Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 12/12/2016
Υ.Γ. Και για να μην φανεί ότι απλά 'κηρύττω' κάτι στους άλλους, το Χ είναι κάτι που το είχα κάνει κι εγώ αρκετές φορές, ιδιαίτερα στα νεότερα χρόνια μου, κυρίως λόγω έλλειψης κοινωνικών δεξιοτήτητων- δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ καταστάσεις κι έφευγα. Με λυπεί σήμερα, και προσπάθησα σε κάποια άτομα, εστω και χρόνια μετά, να επανεκκινήσω την επικοινωνία. Αυτό έχει πάντα αξία, ακόμη κι αν το άλλο άτομο δεν ανταποκριθεί. Και βέβαια, το Χ είναι κάτι που έχω επίσης εισπράξει πολλές φορές- εδώ στην Ελλάδα. Αυτό όμως που με ανησυχεί ιδιαίτερα είναι το πόσο γενικευμένο είναι στο λαό μας και σε τι είδους ψυχοσύνθεση, κοινωνική συνοχή και κοινωνική συμπεριφορά θα μας οδηγήσει στα επόμενα χρόνια, ιδιαίτερα αν η παρούσα οικονομική δυσπραγία συνεχιστεί.... , 

Εκπαίδευση προσφυγόπουλων

Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση. Ιδιαίτερα τα προσφυγόπουλα με τις απανωτές απώλειες που έχουν βιώσει, έχουν μεγάλη ανάγκη, αλλά και μεγάλη διάθεση για εκπαίδευση. Οι προσφυγικές κρίσεις σήμερα στον πλανήτη εξελίσσονται σε μακροχρόνιες, αγγίζουν δεκαετίες κι εκατομμύρια παιδιά πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο κινδυνεύουν να μείνουν εξ ολοκλήρου εκτός εκπαίδευσης. 
Σύμφωνα με τις εκθέσεις του Human Rights Watch (https://www.hrw.org/news/2016/09/16/education-syrian-refugee-children-what-donors-and-host-countries-should-do) για την εκπαίδευση των προσφυγόπουλων, σήμερα περίπου το 1/3 των 750.000 Σύρων παιδιών στην Τουρκία παρακολουθούν σχολείο, με τα κορίτσια να είναι σχεδόν τα μισά από τα αγόρια. Στο Λίβανο τα μισά από τα 500.000 Συρόπουλα και στην Ιορδανία το ¼ από τα 225.000 παιδιά.  Στην Τουρκία τα Συρόπουλα μπορούν να παρακολουθήσουν τα δημόσια τουρκικά σχολεία, ενώ κάνουν και παράλληλα προσωρινά εντατικά τμήματα το απόγευμα στελεχωμένα από Σύρους πρόσφυγες εθελοντές δασκάλους. Ταυτόχρονα, υπάρχει και επαγγελματική εκπαίδευση σε 130.000 Σύριους νέους. Και οι τρεις χώρες έχουν θέσει φιλόδοξους στόχους για την συμμετοχή όλων των παιδιών στην εκπαίδευση, ενώ όσο περισσότερο χρονικό διάστημα μένουν εκτός εκπαιδευτικού συστήματος, τόσο πιο πιθανόν είναι να την εγκαταλείψουν οριστικά.
Ακόμη όμως κι αν ξεκινήσουν σχολείο, υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συνεισφέρουν στη σχολική διαρροή. Η διαφορετική γλώσσα στην οποία διεξάγονται τα μαθήματα, η ανάγκη για εισόδημα στην οικογένεια (που ωθούν τα παιδιά να πάνε να εργαστούν- σε άθλιες συνήθως συνθήκες), ο ρατσισμός και το bullying από τα άλλα παιδιά στα δημόσια σχολεία, το κόστος των σχολικών υλικών ωθούν πολλά παιδιά να εγκαταλείψουν την εκπαίδευση.
Όταν τα παιδιά εγκαταλείπουν την εκπαίδευση έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να καταλήξουν στην δουλική εργασία, στην ζητιανιά, στη σεξουαλική εκμετάλλευση, τα κορίτσια σε πρώιμους γάμους, τα αγόρια σε στρατολόγηση σε εξτρεμιστικές ομάδες, είτε στη χώρα υποδοχής, είτε επιστρέφοντας στις εμπόλεμες ζώνες για να πεθάνουν πολεμώντας. Και βέβαια χωρίς εκπαίδευση δεν μπορεί να επιτευχθεί ενσωμάτωση, που είναι πολύ σημαντική για την αποφυγή της γκετοποίησης, με όποια αρνητική συνέπεια αυτή συνεπάγεται και για εκείνους και για εμάς.  Χωρίς εκπαίδευση τους περιμένει ένα ζοφερό μέλλον, με κινδύνους για τα ίδια αλλά και την κοινότητα γύρω τους. Η εκπαίδευση είναι επίσης πολλή σημαντική γιατί τους δίνει στα παιδιά μια αίσθηση σταθερότητας και κανονικότητας στις ζωές τους, ενώ τους προσφέρει τα εργαλεία να ξαναχτίσουν τις δικές τους χώρες αργότερα. Οι εικόνες γονέων των ελληνικών σχολείων να κλειδώνουν τα σχολεία για να μην επιτρέψουν τα προσφυγόπουλα να συμμετέχουν σε απογευματινά μαθήματα είναι εικόνες ντροπής- τα προγράμματα εμβολιασμών και οι υγειονομικοί έλεγχοι είναι πλέον τόσο αυστηροί που δεν δικαιολογούνται τέτοιες αντιδράσεις. Κι ενώ τα απογευματινά σχολικά προγράμματα είναι μια καλή ιδέα για το αρχικό στάδιο, αν οι πρόσφυγες παραμείνουν εδώ θα πρέπει οπωσδήποτε κατά τη γνώμη μου να ενσωματωθούν στο κανονικό δημόσιο ελληνικό σχολείο. Είναι προς το συμφέρον και το δικό τους και το δικό μας. Η κοινή εκπαίδευση θα προστατέψει από διαφορετικά ανυπολόγιστες συνέπειες στην κοινωνική συνοχή. Μέχρι τώρα το ελληνικό σχολείο έχει καταφέρει να συμπεριλαμβάνει όλα τα παιδιά χωρίς διακρίσεις- αυτό θα πρέπει να συνεχίσει και με τα προσφυγόπουλα.
Κι επειδή η προκατάληψη βρίθει όταν υπεραναλύουμε και διανοητικοποιούμε τα φαινόμενα από μακριά χωρίς να γνωρίζουμε τους ανθρώπους, μια εξαιρετική πηγή για να γνωρίσουμε τα συναισθήματα, τις σκέψεις και τα όνειρα των παιδιών αυτών είναι το βιβλίο «Μονόλογοι από το Αιγαίο» με μαρτυρίες ασυνόδευτων προσφυγόπουλων που συντάχθηκε από το Πανελλήνιο Δίκτυο για το θέατρο στην Εκπαίδευση και μπορείτε να το δείτε εδώ http://www.theatroedu.gr/Portals/38/main/images/stories/files/Books/MonologoiAigaio/Monologoiapo%20to%20aigaioWEB.pdf. Η εικόνα συνάδει απόλυτα με την εικόνα που έχω κι εγώ από την εθελοντική μου εργασία με προσφυγόπουλα. Είναι παιδιά με πολλά όνειρα και φιλοδοξίες, ιδιαίτερα επειδή έχουν βιώσει πολλές απώλειες μπορούν να εκτιμήσουν καλύτερα αυτό που τους προσφέρεται και με την κατάλληλη στήριξη πιστεύω ότι θα έχουν πολύ θετική συνεισφορά στο μέλλον όποιου τόπου τα υποδεχτεί.
Βικτωρία Πρεκατε, www.brightplanet.blogspot.gr, 11/12/2016


Μια εξαιρετική ορθόδοξη θεώρηση της κατάθλιψης

Δεν ισχυρίζομαι καμία αρμοδιότητα να μιλήσω θεολογικά, όμως θα ήθελα να σχολιάσω ως ψυχολόγος ένα εξαιρετικό και πολύ ευαίσθητο βιβλίο που έπεσε στα χέρια μου «Η κατάθλιψις- Ένας ορθόδοξος πνευματικός οδηγός» του Αρχιμανδρίτη Σπυρίδωνος Λογοθέτη, Ηγουμένου Αδελφότητος Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναυπάκτου (30300 Ναύπακτος, 2643022731), εκδόσεις Αθανασίου Σταμούλη (210-5238305), έκδοση 2002. Το βιβλίο είναι σαν ένα σπάνιο διαμάντι, που δεν φιλοξενείται συχνά από τα βιβλιοπωλεία μαζικής κατανάλωσης, όμως είναι εξαιρετικό κι έχει γραφεί με πολλή συμπόνια κι ευαισθησία. Περιλαμβάνει πολλές αναφορές Αγίων στην κατάθλιψη και δίνει χωρίς περιστροφές κάποιες πολύ χρήσιμες κατά τη γνώμη μου οπτικές για τα αίτια και την αντιμετώπιση της.
Κάποια δικά μου σχόλια πάνω στο βιβλίο (το οποίο συστήνω σε όσους πιστούς απασχολεί το ζήτημα) είναι τα εξής:
1)      Η κατάθλιψη όπως αναφέρει το βιβλίο δεν είναι καινούρια ανακάλυψη, υπάρχει πλήθος αναφορών από αγίους και οσίους για την κατάθλιψη  εδώ και χιλιάδες χρόνια. Δυστυχώς όμως η κατάθλιψη δεν είναι πια μόνο η θλιβερή εξαίρεση, αλλά έχει γίνει σήμερα επιδημία, σε σημείο να αγγίζει το 1/3 σχεδόν του πληθυσμού στην Ελλάδα:  Γιατί άραγε; Κατά τη γνώμη σχετίζεται με τις αξίες που έχει επιβάλλει ο σημερινός δυτικός πολιτισμός, του καταναλωτισμού και του ατομικισμού, που έχει πολύ ύπουλα καταρρακώσει την πνευματική σύνδεση του ατόμου με την ψυχή του και με την πνευματική μας πηγή, το Θεό.
2)      Κάποιες από τις αιτίες που αναφέρονται από τον συγγραφέα είναι η ακηδία, α-εργία και ο υπερβολικός κορεσμός από ανέσεις και απολαύσεις. Η υπερχείλιση από καλοπέραση φαίνεται ότι εντείνει, παρά μειώνει την κατάθλιψη. Αυτό μπορούμε να  το διαπιστώσουμε ειδικά στη χώρα μας, όπου τις τελευταίες δεκαετίες η καλοπέραση έγινε θρησκεία: Από φραπέ σε ουίσκι, από την παραλία στα μπουζούκια, από τις απανωτές ερωτικές περιπέτειες στα περίτεχνα γκουρμέ με τα οποία μας βομβαρδίζουν τα κανάλια μαγειρικής καθημερινά. Η αναζήτηση της ευχαρίστησης και της ηδονής στο έπακρο. Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια όταν άκουγα σαν απόλυτο δόγμα στις παρέες να λένε ‘το παν είναι να περνάμε καλαααααά….’ Ας μην μας εκπλήσσει αλλά ειδικά στην νεολαία σήμερα (όπου το να περνάς καλάααα είναι must), τα παιδιά αγχώνονται αν τους ξεφύγει ένα Σαββατοκύριακο χωρίς ξεφάντωμα: ‘πω πω η ζωή περνάει μέσα από τα χέρια μου και φεύγει σαν το νεράκι, πρέπει να προλάβω να περάσω καλά, πρέπει να προλάβω να περάσω καλά, δες τον Α. κάθε μέρα είναι έξω!’ Λες και είναι σε ανταγωνισμό μεταξύ τους ποιος θα πετύχει τις περισσότερες ερωτικές περιπέτειες, νυχτερινές εξόδους, οινοπνευματώδεις μουσικές ακροάσεις κλπ. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η πίεση είναι σημαντικός παράγοντας έναρξης κατάθλιψης ειδικά στις ευαίσθητες νεαρές ηλικίες. Τα παιδιά δεν έχουν μάθει ότι υπάρχουν άλλες πηγές ουσιαστικής ευτυχίας, που δεν βασίζονται στην εθιστική κατανάλωση ‘καλοπέρασης’. Όταν μάλιστα, συμμετέχουν στις νυχτερινές εξόδους με την επιταγή ‘να περάσουν καλά’, αλλά νιώθουν μέσα τους την ίδια μοναξιά, το ίδιο κενό όπως και πριν, τότε καταφεύγουν εύκολα στο αλκοόλ, για να σβήσουν την ματαίωση και να περάσουν ‘καλά, όπως όλοι οι άλλοι…’
3)      Μια άλλη πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα που αναφέρει το βιβλίο είναι ότι μάθαμε να θλιβόμαστε όταν μας συμβαίνουν κακά, παρά όταν πράττουμε κακά. Εδώ θα μιλήσω ως εκπαιδευτικός και θεωρώ ότι σε αυτήν την κατεύθυνση έχουν συμβάλλει τα μέγιστα οι νοοτροπίες των Ελλήνων γονιών και ειδικά των Ελληνίδων μαμάδων. Οι εκπαιδευτικοί δεινοπαθούμε καθημερινά από μητέρες που απαιτούν  (ενίοτε με απειλές!) την απαλλαγή του παιδιού τους από κάθε δυσκολία, κάθε κριτική, κάθε συνέπεια, κάθε ευθύνη. Το παιδί μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, εις βάρος μάλιστα των άλλων, αλλά πάντα φταίνε οι άλλοι! Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά μια μαμά ‘Να μην τον εξετάζετε προφορικά, γιατί όταν δεν ξέρει, νιώθει άσχημα και πέφτει η αυτοπεποίθησή του’ (!!!). Ακραίο παράδειγμα μεν, αλλά αυτός ο παραλογισμός της ειδωλοποίησης των παιδιών είναι σήμερα επίσης μια επιδημία, με σοβαρούς κινδύνους και για την επιβίωση του έθνους μας, αλλά και για την μελλοντική ψυχική ισορροπία των παιδιών αυτών: Όταν αργότερα έρχονται αντιμέτωπα με τα υπερφουσκωμένα εγώ των άλλων παιδιών αλλά και την αδυσώπητη  πραγματικότητα, γκρεμοτσακίζονται ψυχικά.
4)      Η σημαντικότερη διάσταση στην κατάθλιψη που επίσης αναφέρεται στο βιβλίο είναι ότι στην ρίζα της κατάθλιψης βρίσκεται φυσικά η αποκοπή από τον αγαπημένο Θεό: Τίποτα δεν μπορεί να Τον αντικαταστήσει, σίγουρα όχι οι άλλοι άνθρωποι (ούτε τα παιδιά των μαμάδων!) και η αέναη αναζήτηση πλήρωσης μέσα από άλλες οδούς, πέρα από την αγάπη του Θεού, απλά οδηγούν σε επαναλαμβανόμενες ματαιώσεις κι απογοητεύσεις. Όταν έχουμε, με δική μας πρωτοβουλία προδώσει και ‘ξεκόψει’ το πιο αγαπημένο Πρόσωπο, πώς μπορούμε να περιμένουμε γαλήνη κι ευτυχία από αλλού;
5)      Μια τελευταία επισήμανση (τα υπόλοιπα τα αφήνω στο βιβλίο!) είναι η αναφορά στην έλλειψη ησυχίας ως αιτία κατάθλιψης. Αυτό πάλι αντιβαίνει με τη σύγχρονη νεοελληνική νοοτροπία του ‘τρέχω’. ‘-Τι κάνεις; -Τρέχω, τρέχω’. Και θεωρείται αξιοσέβαστο να ‘τρέχει’ κάποιος, να είναι πολυάσχολος, να έχει γεμάτη ατζέντα, και θεωρείται ‘αποτυχημένος’ αν έχει πολύ ελεύθερο χρόνο χωρίς απαραίτητα να κάνει κάτι. Το συνεχές ‘τρέξιμο’ όμως λειτουργεί ως απόσπαση προσοχής από την ψυχή μας. Κι όταν η ψυχή πονάει χρειάζεται χρόνος, πολύς χρόνος, και ησυχία για να την ακούσουμε. Η συνεχόμενη αποφυγή μόνο σε κατάθλιψη κι εθισμούς μπορεί να οδηγήσει. Κι όπως αναφέρει η αμερικανίδα συγγραφέας Mariane Williamson ‘τρέχουμε υστερικά σαν τα κοτόπουλα που μόλις τους έκοψαν το κεφάλι’. Το κεφάλι είναι η πνευματική μας σύνδεση και χωρίς αυτήν πράγματι τρέχουμε σαν τρελοί στα τυφλά, προσπαθώντας να  αποφύγουμε τον ψυχικό θάνατο.
Συμπερασματικά, η μάστιγα της κατάθλιψης δεν είναι μια νόσος που αφορά μόνο την ιατρική και τα ψυχοφάρμακα. Είναι κατεξοχήν μια πνευματική δυσλειτουργία και η χριστιανική παράδοση την έχει αντιμετωπίσει πολλούς αιώνες πριν την ανακαλύψει η ιατρική. Αξίζει λίγο να δούμε τι έχουν να πουν οι Πατέρες από την πείρα της ζωής εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Βικτωρία Πρεκατέ, www.brightplanet.blogspot.gr, 3/12/2016



Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org