Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Η εύρεση νοήματος ως ανακούφιση στις δυσκολίες

Για κάποιους ανθρώπους η αναζήτηση του νοήματος πίσω από μία δυσκολία (ή μια τραγωδία) βοηθά κατά πολύ στην αντιμετώπισή της. Για κάποιους άλλους, ίσως δεν κάνει καμία διαφορά. Προσωπικά, νομίζω ότι η εύρεση νοήματος καθησυχάζει. Καθησυχάζει γιατί  παρά τον πόνο και τις δυσκολίες που προκαλεί, υπάρχει η αίσθηση ότι το Σύμπαν αυτό διέπεται από μια λογική. Ότι θα υπάρξει ένα τέλος στη δυσκολία, όταν εκπληρωθεί ο σκοπός ή το νόημα για το οποίο παρουσιάζεται. Κι ότι μέσα από τη δική μου θετική διάθεση να συνεργαστώ με αυτό το νόημα, σε μια μακροπρόθεσμη οπτική (κι ίσως είναι πολύ πιο μακροπρόθεσμη από όσο θα νιώθαμε άνετα στην ανθρώπινη κλίμακα χρόνου), η ανάγκη για πόνο θα εκλείψει εφόσον τα μαθήματα θα έχουν  ολοκληρωθεί. Δεν λέω ότι είναι πανάκεια, όμως ποια είναι η εναλλακτική; Να χτυπώ τα πόδια στο πάτωμα και να βρίζω τους πάντες για αυτό που μου συνέβη;  Ίσως μια προσπάθεια κατανόησης, ίσως μια προσπάθεια συνεργασίας, ακόμη και με το πιο ακατανόητο, με το πιο απαράδεκτο, ίσως προσφέρει μια χαραμάδα φωτός.
O Victor Frankl είναι πολύ γνωστός για το δραματικό τρόπο με τον οποίο αφηγήθηκε την αναγκαιότητα ύπαρξης νοήματος (‘λόγου’)  στην υπέρβαση των δυσκολιών μέσα από την ακραία εμπειρία του στρατοπέδου συγκέντρωσης. Διαβάζοντας ξανά τις σημειώσεις του, έρχονται στη μνήμη τα εξής σημαντικά σημεία:
α) Η ικανότητα να προβάλλουμε με το νου μας ένα επιτυχές μέλλον, όπου θα κοιτούμε πίσω στην σημερινή δυσκολία, όταν αυτή θα έχει τελειώσει και θα είμαστε περήφανοι για τον τρόπο που την αντιμετωπίσαμε και τα μαθήματα που μάθαμε.
β)H ικανότητα να διδάξουμε και να ωφελήσουμε άλλους μέσα από τη δυσκολία μας, έστω και να είναι τα άτομα του άμεσου περιβάλλοντός μας. Η πρόταση αυτή φέρνει μειδιάματα κυνισμού (‘εδώ δεν μπορώ καλά καλά να βοηθήσω τον εαυτό μου, θα βοηθήσω άλλους;’). Δεν μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου τώρα. Αργότερα μπορεί να είναι διαφορετικά. Και, καλώς ή κακώς, συνήθως μόνο εκείνοι που έχουν οι ίδιοι βιώσει μια μεγάλη δυσκολία μπορούν να πραγματικά να καταλάβουν και να βοηθήσουν άλλους.
 Γ) Η ικανότητα να διατηρείται η πίστη και η ελπίδα, παρά όλες τις ενδείξεις για το αντίθετο. Κάποιες φορές το νόημα μπορεί να περιλαμβάνει τόσους πολλούς παράγοντες από τόσες διαφορετικές χρονικές στιγμές και περιοχές στο σύμπαν που είναι ανθρωπίνως αδύνατον να το συλλάβουμε. Εκεί είναι που χρειάζεται πίστη, εμπιστοσύνη κι ελπίδα. Ο Φράνκλ αναφέρει  πως όταν οι έγκλειστοι έχαναν την ελπίδα, πέθαιναν και μάλιστα άμεσα.
Δ) Οποιαδήποτε δυσκολία μπορεί να είναι διαχειρίσιμη, αρκεί το άτομο να έχει κάποιον γενικότερο και ισχυρό σκοπό στη ζωή του (θα προσέθετα που να μην εξαρτάται από συγκεκριμένους ανθρώπινους παράγοντες).  Αυτή είναι ίσως και η μεγαλύτερη παγίδα σήμερα, γιατί στους ανθρώπους δίνεται η αίσθηση ότι δεν υπάρχει κανένας σκοπός για τον οποίο υπάρχουν, παρά να καταναλώνουν. Νομίζω θα έπρεπε να είναι στο βασικό πρόγραμμα εκπαίδευσης να βοηθιούνται τα παιδιά από μικρή ηλικία να βρίσκουν σκοπούς και αξίες, όσους περισσότερους και όσο υψηλότερους γίνεται. Αυτοί θα τους κρατήσουν στην υπόλοιπη ζωή τους. Και είναι κάτι που θα πρέπει κι εμείς να επαναπροσδιορίζουμε και να θρέφουμε διαρκώς.   
Ε) Σύμφωνα με τον Φρανκλ, ένα βασικό νόημα είναι να απαντάμε στις ερωτήσεις που μας θέτει η ζωή, με το σωστό τρόπο. Αντί λοιπόν να καταριόμαστε τη δυσκολία και να απελπιζόμαστε γιατί η δυσκολία μας αφαίρεσε το νόημα στη ζωή, ίσως θα έπρεπε να αναρωτηθούμε αν μέρος του νοήματος της ζωής είναι ακριβώς η απάντησή μας σε αυτή τη δυσκολία. Αυτό θα πει ‘συνεργασία με τη δυσκολία’ κι όχι άγονη άρνηση. Αν μπόρεσε να το κάνει ο Φρανκλ στις συνθήκες που ζούσε, τι μπορούμε να πούμε οι υπόλοιποι….
Στ) Ακόμη κι όταν δεν ελπίδα για το μέλλον, μπορούμε να βρούμε νόημα διατηρώντας ζωντανές τις θετικές εμπειρίες του παρελθόντος. Ας το δούμε ότι η ζωή είναι σαν ένας σύντροφος: όταν είναι καλά και μας προσφέρει, τότε τον αγαπάμε. Όταν αρρωστήσει και γίνεται δύσκολος, τι κάνουμε; τον παρατάμε και σταματάμε να ασχολούμαστε μαζί του; Σταματάμε τη φροντίδα και την ελπίδα;
Ζ)Ο Φρανκλ αναφέρει με ιδιαίτερα συγκινητικό τρόπο την υποχρέωση που έχουμε όλοι μας όταν υποφέρουμε, να υποφέρουμε με όση μεγαλύτερη αξιοπρέπεια γίνεται, να μην απογοητεύσουμε κανένα, αλλά να είμαστε φωτεινό παράδειγμα για άλλους που ίσως υποφέρουν αντίστοιχα στο μέλλον.
Σε ένα τέτοιο Σύμπαν μπορούμε να εμπιστευτούμε ότι όλα, όσο ακατανόητα κι αν είναι, διέπονται από νόημα. Κι ίσως θα μπορούσαμε σιγά σιγά να ανακαλύπτουμε λίγο λίγο, ζητώντας από το Θεό να μας αποκαλύψει εκείνο που θα ήταν κατάλληλο για εμάς, ρωτώντας π.χ. Σε αυτή τη δυσκολία, τι νόημα υπάρχει για εμένα; Στην σημερινή μέρα ποιο είναι το νόημα που είμαι εδώ;

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 9/9/2016

Ένα τσίρκο διαπραγματεύεται την κατάθλιψη…

Πρόσφατα παρακολούθησα την παράσταση του τσίρκου Aquatica, που εγώ προσωπικά βρήκα εξαιρετική (δεν έχει ζώα, ευτυχώς έχουν απαγορευτεί).  Παρατηρώντας όμως τις συμπεριφορές των γύρω μου, έκανα κάποιες σκέψεις σχετικά με το πόσο οι καταθλιπτικές αντιδράσεις έχουν γίνει πια μαθημένος τρόπος ζωής, συνεισφέροντας ίσως ακόμη περισσότερο στην γενικευμένη κατάθλιψη των ημερών.  Αυτό που παρατήρησα ήταν η αδυναμία του κόσμου να χαρεί, να ενθουσιαστεί, να εντυπωσιαστεί. Θαμπωμένοι σε σημείο υπνωτισμού από τα τόσα εφέ  στις ταινίες, στα βιντεοπαιχνίδια, στην τηλεόραση, στον επαγγελματικό κι ανταγωνιστικό αθλητισμό, κοιτάμε με κατακριτικό, καχύποπτο  μάτι τα πάντα,  τίποτα δεν μας είναι αρκετά καλό. Ακόμη και τα παιδιά, επηρεασμένα από τους γονείς τους, κοίταζαν τις αγωνιώδεις προσπάθειες των ακροβατών με κακομαθημένη υπεροψία: «Σιγά, αυτό δεν είναι εντυπωσιακό. Έχω δει και καλύτερα».Δεν είναι μια απλή αντίδραση σε ένα θέαμα. Αυτή ακριβώς η στάση υποδηλώνει μια βαθύτερη στάση ζωής, που αποτελεί βασικό παράγοντα υπονόμευσης στην ψυχική μας ευμάρεια.

Έχοντας στην κυριολεξία πορωθεί από τα αλλεπάλληλα υπερβολικά θεάματα που μας κατακλύζουν από παντού, δυσκολευόμαστε να εκτιμήσουμε και να ευχαριστηθούμε με το απλό, το καθημερινό και το ωραίο. Συγκρίνουμε με τον εικονικό, ψεύτικο κόσμο με τον οποίο μας έχουν ποτίσει και χάνουμε την ικανότητα  να δούμε αυτό που είναι λιγότερο κραυγαλέο, αλλά μέσα στην λεπτή μετριοπάθειά του αληθινά όμορφο. Το τσίρκο είναι ένα παράδειγμα: αποτελεί μια μορφή τέχνης που κινδυνεύει να χαθεί. Σκέφτηκαν οι γονείς και τα παιδιά που παρακολουθούσαν πόσο σκληρά εργάζονταν οι ακροβάτες σε πνεύμα ομάδας, ταξιδεύοντας από χώρα σε χώρα για ελάχιστα χρήματα; Πόσο σημαντική τους ήταν η αλληλεπίδραση με το κοινό; (την επικοινωνία του κλόουν με τα παιδιά δεν τη βρίσκεις σε καμία οθόνη). Πόσο ήθελαν τα χειροκροτήματα και τον ενθουσιασμό του κοινού, καθώς η παράσταση είναι μια διάδραση, όπου ένα μη ενθουσιώδες κοινό μειώνει τον ενθουσιασμό των καλλιτεχνών αντίστοιχα… Όμως τα παιδιά δεν έχουν μάθει να βλέπουν το ανθρώπινο στοιχείο πίσω από την κάθε «παροχή»… έχουν μάθει να βλέπουν μόνο το "προϊόν". Όπως μου είπε ένα παιδί «Όχι, δεν τους θαυμάζω, γιατί αυτή είναι η δουλειά τους. Όπως κάποιος  γιατρός πρέπει να είναι πολύ καλός γιατρός, έτσι κι αυτοί πρέπει να είναι πολύ καλοί ακροβάτες». 

Αυτή η μηχανιστική, υπολογιστική  αντίληψη είναι το πρόβλημα. Καλός γιατρός μπορείς να γίνεις, όμως υπάρχει ένας πεπερασμένος αριθμός από τούμπες στον αέρα που είναι ανθρωπίνως δυνατόν να κάνεις... Εγώ προσωπικά βρήκα πολύ εντυπωσιακά όλα τα νούμερα που έκαναν οι ακροβάτες μπροστά μας! Σίγουρα δεν μπορούμε εμείς να τα κάνουμε! Χειροκροτούσα και επαινούσα με ενθουσιασμό σε όλα τα νούμερα και παρότρυνα τα παιδιά της παρέας που παρακολουθούσαν νωθρά να κάνουν το ίδιο, για να τους ενθαρρύνουν, αλλά και για να χαρούν τα ίδια… Αναρωτιέμαι κατά πόσον τα παιδιά αυτής της γενιάς, απόλυτα προσηλωμένα στην οθόνη, είχαν συνειδητοποιήσει ότι οι τούμπες μπροστά μας ήταν   αληθινές τούμπες, από αληθινούς ανθρώπους, με τους νόμους της αληθινής βαρύτητας, που ξέρεις κάτι, όσα κι αν έχεις δει στην τηλεόραση, στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνουν….

Ας μάθουμε στα παιδιά να χαίρονται με το απλό, με το αυθεντικό. Ας μάθουμε στα παιδιά να προσπαθούν λίγο να αναλογιστούν τον άνθρωπο πίσω από την κάθε υπηρεσία ή παροχή που τους προσφέρεται. Ίσως τότε ένα απλό συνηθισμένο τρικ με τις κορίνες να αποκαλύπτεται πολύ πιο μεγαλειώδες από όσο δείχνει η πρώτη ματιά.  Το παπούτσι που φτιάχτηκε για 3 ευρώ από τον γεράκο τσαγκάρη της γειτονιάς, αποκτά πολύ μεγαλύτερη αξία, όταν ο άνθρωπος αυτός αγωνίζεται μέχρι βαθιά γεράματα να ζήσει παιδιά κι εγγόνια. Η φροντίδα της νοσοκόμας, έστω κι ατελής, αποκτά άλλη διάσταση όταν η ίδια είχε ξενυχτήσει συνεχόμενα βράδια να φροντίζει δικούς της ασθενείς στο σπίτι. Ας μάθουμε τα παιδιά μας να βλέπουν λίγο κάτω από την επιφάνεια και να εκτιμούν. Ας τα διδάξουμε να μη δίνουν τόσο σημασία στο ψέμα μια οθόνης, αλλά στην πραγματικότητα των ανθρώπων γύρω τους. Σκεφτείτε πόσο κακό έχει κάνει στον ερωτισμό μεταξύ των δύο φύλων η υπερβολική, σε σημείο απόλυτου κορεσμού, προβολή υπερ-όμορφων, υπερ-καλλίγραμμων μοντέλων  σε τηλεόραση, περιοδικά κλπ. Μετά τι εντύπωση να του κάνει του νεαρού η κοπελίτσα της γειτονιάς, που αντικειμενικά μπορεί να είναι πολύ όμορφη; Ποιον ωφελεί τελικά αυτό ο κορεσμός, αυτή η υπερ-πληθώρα;

Τέλος, η κατάθλιψη, εκτός από την έλλειψη εκτίμησης του απλού και καθημερινού, ενισχύεται από την έλλειψη αλληλεπίδρασης, την έλλειψη ανθρώπινης επαφής και την έλλειψη ανθρώπινης επικοινωνίας.  Έχουμε το δικό μας προγραμματάκι στο μυαλό μας, έχουμε και την ατζέντα μας, έχουμε και τα στάνταρ μας και μετράμε likes σε κάθε εμπειρία που αντιμετωπίζουμε. Δεν την αφήνουμε όμως να μας αλλάξει. Στην ουσία δεν είμαστε ανοιχτοί. Παρατηρούμε τη ζωή χωρίς να τη βιώνουμε. Σαν πίσω από το γυαλί μιας οθόνης, έχουμε κόψει τις διαύλους αλληλεπίδρασης. Ξέρουμε μόνο να κλικάρουμε κι όταν η ζωή από την άλλη πλευρά της νοητής μας γυάλας, δεν ανταποκρίνεται στο κλικάρισμά μας, απλώς κλείνουμε την οθόνη-δεν μας αφορά πλέον. Αυτή είναι η πραγματική ζωή όμως. Μέσα σε αυτή ζούμε και αυτή πρέπει να αγαπήσουμε. Κι ίσως να της επιτρέψουμε να μας αγαπήσει κι εκείνη. Και σίγουρα να διδάξουμε στα παιδιά μας να δώσουν και να πάρουνε αυτήν την πραγματική ζωή, όσο ρίσκο κι αν εμπεριέχει. Αλλιώς τους ανοίγουμε από πολύ νωρίς το δρόμο για την μακρόχρονη και ανελέητη κατάθλιψη….

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 2/9/2016



Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org