Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Εσωτερική σύγκρουση και υπο-προσωπικότητες


Υπάρχουν τομείς στη ζωή μας, όπου παρότι θέλουμε πάρα πολύ να προχωρήσουμε, φαίνεται  σαν να είμαστε ανεπανόρθωτα κολλημένοι.  Μάλιστα, όσο πιο πολύ πασχίζουμε να πάμε μπροστά, τόσο πιο πολύ κολλάμε στα ίδια. Σαν κινούμενη άμμος-όσο πιο πολύ προσπαθείς να φύγεις, τόσο πιο πολύ βουλιάζεις, Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί, ένας όμως από αυτούς, ένας από τους βασικότερους, είναι η αντίσταση από διαφορετικά τμήματα της ψυχής μας, τις ‘υπο-προσωπικότητες’ (sub-personalities) ή ‘περσόνες’, οι οποίες λειτουργούν σχεδόν ως αυτόνομες οντότητες, με τη δική τους ατζέντα, τους δικούς τους φόβους, τις δικές τους εμμονές και που μπορεί να βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με αυτό που θέλουμε εμείς, ή ακόμη και μεταξύ τους. Οι υπο-προσωπικότητες μπορεί να βρίσκονται στο υπο-συνείδητο (έχουμε μια ελαφριά διαίσθηση ότι ένα κομμάτι μας π.χ. φοβάται, αλλά δεν έχουμε πλήρη επίγνωση του μεγέθους ή νομίζουμε ότι το ελέγχουμε). Μπορεί όμως να βρίσκονται εντελώς στο ασυνείδητο και να μην έχουμε καμία επίγνωση ότι ένα κομμάτι του εαυτού μας επιδιώκει τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που εμείς συνειδητά επιθυμούμε και επιδιώκουμε. Σε αυτήν την περίπτωση, οι υπο-προσωπικότητες γίνονται εμφανείς από τα αποτελέσματά τους: δεν μπορούμε με τίποτα να προχωρήσουμε στον τομέα που επιθυμούμε, αλλά δεν μπορούμε και να αποδεχτούμε ότι δεν προχωράμε. Είμαστε σε διαρκή εσωτερική σύγκρουση και ανησυχία, σε διαρκή θυμό, σε διαρκή ζήλια για τους άλλους που μπορούν, οργισμένοι με το Θεό που δεν μας βοηθά, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι προβάλλουμε στους άλλους (στη ζωή, στο Σύμπαν κλπ.) την ευθύνη για τη δική μας στασιμότητα.

 

Στην πραγματικότητα όμως είναι ένα δικό μας κομμάτι που εμποδίζει. Όταν τα εμπόδια είναι εξωτερικά, αλλά εμείς είμαστε συνειδητοί ότι ένας στόχος μας έχει αξία και εργαζόμαστε ασταμάτητα να τον πετύχουμε, τότε αργά ή γρήγορα τα εξωτερικά εμπόδια θα παρακαμφθούν ή θα μειωθούν. Τα εσωτερικά εμπόδια όμως είναι τα πιο δύσκολα- ιδιαίτερα όταν είναι ασυνείδητα.

Τι μπορεί να γίνει λοιπόν; Το πρώτο είναι να έρθουν στην επιφάνεια της συνείδησής μας- όσο είναι κρυμμένα, απλά θα αντιδρούμε στους φόβους τους. Εδώ χρειάζεται αυτογνωσία. Μπορούμε να ρωτήσουμε τον εαυτό μας σε κατάσταση χαλάρωσης. «Εντάξει, ξέρω ότι επιθυμώ ………….. Αν υποθέσουμε όμως ότι υπήρχε ένας λόγος για τον οποίο ΔΕΝ θα το επιθυμούσα, λέμε ΑΝ, ποιος θα ήταν αυτός;» Και αφήνουμε, χωρίς λογοκρισία όλους τους πιθανούς λόγους να βγουν στην επιφάνεια. Τους γράφουμε σε ένα χαρτί και τους αφήνουμε- δεν επιχειρηματολογούμε, δεν δικαιολογούμε, δεν διαπραγματευόμαστε. (Ο συνειδητός νους σίγουρα θα παρέμβει να πει ‘Ναι, εντάξει, τα ξέρω όλα αυτά, αλλά δεν με επηρεάζουν’. Σε αυτήν την άσκηση όμως δεν ζητάμε τη γνώμη του συνειδητού νου). Συνεχίζουμε. ‘Από αυτούς τους λόγους που έγραψα, ΑΝ υπήρχαν, ποιος θα ήταν ο δυνατότερος;’. Σημειώνουμε και συνεχίζουμε. ‘Τι θα μπορούσε να καθησυχάσει ή βρει μια λύση για αυτήν την αιτία;’ Γράφουμε τι θα λέγαμε στην υπο-προσωπικότητα για την καθησυχάσουμε.

Οι υπο-προσωπικότητες είναι σαν να έχουμε κάποια μικρά παιδιά μέσα στην ψυχή μας που το καθένα έχει ‘κολλήσει’ κάπου, συνήθως φοβάται και κάνει τα δικά του. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι με τη βία δεν μπορείς για παράδειγμα να πείσεις ένα παιδί π.χ. να ανοίξει το στόμα στον οδοντίατρο.  Χρειάζεται υπομονή, καθησυχασμός και λογικές εξηγήσεις (όχι ψέματα!). Οι υπο-προσωπικότητες χρειάζονται λογικές απαντήσεις που θα τις καθησυχάσουν, για να μπορέσουν να συνεργαστούν. Μπορεί μάλιστα να ανοιχτεί ένας διάλογος, που θα βοηθήσει την υπο-προσωπικότητα να καταλάβει ότι ίσως οι φόβοι της είναι υπερβολικοί ή ότι ίσως υπάρχει ένας άλλος τρόπος να δει τα πράγματα. Κάποιες φορές, οι υπο-προσωπικότητες είναι ορατές στη φαντασία μας ως συγκεκριμένες φιγούρες. Δεν έχει σημασία από πού προέρχονται, (αρκεί να καταλαβαίνουμε ότι είναι δικά μας κομμάτια κι όχι κάποια αρνητική εξωτερική επιρροή), καθώς η συνειδητότητα είναι πολύ ευρύτερη σε χώρο και χρόνο από όσο γνωρίζουμε ή από όσο μας λένε. Σημασία έχει να συνεργαστούμε μαζί τους για να μπορέσουμε συνειδητά να προχωρήσουμε μπροστά.

 

Μια από τις πιο δύσκολες περιπτώσεις είναι όταν έχουμε δύο υπο-προσωπικότητες στο ασυνείδητο που είναι σε πλήρη αντίθεση μεταξύ τους. Το άτομο είναι σε διαρκή εσωτερική σύγκρουση που δεν κατανοεί και που δεν μπορεί να ξεπεράσει. Ας δούμε το παράδειγμα μιας γυναίκας που θέλει πολύ να κάνει παιδί, αλλά δεν μπορεί (δεν λέω ότι όλες οι γυναίκες που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν έχουν συγκρουόμενες υπο-προσωπικότητες, καθώς οι λόγοι είναι πάρα πολλοί, όμως μπορεί να υπάρχει και αυτή η περίπτωση). Η γυναίκα βιώνει μεγάλο στρες, ζήλια, θυμό γιατί δεν μπορεί να κάνει παιδί και συνεχώς παραπονιέται για αυτό. Είναι θυμωμένη με το Θεό γιατί δίνει παιδιά στις άλλες γυναίκες κι όχι στην ίδια. Στην πραγματικότητα όμως, είναι εγκλωβισμένη στον πόλεμο μεταξύ δύο υπο-προσωπικοτήτων τον οποίο προβάλλει στο Θεό (‘ο Θεός με πολεμά’).

Όταν το διερευνήσει όμως λίγο, ανακαλύπτει ότι υπάρχει ένα δικό της κομμάτι το οποίο με τίποτα δεν θέλει να κάνει παιδί! Το κομμάτι αυτό έχει τη μορφή ενός άνδρα γύρω στα 40, πάμφτωχου κι ατημέλητου, που αγωνιά ότι δεν θα έχει να ταϊσει τα παιδιά του και ότι θα πεθάνουν από την πείνα.  Το κομμάτι αυτό ήταν τελείως άγνωστο στη γυναίκα και μάλιστα της προκαλεί έκπληξη η ύπαρξή του. Στην πραγματικότητα όμως, όταν το διερευνήσει λίγο βρίσκει συνεχώς ψήγματα που υπονοούν την παρουσία του: ‘σήμερα, μια γυναίκα ίσως χρειαστεί να θρέψει μόνη της τα παιδιά της’ (ταύτιση με τον άνδρα), ‘σήμερα υπάρχει κρίση και δεν ξέρω που θα οδηγήσει’ (ταύτιση με τη φτώχεια), ‘δεν ξέρω αν θα έχω κι εγώ αρκετά να ταϊσω τα παιδιά μου’ (ενοχή, φόβος). Παρότι στις συγκεκριμένες συνθήκες η γυναίκα μπορεί να μην έχει  άμεση οικονομική ανάγκη, η γενικότερη ατμόσφαιρα φόβου κι έλλειψης, επηρεάζει όλους τους ανθρώπους, λιγότερο ή περισσότερο συνειδητά.

 

Από την άλλη μεριά, υπάρχει μια δεύτερη υπο-προσωπικότητα, περισσότερο συνειδητή, και με την οποία το εν λόγω άτομο ταυτίζεται περισσότερο. Ο τρόπος που τη φαντάζεται είναι σαν μια νεότερη γυναίκα, ίσως από κάποια άλλη εποχή, απολύτως τρομοκρατημένη ότι αν δεν τεκνοποιήσει θα τη χωρίσει ο άνδρας της, θα την απορρίψει η κοινωνία και θα εγκαταλειφθεί μόνη κι αβοήθητη. Αυτό πάλι μπορεί να ακούγεται παράδοξο στη σημερινή εποχή, μην ξεχνάμε όμως ότι το συλλογικό υποσυνείδητο δεν διαμορφώνεται μόνο από τη σημερινή εποχή. Υπάρχουν χιλιετίες επί χιλιετιών στη μνήμη του ανθρώπινου είδους, όπου το παραπάνω σενάριο δεν ήταν διόλου απίθανο.Σε πολλές ανθρώπινες κοινωνίες, ιδιαίτερα από την πατριαρχία και μετά, η μόνη αξία που δινόταν στη γυναίκα ήταν εκείνη της τεκνοποίησης. Η ατζέντα λοιπόν αυτής της υπο-προσωπικότητας είναι ακριβώς αντίθετη από εκείνη του άνδρα: Από τη μια «παιδιά = κίνδυνος φτώχειας». Από την άλλη «όχι παιδιά= κίνδυνος φτώχειας».  Βεβαίως υπάρχουν πολλά άλματα λογικής και στις δυο περιπτώσεις. Όμως για αυτό ακριβώς χρειάζεται η δουλειά ανάσυρσης των υπο-προσωπικοτήτων: δε λειτουργούν με τη λογική, αλλά τα συναισθηματικά εμπόδια που προκαλούν είναι πολύ ισχυρά.

Στην προκειμένη περίπτωση, οι δυο υπο-προσωπικότητες είναι σε διαρκή αντίθεση μεταξύ τους, δημιουργώντας μεγάλη αναταραχή στη γυναίκα.  Η ψυχοθεραπευτική εργασία σε αυτήν την περίπτωση είναι να αναδυθούν οι δυο-υποπροσωπικότητες, να καθησυχαστούν η κάθε μια στους δικούς της φόβους, να πειστούν να προσεγγίσουν η μια την άλλη και να συμπορευτούν χέρι χέρι στο μονοπάτι της ζωής του ατόμου, συνεισφέροντας κι όχι υπονομεύοντας. Μπορεί να γίνει και οραματισμός ότι συζητούν η μια με την άλλη, προσεγγίζοντας η μια την άλλη, φτάνοντας σε κοινή λύση, που αναπαύει και τους δύο. Αν τα κομμάτια αυτά είναι δικά μας κι αν προσπαθήσουμε να τα προσεγγίσουμε, τότε αργά ή γρήγορα θα συνεργαστούν, όπως τα μικρά φοβισμένα παιδιά. Οι υπο-προσωπικότητες δεν είναι ούτε χειριστικές, ούτε έχουν κακή προαίρεση, απλά είναι δικά μας κομμάτια που απλά ζητούν καθησυχασμό και θεραπεία. Αυτή η δουλειά άρσης των εσωτερικών εμποδίων είναι πολύ σημαντική. Μπορεί να βοηθήσει να καθαριστούν ακόμη και ψυχοσωματικά εμπόδια. Ακόμη όμως και αν δεν πραγματοποιηθεί η επιθυμία, π.χ. της τεκνοποίησης, το άτομο θα νιώθει εσωτερική γαλήνη και αποδοχή, που είναι εντέλει και το απώτατο ζητούμενο.  

 

 

Βικτωρία Πρεκατέ, www.brightplanet.blogspot.gr, 13/3/2016

Μια πιο ισορροπημένη οπτική στο προσφυγικό…

Με αφορμή το προσφυγικό, ήρθα για μια ακόμη φορά αντιμέτωπη με τη ‘μαύρο-άσπρο’ διχαστική σκέψη που τόσο εύκολα υιοθετεί  ο λαός μας και τόσο εύκολα γίνεται αντικείμενο προπαγάνδας. Ή θα είσαι με τους πρόσφυγες (με τον περίεργα αφελή διεθνικίστικο τρόπο) ή θα είσαι εναντίον τους (με έναν  περίεργα αφελή εθνικιστικό τρόπο). Ενδιάμεσο δεν υπάρχει.

 Με λύπη άκουσα υστερικές φωνές από κατά τα άλλα μορφωμένους ανθρώπους να λένε ότι «όλοι αυτοί θα μας γεμίσουν αρρώστιες", "δεν τους βλέπεις που πλένονται στη θάλασσα, θα μας μολύνουν το Σαρωνικό..."(!!!!)

Με λύπη άκουσα φίλη να μου λέει ότι στο σχολείο του γιου της (σε οικονομικά εύρωστη περιοχή) μόνο το 1/5 ανταποκρίθηκαν στην έκκληση να φέρουν τρόφιμα και τα υπόλοιπα 4/5 αρνήθηκαν «από άποψη» («αν τους ταϊσουμε κιόλας, θα έρθουν περισσότεροι…»!!!!)

Με λύπη άκουγα κυρίες στο σουπερ-μαρκετ να ηθικολογούν «Τι! Οι πρόσφυγες δεν τρώνε χοιρινό!!! Αφού ήρθαν σε αυτή τη χώρα να ζητήσουν άσυλο, θα το φάνε και θα πουν κι ένα τραγούδι…»

Και με λύπη άκουσα την άλλη κυρία, να απαντά με καμάρι «Αν εμένα κυρά μου το παιδί μου πέθαινε από την πείνα, θα το τάιζα χοιρινό κι ας έλεγε η θρησκεία ό,τι ήθελε…» Τάδε έφη η Ελληνάρα μάνα, σε αντίθεση με την άκαρδη Σύρια που δήθεν αφήνει επίτηδες το παιδί της να πεθάνει από πείνα… Τι να πεις …

 Με αποτροπιασμό είδα ένα υποτίθεται χριστιανικό site να ξεκινά άρθρο εναντίον των προσφύγων με τίτλο «Ξεσκίστε τους». Μάλιστα, πολύ χριστιανική λέξη… Ενώ σε άλλο άρθρο σχετικά με το βιασμό μικρού παιδιού σε προσφυγικό καταυλισμό στη Σκανδιναβία πριν μερικούς μήνες ο τίτλος ήταν «Τέρατα..» Μάλιστα. Όλοι μαζί οι πρόσφυγες είναι τέρατα, επειδή ένας από αυτούς ήταν βιαστής. Ενώ κανένας Έλληνας Ορθόδοξος ποτέ των ποτών δεν έχει βιάσει κανένα παιδάκι. 

 Με απογοήτευση βλέπω την προφητειομανία να έχει ξεφύγει πέρα από κάθε όριο, να γεμίζει τον κόσμο με εγωκεντρικό πανικό που εξαντλεί κάθε ίχνος συμπόνιας, πριν ακόμη αυτό εμφανιστεί. «Θέλουν να εξαφανίσουν τους χριστιανούς από την Ευρώπη» και το  διανοητικό επιχείρημα αμέσως διαλύει οποιαδήποτε υπόνοια ανθρωπιάς ίσως υπήρχε. Δεν αφήνουμε τους εαυτούς μας να νιώσουμε τίποτα, γιατί αμέσως βιαζόμαστε να διανοητικοποιήσουμε με χιλιοειπωμένα  κλισέ για το να θα πρέπει να έρχονται στην Ελλάδα μετανάστες ή όχι. «Η Ελλάδα δε μπορεί»  κλπ κλπ…. Μετά βέβαια το έχουμε σίγουρο ότι ο Θεός θα μας σώσει χωρίς να ανοίξει ελληνική μύτη και ότι επίσης θα καταστρέψει την Τουρκία, γιατί εμείς είμαστε οι καλοί κι εκείνοι οι κακοί… Οι προφητείες κατά το δοκούν, όπως μας βολεύουν. Εγώ όμως δεν βλέπω καμία χριστιανική αγάπη σε όλα αυτά…

Ίσως ένα μέρος των μεταναστευτικών ροών είναι βάσει κάποιου σχεδίου, οι ίδιοι άνθρωποι είναι απελπισμένα πιόνια, που αξίζουν οπωσδήποτε την ανθρωπιά μας και που σίγουρα θα πρέπει να περιθάλψουμε έστω κι αν δεν συμφωνούμε με την παρουσία τους εδώ.

 Από την άλλη μεριά, η δήθεν πολιτική ορθότητα ενός μπερδεμένου διεθνισμού, απλά ενισχύει το ρατσισμό. Δεν μπορείς να λες «Όχι σύνορα». Δεν μπορείς να μη λάβεις υπόψη σου το φόβο του τοπικού πληθυσμού. Δεν μπορείς να βαφτίζεις με το έτσι θέλω «ρατσιστή» και «μισαλλόδοξο» οποιονδήποτε εκφράζει τον παραμικρό φόβο για την παρουσία ανθρώπων, οι οποίοι στο βασικό θρησκευτικό τους κείμενο απορρίπτουν δια της βίας τις άλλες θρησκείες. Από το ένα άκρο στο άλλο κα πάνω από όλα η πόλωση. Με αποτροπιασμό άκουσα σήμερα σε μεγάλο τηλεοπτικό σταθμό μια γνωστή για την ειρωνεία της δημοσιογράφο να διαβάζει με τη σειρά τις «αμαρτίες» που προτείνει για εξομολόγηση μια εκκλησία και να γελά και να κοροϊδεύει με εμετικό τρόπο. Ναι, η «αμαρτία» είναι παρωχημένη λέξη, όμως ο αυτό-έλεγχος και η αυτό-πειθαρχία δεν είναι. Δεν είναι κακό να ελέγχουμε τον εαυτό μας για τα καθημερινά μας σφάλματα, έστω και μέσα από μια λίστα. Η ίδια παρουσιάστρια πριν από καιρό χλεύαζε τις «φιλάνθρωπες κυρίες της εκκλησίας» ότι αν πουλάγανε τα χρυσά βραχιόλια τους, θα τρώγανε όλα τα παιδάκια και δεν θα είχαν ανάγκη από ελεημοσύνες. Μίσος και κακεντρέχεια παντού πια. Τι ξέρει η εν λόγω κυρία για τη φιλανθρωπία της εκκλησίας; Ανακάλυψαν οι αυτοαποκαλούμενοι 'προοδευτικοί' την λέξη 'αλληλεγγύη' και κοροϊδεύουν τη "φιλανθρωπία" της εκκλησίας που χρόνια τώρα στηρίζει σιωπηλά αυτούς που έχουν ανάγκη. Η εκκλησία σιτίζει τόσα χρόνια τώρα χιλιάδες κόσμο, οι συγκεκριμένοι τι έχουν κάνει; Με ποιο δικαίωμα κοροϊδεύουν την καλοπροαίρετη εργασία των άλλων; Ποιος χρόνια τώρα κρατάει φροντίζει εγκατελεμμένους ασθενείς στα νοσοκομεία, πέρα από τις εθελόντριες της εκκλησίας; Ποιος στέκεται σε αυτόν που τον έχει χτυπήσει κατακούτελα το πένθος, πέρα από τους γέροντες και τις γερόντισσες στα μοναστήρια που έχουν πάντα την πόρτα τους ανοιχτή για τον πονεμένο και δεν έχουν σίγουρα καμία σχέση με τα site του μίσους που προαναφέρθηκαν; Ποιος συμπαραστέκεται; Πραγματικά πια πιστεύω ότι κάποιες φράξιες σε αυτές τις δύο πλευρές έχουν στόχο τον εμφύλιο διχασμό.

 Όσο καθοδηγούμενες κι αν είναι οι μεταναστευτικές ροές, δεν σημαίνει ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν αξίζουν τη συμπόνια μας. Μπορεί να βρεθούμε κι εμείς στη θέση τους και ΟΧΙ επειδή θα μας φταίνε οι μετανάστες. Θα μας φταίει το ηθικό μας ιστορικό, του καθενός προσωπικά. Ανάλογα με τις πράξεις μας, θετικές ή αρνητικές, θα εισπράξουμε αντίστοιχες εμπειρίες.  Είναι τόσο έντονη η χειραγώγηση που βλέπεις τη συμπόνια να εξανεμίζεται γύρω από το φόβο μέσα σε δευτερόλεπτα Τι θα συμβεί αργότερα με τις φυσικές καταστροφές που προβλέπονται μέσα από την κλιματική αλλαγή; Ο σώζων εαυτώ σωθήτω; Αυτό είπε ο Χριστός; Πού είναι η πίστη στην αφθονία του Θεού; Πού είναι η πίστη στη μέριμνα και τη φροντίδα του; Ακούμε την υστερία των καναλιών, που πασχίζουν να μας τρομοκρατήσουν με τη δήθεν μεταδοτικότητα της δυστυχίας των άλλων. Το όπλο τους είναι για μια ακόμη φορά ο φόβος της έλλειψης. «Κλείσε τα μάτια σου στον φτωχότερο, για να μη γίνεις σαν κι αυτόν». «Μη δώσεις». «Δε βλέπεις τι γίνεται; Εδώ δεν υπάρχουν αρκετά για σένα». «Να φοβάσαι. Να φοβάσαι. Να φοβάσαι. Όσα λιγότερα δώσεις, τόσο πιο ασφαλής είσαι.» «Ο φόβος είναι η μόνη σου ελπίδα. Δε βλέπεις; Ο καθένας κοιτά τον εαυτό του. Γιατί να νοιαστείς για τους άλλους; ποιος θα νοιαστεί για σένα;». Αυτό είναι το μήνυμα τους.  Πίσω από τα πλάνα της δήθεν συμπόνιας, το μήνυμα των καναλιών είναι μήνυμα φόβου. Να θυμηθούμε όμως ότι μόνο και μόνο το γεγονός ότι υπάρχει αυτός ο πλανήτης, με τις κατάλληλες συνθήκες για ζωή κι ότι είμαστε ζωντανοί κι ότι αναπνέουμε, όλα αυτά είναι δυνατά μόνο χάρη στη διαρκή, ακατάπαυστη πρόνοια του Θεού από στιγμή σε στιγμή και κάθε στιγμή. Ο φόβος της έλλειψης δεν έχει κανένα λόγο να υπάρχει, γιατί αν η έλλειψη ήταν αλήθεια δεν θα υπήρχαμε εμείς.

 Βικτωρία Πρεκατέ, www.brightplanet.blogspot.gr, 4/3/2016

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org