Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Όταν στερημένες μάνες ευνουχίζουν τους γιους-και το πρόβλημα του διαγενεακού σεξ


Περίπτωση 1: Σε κεντρικό σταθμό αυτοκινήτων στην εθνική οδό, κατεβαίνω στις τουαλέτες των γυναικών και βλέπω στο χώρο των νιπτήρων μια γιαγιά με βαμμένο μαλλί, κραγιόν, κολλάν μέχρι τη μέση και τακούνι, μαζί με τον 30χρονο περίπου γιο της… Ο διάλογος: ‘Άντε πήγαινε κι εσύ τουαλέτα’. ‘Ε, σιχαίνομαι να πάω στων αντρών, είναι βρώμικες’. ‘Καλά, τότε μπες εδώ’. Κι ανοίγει στο γιόκα των 30 ετών μια από τις τουαλέτες των γυναικών. Όχι δεν είχε ο γιος ειδικές ανάγκες… Από την υπερπροστασία είχε ευνουχίσει το γιο της.
 
Περίπτωση 2: Σε παλιά μου γειτονιά, ήταν γνωστή η περίπτωση της κυρίας Χ, γύρω στα 60-65 που κυκλοφορούσε επίσης με κολλάν, τακούνι, βαμμένο μαλλί και κραγιόν. Η κυρία Χ ζούσε στο ίδιο διαμέρισμα με το γιο της και τα δύο του παιδιά. Η σύζυγος του γιου ήταν έγκλειστη σε ψυχιατρική κλινική για πολλά χρόνια, με σοβαρά προβλήματα ψυχιατρικής φύσεως ( που ξεκίνησαν σύμφωνα με τα λεγόμενα της κυρίας Χ πριν ακόμη παντρευτούν: ‘το ξέραμε, το ξέραμε…’ έλεγε χαρακτηριστικά η κυρία Χ…). Η επιμέλεια ήταν στο γιο και το θέμα της μητέρας ήταν πλήρως αποσιωπημένο. Τα παιδιά δεν την έβλεπαν ποτέ. Η κυρία Χ καμάρωνε στις γειτόνισσες: ‘Περνάμε καταπληκτικά με το γιο μου. Υπάρχει πολλή αγάπη στην οικογένειά μας. Μάλιστα τα παιδιά με λένε και μαμά’. Η κυρία Χ είχε πλήρως αντικαταστήσει το ρόλο της νύφης (εκτός από το σεξουαλικό τομέα) και ζούσε τη ζωή της συζύγου και μητέρας με έναν άντρα που ήλεγχε πλήρως. Πολλές γειτόνισσες σκέφτονταν να τη ρωτήσουν «Γιατί ο γιος σου δεν ξαναφτιάχνει τη ζωή του;», αλλά καμία δεν τολμούσε…

Περίπτωση 3: Ο κύριος Βασίλης πέρασε όλη του τη ζωή να υπηρετεί την απόλυτα ελεγκτική και κτητική μητέρα του. Παρότι είχε αδέρφια, η μητέρα διάλεξε εκείνον να την αναλάβει. Ζούσαν μαζί στο ίδιο διαμέρισμα μέχρι το θάνατό της, τον ήλεγχε σε κάθε του κίνηση από το πρωί μέχρι το βράδυ και φυσικά η περίπτωση να έχει ο γιος τη δική του προσωπική ζωή ήταν απολύτως απαγορευμένη. Παρόλα αυτά, ακόμη και σε μεγάλη ηλικία, (65 όταν πέθανε η μητέρα του), ο κύριος Βασίλης εργάστηκε αξιοθαύμαστα για την προσωπική του θεραπεία. Με πολύ θάρρος και αξιοπρέπεια φρόντισε να αφαιρέσει έναν έναν τους χαλκάδες από την καταπίεση μιας ολόκληρης ζωής. Χαρακτηριστικά, όταν του προτάθηκε από φίλους να πάει διακοπές με γκρουπ, ο κύριος Βασίλης είπε: «Όχι, θα νοικιάσω ένα αυτοκίνητο και θα πάω μόνος μου. Θέλω να έχω την ελευθερία να κάνω ό,τι μου έρθει. Δε θέλω να μπω στο πρόγραμμα κάποιου άλλου». Ήταν μια πραγματική στιγμή διεκδίκησης, η πρώτη φορά που θα έκανε κάτι τέτοιο, όμως για τον κύριο Βασίλη ήταν η αρχή μιας νέας ζωής, για την οποία ποτέ δεν είναι αργά.

Δεν γνωρίζω ποια είναι η συχνότητα αυτού τους είδους της αποδυναμωτικής συμπεριφοράς μητέρας προς γιο στις μέρες μας, ούτε αν υπάρχει τρόπος να μετρηθεί… Υπάρχει όμως μια αόρατη γραμμή πέρα από την οποία, η μητέρα πρέπει να κάνει πίσω. Πρέπει να κάνει πίσω, να αυτό-κυριαρχήσει στις δικές της ανάγκες (συνειδητές ή ασυνείδητες), στους δικούς της φόβους και να αφήσει το γιο της ελεύθερο. Πρέπει να έχει το σθένος να οριοθετήσει τα δικά της τραύματα, τις δικές της απώλειες και τη δική της ανασφάλεια σχετικά με τη θηλυκότητα (και ίσως σεξουαλικότητα) που δεν εκπληρώθηκε και να αφήσει το γιο της ελεύθερο. Η οποιαδήποτε, έστω και έμμεση, ερωτική αύρα, είναι πολύ απειλητική για το γιο και τον οδηγεί, ασυνείδητα, να καταπιέσει τον αναδυόμενο ανδρισμό του, από φόβο πρόκλησης ερωτικού ενδιαφέροντος της μητέρας. Τα υπερβολικά κοπλιμέντα για την ‘κορμάρα’ του γιου, οι χαριεντισμοί, ακόμη και το ανεπαίσθητο φλερτ της βαμμένης 60αρας μαμάς  που καμαρώνει να συνοδεύεται στην έξοδο από τον ενήλικο γιο της, όλα αυτά ξεπερνούν τα λεπτά αυτά  όρια και ακινητοποιούν ψυχοσεξουαλικά το γιο. Το δύσκολο είναι ότι πολλές φορές η ίδια η μάνα δεν έχει επίγνωση της δικής της καταπιεσμένης κι ανεκπλήρωτης σεξουαλικότητας και αντί να αποδεχτεί την απώλεια, απεγνωσμένα αγκιστρώνεται  σε αυτό που βλέπει ως τελευταία ευκαιρία δικαίωσης, πριν την καταπιούν τα αδυσώπητα γηρατειά.

Συνήθως όμως οι λόγοι είναι μόνο συναισθηματικοί-μοναξιά, φόβος, έλλειψης δικαίωσης, έλλειψη νοήματος. Ο πατέρας έχει κι αυτός τις δικές του ευθύνες, καθώς μέσα από τη συνήθη έλλειψη ενδιαφέροντος προς τη μητέρα δεν τη βοηθά στις συναισθηματικές της ανάγκες. Αν μάλιστα συνυπάρχουν μακροχρόνιες απιστίες και προδοσίες στη σχέση, η ανάγκη για προσάρτηση σε κάποιο άλλο άτομο (ελέγξιμο-σε αντίθεση με το σύζυγο που ήταν εκτός ελέγχου) γίνεται πιο επείγουσα. Σε κάθε περίπτωση, η προσπάθεια εγκλωβισμού του γιου μέσω του καλύμματος της ‘υπερπροστασίας’, ή του υπερ-ενδιαφέροντος, του δίνουν το μήνυμα της ανικανότητας: ‘Μη φύγεις, γιατί δεν μπορείς μόνος σου’. ‘Δεν θα τα καταφέρεις με τις σημερινές κοπέλες, για αυτό μείνε μαζί μου’. ‘Δεν έχεις τίποτε καλύτερο να περιμένεις στη ζωή, εκτός από εμένα’. ‘Εγώ ξέρω καλύτερα από σένα για σένα’. Όλα αυτά τα μηνύματα καταλήγουν στον συναισθηματικό και νοητικό ευνουχισμό. Αντίστοιχα φαινόμενα υπάρχουν βέβαια και στα κορίτσια, όμως είναι η περίπτωση της μάνας-γιου, που είναι πιο έντονη.  Μήπως σε μεγάλους αριθμούς οδηγούν και σε έναν ευνουχισμένο λαό;

Ένα άλλο πρόβλημα που θα ήθελα να θίξω και το οποίο σχετίζεται με τη συναισθηματική αιμομιξία που αναφέρεται παραπάνω είναι αυτό του διαγενεακού σεξ. ‘Ό έρως χρόνια δεν κοιτά’ που λέει και το τραγούδι, όμως τα τραγούδια δεν είναι οι καλύτεροι σύμβουλοι. Διαγενεακό σεξ έχουμε όταν δυο (μη συγγενικά) άτομα συνάπτουν ερωτική σχέση και η διαφορά ηλικίας μεταξύ τους είναι μίας ή και δύο γενεών.  Π.χ. ο 45αρης με την 20αρα. Ή ο 70αρης με την 40αρα. Όσο πιο νέο είναι το ένα άτομο, τόσο η διαφορά ηλικίας γίνεται πιο επικίνδυνη και πιθανά κακοποιητική.

Το διαγενεακό σεξ είναι λάθος. Σε μια εποχή πανσεξουαλισμού, όπου η ‘απελευθέρωση’ που διαφημίζεται είναι να πηγαίνουν όλοι με όλους και  όλα, το διαγενεακό σεξ πολλοί το βλέπουν ως μαγκιά, ένδειξη δύναμης ή ελκυστικότητας. Στη Ν. Αφρική αποτελεί κοινωνική επιδημία να συνάπτουν ερωτικές σχέσεις οι έφηβες με ‘sugar daddies’ δηλαδή παντρεμένους άνδρες άνω των 40, που συνήθως έχουν συνομίληκες κόρες, με αντάλλαγμα χρηματική βοήθεια, εξόδους και προστασία σε μια πολύ βίαιη κι απρόβλεπτη κοινωνία. Γενικά, οποιαδήποτε σχέση με ανισορροπία δύναμης, είναι δυνητικά κακοποιητική και είναι σχέση εκμετάλλευσης που τραυματίζει κυρίως το νεότερο άτομο στην ικανότητά του να εμπιστευτεί τους άλλους. Δεν είναι τυχαίο, ότι ανεξάρτητα από τις αντικειμενικές συνθήκες, τα νεαρά άτομα που επιλέγουν να συνάψουν σχέσεις με άτομα μίας ή δυο γενεών μεγαλύτερα, είναι συνήθως θύματα κακοποίησης ή βαριάς παραμέλησης από τους γονείς τους. Αναζητούν έναν μπαμπά ή μια μαμά. Η σεξουαλική εκμετάλλευση όμως παγιώνει το τραύμα.


Η σεξουαλικότητα μας έχει δοθεί ακριβώς για να εξασκήσουμε την εγκράτεια, ακριβώς για την οριοθετήσουμε στο πλαίσιο του σεβασμού. Ακόμη κι αν το νεότερο/ πιο ευάλωτο άτομο δείξει να ενδιαφέρεται, ή ακόμη και να προκαλεί ερωτικά τη σχέση με κάποιο κατά πολύ γηραιότερο άτομο,  είναι σημαντικό το ωριμότερο άτομο να μην ενδώσει, να μην εκμεταλλευτεί την ‘ευκαιρία’. Να μην εκμεταλλευτεί τη συναισθηματική ανάγκη του άλλου, αναγνωρίζοντας ότι μακροπρόθεσμα θα το ζημιώσει πολύ. Να έχει το θάρρος να δοκιμάσει ερωτική σχέση μόνο με κάποιον ίσο- ισότιμο σε δύναμη, ισότιμο σε ανάγκες, ισότιμο σε αξίες κι ενδιαφέροντα. Αυτό εμπεριέχει ρίσκο, ρίσκο να σε απορρίψουν, ρίσκο να πληγωθείς, αλλά εντέλει μόνο αυτού του είδους η ισότιμη συντροφική σχέση μπορεί να φέρει πραγματική πλήρωση και πραγματική αυτό-εκτίμηση.

Βικτωρία Πρεκατέ, www.brightplanet.blogspot.gr, 24/2/2016

Αντιμετωπίζοντας το χρόνιο θυμό και τον καθημερινό εκνευρισμό



Υπήρχαν πάντοτε οι λεγόμενοι ‘νευρικοί’ άνθρωποι, εκείνοι που ξεσπούν με το παραμικρό στους γύρω τους και είναι μόνιμα σε κακή διάθεση. Όμως τα τελευταία χρόνια με την κρίση, πολλοί άνθρωποι παρατηρούν τα καθημερινά ξεσπάσματα εκνευρισμού να έχουν επιδεινωθεί, να γίνονται συχνότερα, ενώ δυσκολεύονται πολύ να διατηρήσουν την καλή διάθεση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο συσσωρευμένος χρόνιος θυμός που μπορεί να εκτονώνεται σε μικρότερες ή μεγαλύτερες δόσεις σε καθημερινή βάση, μπορεί να γίνει σοβαρό πρόβλημα, πολύ σοβαρότερο από ό,τι το αρχικό πρόβλημα που προκάλεσε το θυμό. Υποφέρει το ίδιο το άτομο, καθώς η κατάσταση θυμού είναι από τις χειρότερεςσυναισθηματικές καταστάσεις, αλλά και το περιβάλλον του -  ο θυμός εύκολα μπορεί να γίνει κακοποιητικός. Τι μπορεί να κάνει το άτομο που αντιλαμβάνεται ότι τα ‘νεύρα’ του ξεφεύγουν από το φυσιολογικό;

1)       Δείτε τη ρίζα του θυμού. Μόνο αν αντιμετωπίσετε κατάματα το βαθύτερο αίτιο και το βαθύτερο συναίσθημα που συνοδεύει αυτό το αίτιο, θα μπορέσετε να μειώσετε αποτελεσματικά τις εκρήξεις θυμού. Ακόμη και αν δεν μπορείτε να αλλάξετε το αντικειμενικό πρόβλημα που προκαλεί το θυμό (π.χ. οικονομική ανέχεια), μπορείτε να αλλάξετε τα συναισθήματα και τις σκέψεις που σχετίζονται με αυτό (π.χ. φόβος, ντροπή, αυτό-κατηγορία, απαισιοδοξία κλπ.). Αποφεύγουμε να ασχοληθούμε με τη ρίζα του θυμού, είτε μέσω εθισμών, ακόμη και απόσπασης της προσοχής (όπως π.χ. εθσιμός στο διαδίκτυο) , είτε λόγω υπερκόπωσης, όμως έτσι το συναίσθημα πίσω από το θυμό απλά φουντώνει και ξεπηδάει σε μικρές καθημερινές ‘κρίσεις’. Η συνήθης αναλογία με το ηφαίστειο όμως δεν είναι ακριβής. Μικρές καθημερινές εκρήξεις δεν ‘γλυτώνουν’ μια μεγάλη και καταστροφική. Απεναντίας, το απωθημένο συναίσθημα εντείνεται (συχνά λόγω της ενοχής μετά τις εκρήξεις θυμού), για αυτό και πρέπει να αντιμετωπισθεί άμεσα. Πάντα υπάρχει κάποιο άλλο συναίσθημα πίσω από το θυμό, ή κάποια βασική σκέψη (π.χ. «Είναι άδικο» ή «Ο Θεός με ξέχασε», ή «Νιώθω ότι η ζωή μου τελείωσε»). Αυτή η βασική γραμμή σκέψης είναι που χρειάζεται αλλαγή.

2)       Η χρόνια απογοήτευση, η προδοσία, η αίσθηση ανημπόριας, η αίσθηση απώλειας ελέγχου, όλα ατυτά προκαλούν χρόνιο θυμό. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πολύ σημαντικό να αλλάξουμε τον τρόπο που νοηματοδοτούμε και ερμηνεύουμε τις καταστάσεις. Ίσως βοηθήσει να αναγνωρίσουμε ότι ούτως ή άλλως δεν έχουμε μεγάλο έλεγχο σε ό,τι συμβαίνειστη ζωή μας, γιατί αναρίθμητοι άλλοι παράγοντες συνεισφέρουν στη ροή των γεγονότων. Αυτό δεν σημαίνει παράδοση και απάθεια. Όμως χρειάζεται να αναγνωρίσουμε ότι μια κατάσταση ίσως έχει ευρύτερο νόημα (και εδώ ο θυμός πάντα θα προτείνει «και ποιο είναι αυτό το νόημα;»,  όμως αν του το αποκαλύψεις, ποτέ δεν θα του αρέσει). Οπότε η δική μας δουλειά είναι να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε σε μια κατάσταση που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, χωρίς να την αφήνουμε να μας καταστρέφει την κάθε ημέρα. Γιατί ο χρόνιος θυμός πραγματικά καταστρέφει την ποιότητα της καθημερινής μας ζωής αλλά και την ποιότητα των σχέσεών μας.

3)       Να δώσουμε προσοχή στα μικρά και καθημερινά θετικά πράγματα- αυτά ακριβώς που καταστρέφει ο χρόνιος θυμός. Ίσως δεν μπορέσουμε να λύσουμε τα μεγαλύτερα προβλήματα, όμως τα μικρά καθημερινά θάυματα είναι εκεί, με κάποιο τρόπο πάντα καταφέρνουν και ξεπροβάλλουν. Έπειτα ας το δούμε και διαφορετικά: η επίλυση του μεγάλου προβλήματος που θεωρούμε ότι είναι η αιτία του θυμού μας δεν είναι απαραίτητο ότι θα τον εξαφανίσει. Όταν ο θυμός γίνεται χρόνιος, το πιο πιθανό είναι ότι θα βρούμε κάτι άλλο για να είμαστε θυμωμένοι. Είναι επιλογή στάσης ζωής και –για ακόμη μια φορά- οι σκέψεις μας παίζουν βασικό ρόλο. Θυμηθείτε πόσες φορές ξεκινήσατε με νεύρα για κάποια εκδήλωση-γιορτή- εκδρομή κλπ., αλλά τελικά περάσατε καλά. Μην αφήνετε το θυμό να καταναλώνει ακόμη και τα θετικά στοιχεία της ζωής σας. 

4)       Βρείτε κάποιον να μιλήσετε για αυτό που σας θυμώνει. Πείτε σε κάποιο φίλο ή κάποιο μέλος της οικογένειά σας αν μπορεί να κάτσει να σας ακούσει, να σας καταλάβει, να σας συμπονέσει. Συνήθως αυτά αρκούν για να ξεθυμάνει ο θυμός, δε χρειάζεται να βρει το άλλο άτομο λύσεις. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι επειδή ο θυμός είναι τόσο ισχυρό συναίσθημα, πολλοί άνθρωποι δεν θέλουν να κάτσουν να ακούσουν το άτομο που είναι θυμωμένο. Προσπαθήστε όμως να βρείτε κάποιον και να του εξηγήσετε την ανάγκη σας. Εξηγήστε του ότι αν ακούγεστε θυμωμένος , δεν είστε θυμωμένος μαζί του. Σε καμία περίπτωση δεν θα μιλήσετε σε άτομο με το όποιο είστε θυμωμένος, την ώρα που είστε θυμωμένος. Αν πάλι, δεν μπορείτε να βρείτε κανέναν που να έχει τη διάθεση να σας ακούσει, μπορείτε να γράψετε όλα όσα σας θυμώνουν, σε ένα χαρτί, ένα γράμμα προς το Θεό αν πιστεύετε, ένα γράμμα προς τη ζωή. Πολλές φορές και μόνο αυτή η σύσταση προκαλεί θυμό στους χρόνια θυμωμένους! Όμως κάντε την. Κάντε την όσο τακτικά χρειαστεί. Σκεφτείτε ότι όσο πιο πολλά γράφετε στο χαρτί, τόσο πιο πολλά ‘ξεσπάσματα’ προς τους άλλους προλαμβάνετε.

5)       Αναγνωρίστε τις αφορμές που σας προκαλούν θυμό. Η κίνηση στο δρόμο; Κάτι που κάνουν κάποια μέλη της οικογένειας; Όταν είστε κουρασμένος; Μόλις γυρίσετε από τη δουλειά; Όταν είναι να πάτε στη δουλειά; Όταν πεινάτε;  Αναγνωρίστε τις αφορμές και προσπαθήστε να τις αποφύγετε ή να τις τροποποιήσετε όσο είναι δυνατόν. Όταν βλέπετε ότι παρά ταύτα φουντώνει ο θυμός, εκείνη τη στιγμή απομονωθείτε. Φύγετε σε κάποιο δωμάτιο μόνος σας και ξαναβγείτε όταν ξεθυμάνει ο θυμός. Σταματήσετ να μιλάτε και πάτε έξω να πάρετε καθαρό αέρα και να περπατήσετε για λίγα λεπτά,. Δεν έχει νόημα να μιλάτε όταν είστε θυμωμένος- τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα. Θα καταλήξετε να πείτε πράγματα που δεν εννούσατε και η ενοχή που έρχεται με κάθε πληγωτική λέξη θα σας κάνει ακόμη πιο θυμωμένους, να λέτε ακόμη περισσότερα για να δικαιολογήστε τον εαυτό σας κ.ο.κ. Αν έχετε παιδιά, ζητήστε βοήθεια από κάποιον άλλον ενήλικα για τις στιγμές που φουντώνει ο θυμός. Μη ξεσπάτε το θυμό στα παιδιά, Αν δεν είναι πολύ μικρά και μπορείτε να απομονωθείτε έστω και για δύο λεπτά, πηγαίνετε στο δωμάτιό σας και πάρτε βαθιές ανάσες, ώστε να βγείτε πιο ήρεμος/η και να αντιμετωπίσετε την κατάσταση με ψυχραιμία. 

6)       Ξεκινήστε τη μέρα σε μια θετική νότα. Αποφασίστε ποια θα είναι η θετική νότα της ημέρας. Σκεφτείτε κάποια θετική σκέψη που να σας ταιριάζει για τη συγκεκριμένη μέρα, ή μπορεί να είναι ένα μικρό απόσπασμα από κάποιο βιβλίο πνευματικής αξίας. Επαναλαμβάνετε τη θετική αυτή σκέψη κάθε φορά που ο νους σας πάει να παρασυρθεί από το θυμό. Επαναλάβετε τη θετική σκέψη ακόμη κι αν η αντίδρασή σας σε αυτή είναι θυμωμένη και κυνική. Φυσικά και ο θυμός σας θα προσπαθήσει να γελοιοποίησει τη θετική σκέψη, αυτή είναι η δουλειά του θυμού. Να καταστρέφει κάθε τι θετικό και πρώτα από όλα την ποιότητα ζωής σας και τις σχέσεις σας.

7)       Πάντα τσεκάρετε το επίπεδο των συναισθημάτων σας κατά τη διάρκεια της ημέρας. Συχνά μπορεί να συμβεί κάτι που θα μας πειράξει, αλλά δεν θα το καταλάβουμε εκείνη τη στιγμή. Ο θυμός θα ξεπσάσει λίγο μετά, συνήθως σε κάτι άσχετο. Για παράδειγμα, κάποιος ενοχλείται με τον πελάτη που δεν πληρώνει, αλλά καθώς τρέχει συνεχώς με τη δουλειά δεν προλαβαίνει να το σκεφτεί. Στην επιστροφή από τη δουλειά ξεσπά με απροσδόκητο τρόπο, επειδή κάποιος τον έκοψε λίγο στην προσπέραση. Το ξέσπαμα είναι δυσανάλογο με την ‘παράβαση’ και μπορεί να οδηγήσει σε άλλα προβλήματα, ειδικά αν κι ο άλλος οδηγός είναι εξίσου οξύθυμος… Πάντα τσεκάρετε το επίπεδο των συναισθημάτων σας να βεβαιωθείτε ότι είστε κατά βάση ΟΚ για τη συνέχιση της ημέρας, ώστε να αντιμετωπίζετε και τις απροσδόκητες αναποδιές.

8)       Μια από τις πιο βασικές αιτίες χρόνιου θυμού είναι το  χρόνιο αίσθημα ανεπάρκειας. Πάντα νιώθουμε ότι δεν κάνουμε αρκετά, δεν είμαστε αρκετά, δεν πεττύχαμε αρκετά. Ότι θα έπρεπε να είμαστε κάπως αλλιώς κι ότι η ζωή θα έπρεπε να είναι κάπως αλλιώς, ότι οι άνθρωποι γύρω μας θα έπρεπε να ήταν κάπως αλλιώς. Και αν δεν είναι έτσι; Κι αν είμαστε καριβώς εκεί που θα έπρεπε να είμαστε, έστω κι αν δεν μας είναι αρεστό; Ας δούμε τον εαυτό μας με συμπόνια, κάποιον που κάνει το καλύτερο που μπορεί κάτω από κάποιες πολύ δύσκολες περιστάσεις. Μας έχουν κάνει πλύση εγκεφάλού ότι η ζωή θα έπρεπε να είναι τέλεια (και προπαντός πλούσια…). Όταν δεν είναι έτσι, νιώθουμε ανεπαρκείς, νιώθουμε αποτυχημένοι. Μπορεί οι διαφημίσεις να μας διδάσκουν ότι η ζωή θα έπρεπε να είναι άψογη, όμως το πνευματικό μονοπάτι διδάσκει ακριβώς το αντίθετο. Για το πνευματικό μονοπάτι, αναγκαστικά θα πρέπει να υπάρχουν δυσκολίες και όλοι είμαστε λίγο ως πολύ σε ένα πνευματικό μονοπάτι μάθησης. Αυτό που δείχνουν οι διαφημίσεις απλά δεν υπάρχει. Σε κανέναν. Και δεν είναι επιθυμητό. Δεν είναι αυτό που υποτίθεται ότι θα έπερεπε να είναι το ταξίδι της ανθρώπινης ζωής στον πλανήτη Γη. Βρείτε το νοήμα που μπορεί να έχουν οι δυσκολίες. Δεν είναι τιμωρία, είναι μάθηση. Βρείτε τι έχουν να σας διδάξουν.

9)        Προσέξετ πολύ τις «κολλητικές» αρνητικές σκέψεις: συχνά η μία αρνητική σκέψη γεννά κάποια άλλη και αν δεν τους βάλεις φρένο, σε λίγα δευτερόλεπτα μπορεεί να βγαίνουν τέρατα από το κεφάλι: ‘όλοι κοιτάζουν να με εκμεταλλευτούν’, ‘όλοι είναι κακοί’, ‘είμαι εντελώς μόνος’ κλπ. Οι περισσότερες πηγές εκνευρισμού είναι αμελητέες, μη τους δίνετε συνέχεια. Μη διογκώνετε μια δυσάρεστη στιγμή. Οι ανθρώπινες σχέσεις αναγκαστικά θα έχουν ατυχίες- έχουμε διαφορετικά νοήματα στις λέξεις, διαφορετικούς τρόπους κατανόησης των πράξεων και διαφορετικούς τρόπους αντίδρασης. Εξ ορισμού θα υπάρχουν δυσκολίες. Μη δίνετε συνέχεια σε κάτι που μπορεί να  μη σημαίνει και τίποτα.

10)   Δεν είστε μόνος. Ακόμη και στον πιο έντονο θυμό, ακόμη και στον θυμό εναντίον Του, ο Θεός είναι πάντα μαζί μας χωρίς κατάκριση. Η υπομονή είναι μία από τις μεγαλύτερες δοκιμασίες σε αυτή τη ζωή για όλους μας. Όσο μεγαλύτερη η υπομονή, τόσο πιο γρήγορα τα αποτελέσματα.

11)   Αν ο εκνευρισμός σχετίζεται με το στρες και την υπερκόπωση, πάρτε χρόνο να φροντίσετε τον εαυτό σας. Όσο περισσότερο γίνεται και να κάνετε πράγματα που πραγματικά σας ηρεμούν. Η δουλειά, η φροντίδα των παιδιών , το Διαδίκτυο απορροφούν τεράστια ποσά χρόνου, όμως κάντε τον προγραμματισμό σας έτσι, ώστε να γεμίζετε τις μπαταρίες σας με πραγματική ευχαρίστηση, μη σπαταλάτε το χρόνο άσκοπα.

12)   Ακόμη κι όταν έχετε ξεσπάσματα θυμού, μη πέφτετε στην παγίδα της αυτό-απαξίωσης. Ο φαύλος κύκλος θυμός-ενοχή-περισσότερος θυμός- περισσότερη ενοχή είναι πολύ ύπουλος. Γονείς οι οποίοι κακοποιούν λεκτικά τα παιδιά τους, νιώθουν τόση ενοχή εκείνη τη στιγμή, που συνεχίζουν να τους φωνάζουν για να τους αποδείξουν (και στον εαυτό τους) ότι έχουν δίκιο που τους φωνάζουν, κακοποιώντας τα έτσι περισσότερο. Κάντε ό,τι μπορείτε για να αποφύγετε τα ξεσπάσματα, αλλά μην ακυρώνετε τον εαυτό σας.

13)   Προσέξτε ιδιαίτερα τις απροσδόκητες εκρήξεις θυμού, όταν κάτι μηδαμινό σας βγάζει εκτός εαυτού: είναι σημάδι χρόνιου στρες, ή παλαιού τραύματος το οποίο υποβόσκει και αν δεν αντιμετωπισθεί, έχει την ικανότητα να σας καταστρέψει την τωρινή και τη μελλοντική σας ζωή. Αν γίνεται συχνά, αναζητήστε βοήθεια. Δεν αξίζετε να υποφέρετε ούτε εσείς, ούτε οι γύρω σας. Μην εξαπατάσθε ότι τα ξεσπάσματα θυμού προκαλούνται από τις ενοχλήτικές συνήθειες των άλλων. Δεν φταίνε οι άλλοι. Δείτε τις αιτίες και τα τραύματα μέσα σας, προτού καταστραφούν οι σχέσεις σας, προτού τραυματιστούν τα παιδιά σας, προτού εξαφανιστεί η αυτό-εκτίμησή σας. Ο χρόνιος θυμός μπορεί να θεραπευτεί.

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 8/2/2016

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org