Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Όταν τα είχαμε όλα και νιώθαμε κενοί



Παρά τις τραγικές όψεις της  οικονομικής κρίσης,  υπάρχει μια άλλη όψη, μια όψη, που πολλοί εξομολογούνται στον εαυτό τους, σχεδόν ψιθυριστά: "Έπρεπε να γίνει κάτι, γιατί είχαμε ξεφύγει..." Αναφέρονται στον καταναλωτικό, υλιστικό, εγωκεντρικό τρόπο ζωής, που μάστιζε το δυτικό κόσμο, και ειδικά το λαό μας, εδώ και μερικές δεκαετίες. Πολλοί άνθρωποι ανακάλυψαν ότι εκείνες οι συνήθειες αδυνατούσαν όλο και περισσότερο να τους γεμίσουν, να τους απαλύνουν την εσωτερική μοναξιά, το κενό της ύπαρξης, την έλλειψη νοήματος. Σαφώς σήμερα, η πλειοψηφία έχει περάσει στο άλλο άκρο-στην αγωνία της επιβίωσης, οπότε σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να ηθικολογήσω εξιδανικεύοντας την κρίση…Δεν παύει όμως να προβληματίζει ο συγχρονισμός, ότι η κρίση ξεκίνησε όταν η ελληνική κοινωνία ήταν στο απόγειο του ηδονισμού και καταναλωτισμού…


Παλιές απατηλές συνήθειες του κυνηγού της ευτυχίας: Υλικές απολαύσεις, το φαγητό, εξιζητημένο με τις περίπλοκες γαστρονομικές τεχνικές και τους πομπώδεις τηλεοπτικούς διαγωνισμούς. Τα πολυτελή αυτοκίνητα, με τα πολλά κυβικά, η Αθήνα πηγμένη από τα τζιπ-τανκς με τα παρανόμως φιμέ παράθυρα, λες και φέρουν μέσα πλανητάρχες… Η τέλεια εμφάνιση, που με κάποιο παράδοξο τρόπο ποτέ δεν επιτυγχάνεται, όσα χρήματα κι αν ξοδευτούν σε γυμναστήρια, αξεσουάρ ή επώδυνες αποτριχωτικές πρακτικές. Η ερωτική περιπέτεια, η φαντασίωση του παραμυθιού, όπου ο κυνηγός της ευτυχίας ξεφεύγει μαγικά με το τέλειο πλάσμα, που ξανά και ξανά αποδεικνύεται ένας κοινός θνητός. Η εργασιομανία, η ανέλιξη στην επαγγελματική επιτυχία, αλλά όσο κι να αναδειχθεί ο κυνηγός, κάποιος θα υπάρχει πάντα καλύτερος από αυτόν. Η φήμη, η δόξα, η επιδοκιμασία των άλλων, ακόμη κι αν είναι επιφανειακή και φευγαλέα, ακόμη κι αν η ψευδο-φήμη έχει αποκτηθεί κλέβοντας τη δουλειά κάποιου συναδέλφου, επιδιώκεται αυτή η φρούδα ψευτο-αναγνώριση, μπας και γλυτώσει ο κυνηγός της από το βασανιστικό αίσθημα της ανεπάρκειας. Αλλά η αναγνώριση από τους άλλους είναι τόσο φευγαλέα κι επιφανειακή όσο τα πεταχτά φιλιά στον αέρα, στην δήθεν κοινωνική συνάθροιση που έχει καταλήξει πια να είναι η κάθε βάφτιση αλλά και το κάθε μνημόσυνο.  Τα ταξίδια, οι κοινωνικές επαφές, τα επικίνδυνα σπορ, οι διάφορες ενασχολήσεις... Ξαφνικά, με την οικονομική κρίση όλα αυτά άλλαξαν. Άλλοτε ανεπαίσθητα, άλλοτε δραστικά... Ίσως δεν τα παίρνουμε πια τόσο σοβαρά…  Είναι αυτό κακό;

Όλα τα παραπάνω, χωρίς να είναι αρνητικά από μόνα τους, αδυνατούσαν να δώσουν τη μόνιμη και καταλυτική απάντηση στο αιώνια αναζήτηση της ψυχής για γαλήνη, αγάπη, τροφή, αλήθεια. Οι άνθρωποι προσπαθούμε ξανά και ξανά με όποιο τρόπο μπορούμε- δεν είναι κατακριτέο, προκαλεί συμπόνια ο αγώνας, η προσπάθεια λύτρωσης, μέσα από αυτήν την επίπονη χαοτική διαδικασία, δυστυχώς συχνά μέσα από δρόμους που δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν. Το πόσο αυθεντικές είναι οι απαντήσεις, αντανακλάται ξεκάθαρα στην ικανοποίηση που εντέλει νιώθουμε. Συνήθως νιώθουμε ευχαρίστηση για λίγο, ίσως φευγαλέα ανακούφιση, ίσως αποσπάστηκε η προσοχή μας. Μετά όμως επιστρέφουμε στο ίδιο γνώριμο κενό και πρέπει να ανακαλύψουμε κάτι άλλο για να ξεφύγουμε… Ο ρόλος του πολυάσχολου, εκείνου που τρέχει, τρέχει, τρέχει, χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει. Ρόλος επώδυνος, ψυχοφθόρος, κουραστικός. Πριν από μερικά χρόνια, ήταν της μόδας στην Αθήνα, να απαντάς στην ερώτηση «Τι γίνεσαι;” με την στερεότυπη απάντηση «Τρέχω».  Δεν είναι τυχαίο που ο ρόλος του πολυάσχολου έγινε πια όλο και πιο σπάνιος. Χιλιάδες άνθρωποι ωθούνται να μείνουν πολλές κενές ώρες με τον εαυτό τους, γιατί δεν έχουν δουλειά και δεν έχουν τα λεφτά για άλλες ασχολίες. Μήπως δεν είναι και τόσο τυχαίο;
Η ανεργία σίγουρα είναι μεγάλη πληγή, όμως, είναι τόσο κακό να μείνουμε με τον εαυτό μας; Τόσο ανυπόφορη είναι η δική μας παρέα;

Η ανακούφιση δεν πρόκειται να έρθει παρά με την πνευματική σύνδεση, την επαφή με το Θεό, με το φως της αγάπης. Καμία άλλη εμπειρία δεν μπορεί να το αντικαταστήσει. Το άνοιγμα της καρδιάς μας στο Χριστό, η σιωπηλή επικοινωνία, το μοίρασμα της αγάπης Του, από Εκείνον προς εμάς, από εμάς προς τους άλλους, γιατί από τη στιγμή που νιώσουμε μια τέτοια αγάπη δεν μπορούμε να την κρατήσουμε για τον εαυτό μας.

Ιδιαίτερα τη σημερινή εποχή, η ανάγκη να θυμηθούμε και να ξανανιώσουμε το Θεό γίνεται όλο και πιο επιτακτική σε όλο και περισσότερους ανθρώπους. Μέσα στα επόμενα χρόνια αναμένουμε να δούμε όλο και περισσότερους ανθρώπους να αποζητούν την ουσιαστική πνευματική αλήθεια και τον τρόπο που αυτή μπορεί να βιωθεί μέσα από τον αλτρουισμό. Όλα τα «παυσίπονα» που θεωρούσαμε ως συστατικά μιας ευτυχισμένης ζωής βλέπουμε ότι δεν μας επαρκούν πλέον, ούτε καν τα ‘καλά’ παυσίπονα, όπως οι καλοί φίλοι, μια καλή σχέση, μια ικανοποιητική δουλειά. Είναι καλά, σημαντικά κι εκτιμητέα, αλλά δεν είναι αρκετά. Από την άλλη ο πόνος του αποχωρισμού από το Θεό, δεν μπορεί να καταλαγιάσει ποτέ με «παυσίπονα». Ίσως στο παρελθόν μπορούσε και ξεχνιόμασταν. Τώρα πια όχι. Κάποιοι άνθρωποι συναντούν απανωτές κρίσεις στη ζωή τους, όπου όλα μαζί σταματούν να λειτουργούν ή τα χάνουν όλα. Ίσως γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να ανακαλύψουμε ότι δεν έχουν τη σημασία που τους είχαμε δώσει κι ότι το μόνο που χρειαζόμαστε πραγματικά είναι η πνευματική μας σύνδεση.

Σημαντικό εμπόδιο για αυτό είναι η ενοχή. Η ενοχή που μας έχουν  ενσταλάξει ότι είμαστε ούτως ή άλλως φταίχτες, κακοί. Κι ότι όσες μετάνοιες κι αν κάνουμε, στο τέλος είμαστε πάλι κακοί, γιατί, τέλος πάντων, έτσι γεννηθήκαμε. Όσο σκέφτεται ο μέσος άνθρωπος τις δικές του αδικίες ή κρυφές κακές σκέψεις από την ημέρα που γεννήθηκε, προστίθενται στην αρχική του «εκ γενετής» ενοχή. Τότε σκέφτεται ότι είναι τόσο μακριά από την καθαρότητα, κατακλύζεται από τις ενοχές και εγκαταλείπει έστω και την ιδέα, για την προσέγγιση του Θεού. Δεν τολμά να μπει καν στον κόπο να ανοιχτεί σε κανέναν, γιατί δε θέλει να τον κατακρίνουν ακόμη μια φορά-ήδη κατακρίνει τον εαυτό του αρκετά. Όταν το μόνο που τονίζεται είναι η αποτυχία του ανθρώπου, τότε η επαφή με το Χριστό γίνεται ξαφνικά τόσο δύσκολη για το μέσο άνθρωπο, τόσο δυσθεώρητα άπιαστη, που πολλοί δε δοκιμάζουν καν. Πιστεύω ότι σε κάποιες περιπτώσεις η έννοια της ταπείνωσης έχει παρερμηνευθεί. Η ενέργεια με την οποία κάποιες φορές αποκαλείται ο σημερινός άνθρωπος «ανάξιος» ή «τιποτένιος» ή «αμαρτωλός» φέρει κάποιες φορές επιθετικότητα, καταδίκη, πληγώνει και απομακρύνει. Οι σημερινοί άνθρωποι,  ούτως ή άλλως υποφέρουν από αυτό-υποτίμηση, δεν θέλουν να ακούσουν τίποτα παραπάνω και κλείνονται στον εαυτό τους. Ο θυμωμένος αθεϊσμός δεν είναι παρά φόβος της φαντασιακής καταδίκης από το Θεό, όταν οι μόνοι που καταδικάζουμε είμαστε εμείς.

Αν δεν αποδεχτούμε τον εαυτό μας, παρά τις ελλείψεις και τα λάθη μας, δεν θα μπορέσουμε να πλησιάσουμε το Θεό, που βρίσκεται μέσα μας. Η ενοχή δε θα μας το επιτρέψει και θα τρέχουμε εναγωνίως μακριά από τον εαυτό μας, που είναι όμως η μόνη σίγουρη και συνεχής μας παρέα. Πού να βρει κανείς γαλήνη έτσι; Όταν νιώθεις ανάξιος για κάτι, μένεις μακριά του. Δεν σημαίνει ότι δεν προσπαθoύμε να βελτιωθούμε ή ότι δεν αναγνωρίζουμε τα λάθη και τις παραπλανητικές σκέψεις. Όμως χρειάζεται κατά βάση να αποδεχτούμε τον εαυτό μας ως άτομο από την φύση του καλό και άξιο σε μια πορεία μάθησης και βελτίωσης. Αλλιώς, θα είναι αδύνατη η πνευματική σύνδεση, αλλά και η ψυχολογική μας ισορροπία. 

Ο Θεός είναι πάντα εκεί.. Και μέσα από την επιμονή και υπομονή της επικοινωνίας μας, θα μπορούμε όλο και περισσότερο να διαπερνούμε τα ομιχλώδη πέπλα της λήθης, της άρνησης, του πόνου μας και να τον αισθανόμαστε στη ζωή μας και η ζωή μας θα μεταμορφώνεται. Προς την αληθινή πληρότητα. Δε θα χρειάζεται πλέον να κάνουμε τίποτα από όσα πασχίζαμε στο παρελθόν κι ούτε θα χρειάζεται να εξηγήσουμε πώς. Η πληρότητα θα πηγάζει, θα ακτινοβολεί από μέσα μας.


Ίσως το νόημα της κρίσης που ήδη υφίσταται και των κρίσεων που θα ακολουθήσουν είναι ακριβώς αυτό: Εκεί που πιστεύαμε ότι τα καταφέρναμε όλα μόνοι μας, έρχεται η υπενθύμιση ότι δεν τα καταφέρνουμε όλα μόνοι μας. Ή μάλλον δεν μπορούμε να καταφέρουμε τίποτα μόνοι μας, χωρίς την αόρατη χείρα του Θεού σε κάθε μας βήμα. Ίσως ήρθε ο καιρός να το θυμηθούμε, να ρίξουμε το πολύξερο εγώ μας και να ζητήσουμε βοήθεια από εκεί που η βοήθεια μπορεί πραγματικά να έρθει και από εκεί που, ούτως ή άλλως, ερχόταν πάντα, είτε το βλέπαμε, είτε όχι. Τότε, ανεξάρτητα από ότι συμβαίνει, θα γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε μόνοι, ότι όλα έχουν το λόγο τους που συμβαίνουν, βάσει Θεϊκού σχεδίου και άρα, όλα θα πάνε καλά.

Τα παραπάνω δεν έχουν στόχο να ωραιοποιήσουν μια κρίση της οποίας τα αίτια είναι βαθιά πολιτικά και οι άνθρωποι που τα υπηρετούν έχουν σαφώς κακή προαίρεση. Όμως, όταν κάτι αρνητικό επιτρέπεται να συμβεί, πάντα έχει κάτι να μας διδάξει. Όσο νωρίτερα μάθουμε το μάθημα, τόσο γρηγορότερα θα φύγει η
δυσκολία από τη ζωή μας. Προσωπικά και συλλογικά. Η κρίση επιμένει, σε ένα νέο, τελματωμένο επίπεδο. Μήπως επιμένουμε κι εμείς σε κάτι που έχει πια τελειώσει;

Βικτωρία Πρεκατέ, www.brightplanet.blogspot.grm 14/1/2016

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org