Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

The way out is the way up


Πρόσφατα επισκεφτήκαμε ένα εργοστάσιο παραγωγής και συσκευασίας επεξεργασμένων τροφών. Η αίσθηση μέσα στο χώρο ήταν μια επαναλαμβανόμενη «αποκοπή». Οι εργαζόμενοι δεν έβλεπαν καθόλου ουρανό, παρά μόνο ατσάλινες οροφές με τεχνητό φωτισμό. Αποκοπή από το φως της μέρας. Δεν μπορούσαν να μιλήσουν μεταξύ τους γιατί ο θόρυβος ήταν εκκωφαντικός. Αποκοπή από την επικοινωνία. Η τροφή που παρήγαν δεν είχε καμία σχέση, ούτε σε εμφάνιση, ούτε σε ουσία, ούτε σε γεύση, με τους καρπούς των δέντρων. Αποκοπή από τη φύση. Μα πάνω από όλα, μου έκανε εντύπωση η αποκοπή από την προσωπική δύναμη: βεβαίως δεν περίμενα ειλικρινείς απαντήσεις από τους εργαζόμενους στις κλεφτές ερωτήσεις, τύπου «είστε ευχαριστημένοι από τη δουλειά σας;». Μου έκανε εντύπωση όμως η συχνότητα και ο ενθουσιασμός με τον οποίο εκστόμιζαν «να λέμε κι ευχαριστώ, πάλι καλά!».
Έχω πολλές φορές γράψει για τη σημασία της ευγνωμοσύνης, για το «δόξα τω Θεώ». Πάντα πρέπει να δοξάσουμε το Θεό για το κάθε τι, γιατί και μόνο το γεγονός ότι είμαστε ζωντανοί, ότι μπορούμε να αναπνέουμε, να σκεφτόμαστε, να κάνουμε το οτιδήποτε, ακόμη και να διαβάζουμε αυτές τις γραμμές, οφείλεται σε Εκείνον. Είναι λοιπόν σημαντικό να είμαστε ευγνώμονες στο Θεό για το παραμικρό, ακόμη και μια μη- ικανοποιητική δουλειά. Τι γίνεται όμως από εκεί και πέρα; Το «δόξα τω Θεώ» των εργαζομένων αυτών, αλλά και άλλων, δεν μου ακούγεται τόσο ως αυθεντική ευγνωμοσύνη, αλλά ως φόβος.  Που σταματά η ευγνωμοσύνη και ξεκινά η ηττοπάθεια; Πού σταματά η διεκδίκηση και ξεκινά η αλαζονεία;
Θα περιοριστώ στο ζήτημα της εργασίας, αν και αντίστοιχες στάσεις ισχύουν παντού. Έχω την αίσθηση ότι παγιώνονται δύο λεωφόροι σκέψης: η μία λεωφόρος είναι ο φόβος της έλλειψης: «Ευτυχώς που έχουμε δύο ψίχουλα και αυτά καλά είναι, δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα που θα ρισκάρει να τα χάσουμε». Εκεί αρχίζει η συρρίκνωση. Ο ορίζοντας της διεκδίκησής μας από τη ζωή μικραίνει, μικραίνει, μικραίνει, ώστε να μένουμε μόνο στα τελείως απαραίτητα κι ούτε καν αυτά. Εκεί λοιπόν που διαμαρτυρόμασταν πριν τρία χρόνια για τη γενιά των 700 ευρώ, τώρα ψιθυρίζουμε «300 και καλά είναι». Η συρρίκνωση των αξιώσεων έχει βέβαια επιβληθεί, με συστηματική, επίμονη και ακατάπαυστη ψυχολογική χειραγώγηση από το σύστημα, που θέλει να μας εθίσει στη συρρίκνωση ως στάση ζωής. Η συνήθεια και ο χρόνος είναι αποφασιστικοί παράγοντες. Όταν τα χτυπήματα έρχονται αλλεπάλληλα επί 4 χρόνια τώρα και οι όποιες αντιδράσεις φαίνεται να μην έχουν αποτέλεσμα, τότε παραιτούμαστε στο «300 και καλά είναι». Το πρόβλημα με αυτούς τους εργαζόμενους, αλλά και τόσους άλλους, είναι ότι έχουν αρχίσει να το πιστεύουν. Να θεωρούν τους εαυτούς τους πραγματικά τυχερούς. Θα συγκρίνουν βέβαια τους εαυτούς τους με τους άλλους και θα σκεφτούν «φιου, πάλι καλά». Η στάση συρρίκνωσης έχει επιτύχει το σκοπό της, όταν καταφέρει να μας κάνει να νιώσουμε εντελώς ανήμποροι απέναντι σε αυτό το τεράστιο παγκόσμιο σύστημα-παροχό. Καθώς φροντίζει να μας εξαρτά σε όλο και περισσότερους τομείς της ζωής μας, η απόλυτη υποταγή φαίνεται ως η μόνη διέξοδος. Τόσο που ξεχνούμε ότι είμαστε ελεύθερα όντα, παιδιά του Θεού και δικαιούμαστε όλα τα αγαθά που Εκείνος δίνει  απεριόριστα.
Η άλλη λεωφόρος σκέψης είναι η πνευματική. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγουμε από τον οικονομικό, κοινωνικό και ψυχολογικό εγκλεισμό, που σιγά σιγά, μελετημένα και σταθερά, μας σφίγγει μέχρι τελικής ασφυξίας, αν δεν αποτανθούμε προς τα πάνω. “The way out is the way up”. Υπάρχουν πολλοί πιστοί που δεν έχουν όμως αληθινή πίστη. Και υπάρχουν και κάποιοι που είναι πιστοί, αλλά δεν το έχουν καταλάβει! Σε κάθε περίπτωση, μόνο η πνευματική οδός μπορεί να ελευθερώσει. Ακόμη κι αν απορρίπτουμε θρησκείες ή εκκλησίες, δεν μπορούμε να απορρίψουμε την ύπαρξη του Θεού, γιατί πώς αλλιώς κρατιόμαστε ζωντανοί από λεπτό σε λεπτό; O,τιδήποτε, μα ο,τιδήποτε κι αν έχουμε σε αυτή τη ζωή οφείλεται στο Θεό. Εκείνος δίνει, Εκείνος παίρνει. Κι αν δίνει τα 300 ευρώ, μπορεί κάλλιστα να δώσει και περισσότερα -αν Εκείνος κρίνει κι αν εμείς συνεργαστούμε. Ο Θεός κάνει, κουμάντο, όχι οι κυβερνήσεις. Ας ξεφύγουμε από το φόβο, ας συνεργαστούμε μαζί Του και ας ζητήσουμε βοήθεια. Αν υπάρχει κάτι στη ζωή μας, ίσως έχει το λόγο του. Ζητούμε να μας δείξει το μάθημα, ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε μπροστά. Έχουμε ευγνωμοσύνη για το παραμικρό, αλλά με επίγνωση ότι μπορούμε να ζητήσουμε περισσότερα, όχι μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και για τους άλλους. Όταν καταλαβαίνουμε ότι συν-δημιουργούμε τη μοίρα μας με το Θεό, και δεν μας την υπαγορεύει καμία ανθρώπινη εξουσία, τότε βρισκόμαστε στο δρόμο της απελευθέρωσης.
 Άλλο να εκτιμούμε κάτι, άλλο να γαντζωνόμαστε. Εκείνος που εκτιμά, βρίσκει τα καλά σε μια ατελή κατάσταση, αλλά δεν παύει να οραματίζεται, να ζητά και να διεκδικεί περισσότερα. Όταν γαντζώνεται κάποιος σε μια δουλειά από φόβο, ακόμη κι όταν μέσα του νιώθει ότι συμβιβάζει τα ιδανικά και τις αξίες του, ακόμη κι αν μέσα του νιώθει ότι προδίδει την ηθική του ακεραιότητα, τότε τη δουλειά θα τη χάσει ούτως ή άλλως. Υπάρχει ένα χαρακτηριστικό σημείο τήξης, που καταλαβαίνουμε ότι κάτι έχει τελειώσει τον κύκλο του. Αν επιμείνουμε να γαντζωνόμαστε, θα λιώσει ακόμη πιο γρήγορα και θα γλιστρήσει μέσα από τα χέρια μας- ούτως ή άλλως. Αν είναι να γίνει, θα γίνει. Και κάποιο λόγο έχει για να γίνει. Οπότε δεν έχει νόημα να φοβόμαστε. Θα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Κι Εκείνος θα μας βοηθήσει. Θα ανοίξει δρόμους, θα ανοίξει πόρτες. Θέλει να βοηθήσει. Δεν θέλει να υποφέρουμε, Αλλά πρέπει να μετακινήσουμε την πίστη μας σε Εκείνον. Λέω «μετακινήσουμε», γιατί πίστη αναγκαστικά έχουμε. Το θέμα είναι πού. Τη μετατόπιση της πίστης από την έλλειψη, τον ανταγωνισμό, τον εγωκεντρισμό, στον αληθινό Δημιουργό, όλης της αφθονίας και όλων των αγαθών, πίστη που συμπεριλαμβάνει αναγκαστικά την έγνοια για την αφθονία των άλλων, σαν να ήταν η δική μας. Οι πνευματικές αυτές αλήθειες έχουν ειπωθεί ξανά και ξανά. Κάλλιστα μπορούν να βρεθούν στα πατερικά κείμενα, στις παραβολές και στα θαύματα του Ιησού, στο «Πάτερ ημών», αλλά και αλλού. Δεν χρειάζεται να είναι θρήσκος κανείς για να τις εφαρμόσει. Είναι γνωστές εδώ και χιλιετίες, δοκιμασμένες σε συνθήκες πολύ πιο άγριες από τη δική μας. Κι όμως. Στην πράξη φαίνεται τόσο δύσκολο να τις ασπαστούμε. Τουλάχιστον, ας τις υπενθυμίζουμε συνέχεια στον εαυτό μας. Ακόμη κι όταν οι άλλοι γύρω μας είναι σε έξαρση εγωκεντρικής επίθεσης. Ας κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, ας κοντοσταθούμε, ας θυμηθούμε ότι ο Θεός θα μεριμνήσει και για εμάς, ακόμη και αν τώρα μας δοκιμάζει. Στο τέλος και εμείς θα κερδίσουμε, αλλά και οι άλλοι, βλέποντας το παράδειγμα της αξιοπρέπειάς μας.
Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 29/1/2014

Σχόλια και προτάσεις για την παιδεία


Πολλά ακούγονται και συμβαίνουν σήμερα στο χώρο της παιδείας και βλέπω άμεσα το κλίμα φόβου, αγωνίας, αλλά και ανταγωνισμού που πάει να εδραιωθεί στην εκπαιδευτική κοινότητα. Είχα λοιπόν κάποιες σκέψεις σχετικά με τις πιο επείγουσες αλλαγές στην παιδεία, αν βέβαια υποθέσουμε ότι συμβεί μια καταλυτική αλλαγή στην πορεία της χώρας και τις προτεραιότητες της χώρας.

Ας ξεκινήσουμε από τα πιο καθημερινά: Η απειλή της αξιολόγησης έχει ήδη σπείρει φόβο, ανταγωνισμό και εγωκεντρισμό σε πολλούς συλλόγους διδασκόντων. Με το φόβο της διαθεσιμότητας, η ηθική ακεραιότητα συγκρούεται με την ανάγκη για επαγγελματική επιβίωση, οι χαρακτήρες και οι σχέσεις δοκιμάζονται. Το αρνητικό κλίμα δεν οφείλεται στην αξιολόγηση αυτή καθαυτή, αλλά στο λόγο για τον οποίο γίνεται και στο κίνητρο πίσω από αυτήν. Όσον αφορά τη σύνδεση μεταξύ απόλυσης και «ποιότητας» του εκπαιδευτικού, στο ερώτημα «γιατί να μη φύγουν οι άχρηστοι;», οι απαντήσεις πολλών εκπαιδευτικών είναι 1)'στην Ελλάδα ζούμε, ξέρουμε πώς γίνονται οι αξιολογήσεις', 2)'δεν υπάρχουν άχρηστοι'-αν κάτι έχει κρατήσει την ανθρωπιά στον κλάδο, άρα και στη δουλειά μας, είναι η ασφάλεια της αποδοχής. Αυτό που θα μπορούσε να γίνει είναι περισσότερη επιμόρφωση και συμβουλευτική των εκπαιδευτικών, ενώ οι ακατάλληλοι για μάθημα στην τάξη συνήθως αποσπώνται σε γραφεία. Απόρριψη κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να υπάρχει μόνο για εκείνους που είναι επικίνδυνοι για τα παιδιά, δηλαδή ασκούν βία…Δυστυχώς, ο φόβος  έχει τορπιλίσει το κλίμα σε πολλά σχολεία, κι αυτή είναι ίσως η χειρότερη συνέπεια. Δεν αναγνωρίζουμε ότι χάνοντας την αξιοπρέπειά μας, με τον ανταγωνισμό, την καχυποψία, τα πισωμαχαιρώματα και τα ρουφιανιλίκια, η απώλεια είναι πολύ μεγαλύτερη από τη διαθεσιμότητα. Το δίλημμα είναι πνευματικό. Η φωτεινή πλευρά λέει «κάνε το σωστό κι ο Θεός θα μεριμνήσει» ενώ η ανάποδη λέει «με τόση ανεργία, θα λιμοκτονήσωι, ο σώζων εαυτώ σωθήτω». Η δεύτερη οπτική τροφοδοτείται από το φόβο. Όταν ο φόβος κόβει κομματάκια κομματάκια την αξιοπρέπειά μας, τότε χάνουμε την ψυχή μας κι αυτό ναι, είναι πολύ χειρότερο από το να χάσουμε τη δουλειά μας. Η υψηλότερη διδασκαλία είναι η ποιότητα των ανθρώπινων σχέσεων και αυτό δεν μπορεί να μετρηθεί με δείκτες. Πρέπει να διατηρηθεί το κλίμα ανθρωπιάς που εξακολουθεί και υπάρχει στα ελληνικά δημόσια σχολεία- με τις όποιες ελλείψεις τους. Με τρομαγμένους και κυνηγημένους εκπαιδευτικούς, ειδικά σήμερα, το κλίμα αυτό είναι δύσκολο να διατηρηθεί. Ποιες θα ήταν οι πρώτες αλλαγές σε μια ενδεχόμενη αλλαγή πορείας?
1)Η πρώτη προτεραιότητα στην σημερινή συγκυρία είναι η άμεση παροχή κρατικών συσσιτίων σε όλα τα παιδιά προσχολικής αγωγής, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, μέσα στα σχολεία. Ενώ εξαγγέλθηκαν υποσχέσεις από το Υπουργείο Παιδείας ήδη από το 2012, όμως δεν πραγματοποιήθηκαν συνολικά. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο φαίνεται, καθώς πολλά παιδιά αποκρύπτουν την ανάγκη τους από φόβο στιγματισμού. 
2)Να δρομολογηθεί άμεσα η επέκταση της λειτουργίας όλων των σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε ολοήμερη. Στην απογευματινή βάρδια, όσα παιδιά θέλουν  θα έχουν τη δυνατότητα να μελετήσουν τα μαθήματα της επόμενης ημέρας, να ασχοληθούν με αθλητισμό, θέατρο, καλλιτεχνικές δραστηριότητες, λέσχες ανάγνωσης με αξιοποίηση της σχολικής και τοπικής βιβλιοθήκης, ομάδες κοινωνικο-συναισθηματικής αγωγής, για την καλλιέργεια αυτοεκτίμησης και αλληλεγγύης, ομάδες επιχειρηματολογίας και γενικά δραστηριότητες ανάπτυξης δημιουργικότητας, διαλόγου και κριτικής σκέψης. Οι ομάδες κοινωνικο-συναισθηματικής αγωγής, ανάπτυξης αυτό-εκτίμησης κι εκπαίδευσης αξιών είναι πρώτιστης σημασίας, καθώς, όπως έχω πολλές φορές αναφέρει, η αυτοεκτίμηση, επηρεάζει όλες τις όψεις της ζωής του ατόμου. Η πρωτοβουλία αυτή θα έχει πολλαπλά οφέλη: α)θα δώσει ένα ασφαλές πλαίσιο παραμονής των παιδιών, όπου θα έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν τη δημιουργικότητά τους και να αποτελέσουν πιο ενεργά μέλη στη γειτονιά και κοινότητά τους, αντί να περνούν ατελείωτες ώρες απομονωμένα σε μια οθόνη- ο ηλεκτρονικός εθισμός αποτελεί λαίλαπα για τη νέα γενιά. Β) θα δώσει το περιθώριο στους γονείς, να ασχοληθούν με την ανοικοδόμηση της χώρας μας και της ζωής τους. Έχοντας εκπληρωθεί οι σχολικές υποχρεώσεις, οι γονείς θα έχουν στη συνέχεια της ημέρας το περιθώριο να αφιερώσουν ουσιαστικό, ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους. Να σημειωθεί ότι ήδη σήμερα πολλές οικογένειες, ιδιαίτερα χτυπημένες από την κρίση, αφήνουν τα παιδιά σε τοπικά ιδρύματα τις απογευματινές ώρες, ώστε να μπορούν να τρώνε, να μελετούν και να είναι ασφαλή σε ένα ζεστό κι επιβλεπόμενο χώρο. Γ) Θα δώσει εργασία σε χιλιάδες, κυρίως νέους, πτυχιούχους, οι οποίοι συχνά έχουν πολλές επιμορφώσεις και μεταπτυχιακές σπουδές στο βιογραφικό τους, αλλά αδυνατούν σήμερα να βρουν δουλειά. Είναι σημαντικό να σταματήσει η αιμορραγία νέου μορφωμένου, ταλαντούχου ανθρώπινου δυναμικού προς το εξωτερικό. Η μετάδοση γνώσης κι έμπνευσης στους ακόμη νεότερους είναι ένας τρόπος ώστε να παραμείνουν στη χώρα στους, στην οποία έχουν πολλά να προσφέρουν. Σε σχέση με άλλους τομείς, η παιδεία είναι σχετικά πιο εύκολο και λιγότερο δαπανηρό να ανοικοδομηθεί, καθώς υπάρχουν οι εγκαταστάσεις, υπάρχει σημαντικό εκπαιδευτικό υλικό (αν και αχρησιμοποίητο) και πάνω από όλα, υπάρχει το καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό, που είναι και το πιο πολύτιμο-όσο είναι ακόμη εδώ! Υπάρχει ταυτόχρονα και μεγάλη ανάγκη. 
3)Άμεση στελέχωση με ειδικό επιστημονικό, εκπαιδευτικό  και βοηθητικό προσωπικό των σχολείων ειδικής αγωγής, των ΚΕΔΔΥ (κέντρων διαφορικής διάγνωσης και υποστήριξης), των Συμβουλευτικών Σταθμών Νέων, των κρατικών ιδρυμάτων παιδικής προστασίας και όλων των κρατικών φορέων που ασχολούνται με ευάλωτα παιδιά. Η πλειονότητα των φορέων που φροντίζουν ή εκπαιδεύουν παιδιά εγκαταλελειμμένα ή με ειδικές ανάγκες έχει σήμερα σοβαρότατες ελλείψεις, κυρίως σε έμψυχο δυναμικό, με αποτέλεσμα την αναπόφευκτη και τραγική παραμέληση των ευπαθών αυτών ομάδων. Εκπαιδευμένο προσωπικό υπάρχει στη χώρα μας, αλλά είναι στην πλειονότητα άνεργοι (π.χ. υπάρχουν γύρω στις 3.000 άνεργοι σχολικοί ψυχολόγοι τη στιγμή που οι λίστες αναμονής εξέτασης παιδιών στα ΚΕΔΔΥ ξεπερνούν σε κάποιες περιπτώσεις τα δύο χρόνια!).
4)Επαναφορά κι εμπλουτισμός των τεχνικών ειδικοτήτων στην τεχνική εκπαίδευση. Παρότι η τεχνική κι επαγγελματική εκπαίδευση είναι αυξανόμενης σημασίας στην ανώτερη βαθμίδα της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, δεν μπορεί να αντικαταστήσει, ούτε να απαλείψει την γενική παιδεία που είναι απαραίτητη για τη δημιουργία, ελεύθερων, σκεπτόμενων και ενεργών πολιτών.  Επαναπρόσληψη των εκπαιδευτικών τεχνικής εκπαίδευσης, καθώς και των σχολικών φυλάκων, που είναι σήμερα σε διαθεσιμότητα και αποτελούν ζωτικά μέλη της κάθε σχολικής κοινότητας. Όσοι εμπλέκονται στη σχολική κοινότητα ζωντανά κύτταρά της- δεν είναι απλοί υπάλληλοι, ή σκέτοι αριθμοί. Μπορεί ένας σχολικός φύλακας μέσα από τη σχέση του με τα παιδιά και το σχολείο να παίξει πολύ σημαντικότερο ρόλο στην ουσιαστική εκπαίδευση των παιδιών (που προέρχεται μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις) από ότι ένας εκπαιδευτικός. Οι εργαζόμενοι σε οποιοδήποτε χώρο είναι άνθρωποι, δεν είναι νούμερα. Επίσης, για να μπορέσει να γίνει ποιοτική δουλειά στην τάξη, είναι σημαντικό να σταματήσουν οι συγχωνεύσεις σχολείων και τάξεων και να αλλάξει ο μέγιστος αριθμός μαθητών ανά τάξη στους 20-22, που παιδαγωγικά έχει βρεθεί ως ο ιδανικότερος αριθμός για να λειτουργήσει η σχολική ομάδα, αλλά και να καλύπτονται οι διαφορετικές ανάγκες του κάθε μαθητή.
5)Υπάρχουν πολλά που μπορούν να προταθούν για την παιδεία, το αναλυτικό πρόγραμμα, την οργάνωση της σχολικής ζωής, το εξεταστικό σύστημα κλπ. σε ένα πιο μακοοπρόθεσμο πλάνο. Θα προτείνα όμως -μιας και είναι επίκαιρη και πολυσυζητημένη- η περίφημη ηλεκτρονική πλατφόρμα myschool να συλλέξει τις προτάσεις των εκπαιδευτικών (και της εκπαιδευτικής κοινότητας) για το πώς μπορεί να χτιστεί ένα καλύτερο σχολείο του αύριο! Αυτός θα ήταν ένας ο καλύτερος δυνατός τρόπος. Όπως αναφέρουν και οι Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα, 60 εκατομμύρια δάσκαλοι σε όλον τον κόσμο, υπακούν κι εφαρμόζουν εντολές πολιτικών οι οποίοι δεν έχουν καμιά σχέση με την σχολική τάξη, ενώ οι ίδιοι είναι οι πιο κατάλληλοι, και ίσως οι μόνοι, που γνωρίζουν και μπορούν πραγματικά να παράγουν ουσιαστικό, ρεαλιστικό και πρωτοπόρο εκπαιδευτικό σχεδιασμό.

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 25/1/2014

Αρπαγή γης, το νέο κυνήγι θησαυρού των επενδυτών


Εδώ και αρκετό διάστημα, έχει ανοίξει έντονη συζήτηση σχετικά με την «αξιοποίηση» πλουτοπαραγωγικών πόρων της χώρας, ειδικά του χρυσού και των πιθανολογούμενων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Ταυτόχρονα όμως, καραδοκεί, πολύ πιο ύπουλα και αθόρυβα, ένας ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος: η αρπαγή γης (land grabbing)- και ιδιαίτερα, καλλιεργήσιμης γης. Μπορεί αυτή τη στιγμή η αξία της ελληνικής καλλιεργήσιμης γης να είναι μικρότερη από την αξία του χρυσού ή του πετρελαίου, σε μία ενδεχόμενη κατάρρευση όμως, εκείνη που θα βοηθήσει το λαό να επιβιώσει είναι η καλλιεργήσιμη γη-ο χρυσός και το πετρέλαιο δεν τρώγονται! Αυτό το απλό μυστικό έχουν ήδη μυριστεί από το 2008 (όταν οι τιμές των τροφίμων ανέβηκαν απότομα), τα επενδυτικά κοράκια:

«Όλο και λιγότεροι άνθρωποι παράγουν όλο και περισσότερη τροφή για έναν ολοένα αυξανόμενο πληθυσμό. Η τάση αυτή θα χειροτερέψει τα επόμενα 20 με 30 χρόνια. Αν είσαι ξύπνιος, τοποθέτησε κεφάλαια σε ο,τιδήποτε σχετίζεται με αγροτική παραγωγή» Jim Rogers, επενδυτής (1)

Ας δούμε λοιπόν τι λέει η διεθνής εμπειρία σχετικά με τις αγροτικές μεγαλο-επενδύσεις την τελευταία δεκαετία. Η Oxfam είναι διεθνής οργάνωση που δραστηριοποιείται εδώ και 70 έτη για την αντιμετώπιση της φτώχειας στον πλανήτη. Ιδρύθηκε στην Μεγάλη Βρετανία κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου πολέμου, για να βοηθήσει τα παιδιά που πέθαιναν από ασιτία στην κατεχόμενη Αθήνα. Σήμερα, είναι από τις λίγες οργανώσεις διεθνούς βεληνεκούς, που εκτός από ανθρωπιστική βοήθεια, αρθρώνουν έναν σαφή πολιτικό λόγο και δεν διστάζουν να  καταγγείλουν πολυεθνικές εταιρίες, αλλά και οργανισμούς όπως η Παγκόσμια Τράπεζα, ή το ΔΝΤ για το ρόλο τους στην καταλήστευση φτωχών κρατών (2), (8). Σύμφωνα λοιπόν με την διακήρυξη των Τιράνων, η «αρπαγή γης» (land grabbing) ορίζεται ως: «Η απόκτηση γης έκτασης μεγαλύτερης των 2000 στρεμμάτων ή διπλάσιας του εθνικού διάμεσου όρου αγροτεμαχίων,  για την οποία ισχύει τουλάχιστον ένα από τα παρακάτω:

α)η απόκτηση καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα,

β)παραβαίνει τον κανόνα της «ελεύθερης, προγενέστερης και ενημερωμένης συγκατάθεσης» (Free Prior Informed Consent),όπου οι ντόπιες κοινότητες που επηρεάζονται ενημερώνονται για την επένδυση και έχουν τη δυνατότητα να την απορρίψουν,

γ)δεν βασίζεται σε εκτενή αξιολόγηση, ή παραβλέπει τις κοινωνικές, οικονομικές, ή περιβαλλοντικές επιπτώσεις της επένδυσης,

δ)δεν παρέχει διαφανή συμβόλαια με ξεκάθαρες δεσμεύσεις προς τους εργοδότες και μοίρασμα των ωφελειών,

ε)παρακάμπτει το δημοκρατικό σχεδιασμό, την ανεξάρτητη επίβλεψη και την ουσιαστική συμμετοχή της κοινότητας»(3)

Πριν εξετάσουμε αν οι πολλά υποσχόμενες «αξιοποιήσεις» της ελληνικής γης από τους διευκολυνόμενους από το ΤΑΙΠΕΔ «σωτήρες» μεγαλοεπενδυτές  σέβονται οτιδήποτε από τα παραπάνω, ας δούμε και τη συνέχεια της διεθνούς εμπειρίας «αξιοποίησης»… Σύμφωνα με παραδοχή της ίδιας της Παγκόσμιας Τράπεζας, «πολλές επενδύσεις […] αντί να δημιουργήσουν βιώσιμο όφελος, οδήγησαν σε απώλεια των πόρων της χώρας και άφησαν τους ντόπιους σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι πριν την επένδυση» (4). Σύμφωνα με το ανεξάρτητο διεθνές παρατηρητήριο για τις επενδύσεις γης www.landmatrix.org, την τελευταία δεκαετία γη έκτασης 15 φορές όσο η Ελλάδα έχει πουληθεί παγκοσμίως. Αυτή η γη θα μπορούσε να θρέψει ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους, αριθμός ίσος με τον αριθμό των πεινασμένων του πλανήτη. Ιδιαίτερα, από το 2008 και μετά, δηλαδή μετά την έκρηξη στις τιμές τροφίμων, ο αριθμός των συμβολαίων απόκτησης αγροτικής γης από ξένους επενδυτές σε αναπτυσσόμενες χώρες εκτοξεύθηκε κατά 200%, όμως ελάχιστες από αυτές τις επενδύσεις βοήθησαν το ντόπιο πληθυσμό. Τα δύο τρίτα  αυτών των συμβολαίων ήταν σε χώρες με πολύ σοβαρό πρόβλημα υποσιτισμού και αδύναμη προστασία των δικαιωμάτων του λαού στη γη του. Και για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις για την «πανάκεια» των «επενδύσεων»: Η γη που αγοράζεται στον αναπτυσσόμενο κόσμο την τελευταία δεκαετία, όχι μόνο στερείται από τους πεινασμένους ντόπιους πληθυσμούς για να καλλιεργήσουν, να βοσκήσουν τα κοπάδια τους ή να ψαρέψουν, αλλά είτε αφήνεται παντελώς ανεκμετάλλευτη, καθώς οι σπεκουλαδόροι περιμένουν να ανέβει η αξία της για να την πουλήσουν κερδοσκοπώντας, είτε χρησιμοποιείται για μονοκαλλιέργειες βιοκαυσίμων και ζαχαρότευτλων που εξάγονται εξολοκλήρου (4). Όσο για τις τιμές, οι παραχωρησιούχοι επενδυτές πληρώνουν το ιλιγγιώδες ποσό των μερικών λεπτών ως και 8 ευρώ το στρέμμα κάθε χρόνο (5) και η τιμή αυτή δεν έχει να κάνει με τις χαμηλές τοπικές τιμές, αλλά με την έλλειψη κανονισμών για την προστασία των δικαιωμάτων στην αγροτική γη. Για όσους θεωρούν αυτές τις επαχθείς πωλήσεις ως μεμονωμένα, μικρής έκτασης φαινόμενα, πάνω από 30% της γης της Λιβερίας, δηλαδή το 1/3 της χώρας, έχει πουληθεί τα τελευταία 5 χρόνια με καταστροφικές συνέπειες  για τον πληθυσμό της (6). Ας μην ξεχνούμε, ότι πέρα από όλα τα άλλα πλεονεκτήματα, η Ελλάδα διαθέτει εγγενή δυνατότητα διατροφικής επάρκειας. Σύμφωνα με την έκθεση της Oxfam (2), «η αστάθεια στις τιμές τροφίμων έχει οδηγήσει πλούσια κράτη που δεν διαθέτουν διατροφική επάρκεια, όπως τα κράτη του Κόλπου, στην απόκτηση μεγάλων εκτάσεων σε αναπτυσσόμενες χώρες, ώστε να εξασφαλίσουν σίγουρη παροχή τροφής για τις δικές τους διατροφικές ανάγκες». Μια ακόμη πιο σοκαριστική διαπίστωση: οι δορυφορικές απεικονίσεις της γης καταρρίπτουν το μύθο ότι η προς πώληση γη ήταν «αναξιοποίητη» και «περίμενε την ανάπτυξη» πριν τα συμβόλαια. Σε όλες τις περιπτώσεις καταχρηστικών συμβολαίων, η γη ήταν ήδη σε χρήση από ντόπιους μικροκαλλιεργητές και βοσκούς, που έχασαν τα πάντα (5). Έχει βρεθεί ότι υπάρχει ένας κρίσιμος αριθμός, των 20 στρεμμάτων, με τα οποία μπορεί η οικογένεια ενός μικροκαλλιεργητή να επιβιώσει και να θρέψει, μέσω μικροεμπορίου, άλλες τέσσερις οικογένειες.  Όταν χάνουν ακόμη και αυτή τη λίγη γη, οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιβιώσουν.

«Μας είπαν ότι η μονοκαλλιέργεια θα μας έφερνε δουλειές κι ευημερία. Το μόνο που έφερε ήταν ανεργία και φτώχεια» Daniel Santos, Bajo Aguán, Ονδούρα

«Οι άντρες έφυγαν προς τα βουνά, οι γυναίκες έπρεπε να ψάξουν άλλο τρόπο να επιβιώσουν. Οι άνθρωποι έχασαν τα πάντα. Έγιναν ένα τίποτα, ένα φθηνό εργατικό δυναμικό» Maria Josefa Macz, Γουατεμάλα, περιγράφει την αρπαγή γης για μονοκαλλιέργεια φοινικέλαιου (2)

Ίσως αναρωτηθεί κανείς γιατί αυτές οι ιστορίες του Τρίτου Κόσμου να αφορούν την Ελλάδα, η οποία ακολουθεί ένα διαφορετικό διατροφικό μοντέλο. Το μοντέλο αυτό όμως καταρρέει, θα πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη προτεραιότητα στην υπεράσπιση της ελληνικής γης. Σε αλλεπάλληλα παραδείγματα ανά τον κόσμο, βλέπουμε ότι οι «επενδύσεις» αντί να οδηγήσουν σε θέσεις εργασίας, μείωση φτώχειας και περιβαλλοντική βιωσιμότητα, οδηγούν σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απώλεια περιουσιών και εργασίας, αποξένωση των ανθρώπων από τις πολιτιστικές και πνευματικές ρίζες της γης τους, βία και καταστροφή. Αυτό που η Oxfam αποκαλεί «αντίστροφη ανάπτυξη»(7). Η ελληνική γη δεν είναι απλά ένα περιουσιακό στοιχείο ή πλουτοπαραγωγικός πόρος -αποτελεί μέρος της ταυτότητάς μας, της ιστορίας μας και της ψυχής μας. Είτε αποτελεί στοιχείο προς «αξιοποίηση» από το ΤΑΙΠΕΔ, είτε κινδυνεύει με κατάσχεση λόγω κόκκινων αγροτικών δανείων ή χρεών προς την εφορία, (και στη συνέχεια, «αξιοποίηση»), η ελληνική γη, ειδικά η καλλιεργήσιμη, ίσως κινδυνεύσει από το νέο κυνήγι θησαυρού των επενδυτικών κορακιών. Η διεθνής εμπειρία μας έχει δώσει  ξεκάθαρα διδάγματα.



(3)   ILC (2011) „Tirana Declaration: Securing Land Access for the Poor in Times of Intensified Natural Resources Competition‟, Rome: International Land Coalition, www.landcoalition.org/about-us/aom2011/tirana-declaration

(4)   K. Deininger and D. Byerlee (2011) op. cit.; Oxfam (2012) „The Hunger Grains‟, op. cit. See also W. Anseeuw, et al (2012) op. cit.

(5)   W. Anseeuw et al (2012) „Transnational Land Deals for Agriculture in the Global South. Analytical Report based on the Land Matrix Database‟, CDE/CIRAD/GIGA, Bern/Montpellier/Hamburg, http://landportal.info/landmatrix/media/img/analytical-report.pdf

(6)   A. Brownell (2012) op. cit. Another recent report on land deals in Liberia, by the Centre for International Conflict Resolution of Columbia University (www.cicr-columbia.org/wp-content/uploads/2012/01/Smell-No-Taste.pdf, p.10) cites the Minister for Planning‟s estimate that land concessions cover nearly half Liberia‟s total land mass.

(7)   Oxfam press release, 2/10/2013

Καλή χρονιά (ή πώς να την κάνουμε...)


Αυτή η χρονιά σίγουρα θα είναι διαφορετική από την προηγούμενη. Αν η προηγούμενη ήταν η χρονιά της ακινησίας, της απάθειας, της κατάθλιψης και της παράλυσης, αυτή η χρονιά ίσως φέρει πολλές αλλαγές για όλους μας και σε προσωπικό και σε συλλογικό επίπεδο. Αν εργαστούμε συνειδητά για αυτές, τόσο πιο εύκολες θα είναι. Ούτως ή άλλως, για πολλούς από εμάς, η αλλαγή δεν τρομάζει. Ακόμη και επώδυνη, είναι προτιμότερη από τον αργό βασανιστικό θάνατο, με τον οποίο οδηγείται ολόκληρη τη χώρα και ο λαός της μαζί. Αυτή η χρονιά θα φέρει μια νέα ανάσα θάρρους και κουράγιου, θάρρος αντί για φόβο, αλλά και αυτοπεποίθηση, αντί για αναξιότητα. Η πατρίδα μας και ο λαός μας δέχονται, ειδικά το τελευταίο διάστημα, επίθεση σε όλα τα επίπεδα. Εκτός από τον οικονομικό, γίνεται κι ένας πιο ύπουλος, αλλά ανελέητος ψυχολογικός πόλεμος. Οι εικόνες πεσιμισμού, ασχήμιας, φτώχειας και  εξαθλίωσης που δείχνουν οι τηλεοράσεις, συχνά με προσποιητά δάκρυα και ψεύτικη οργή (μόνο και μόνο για να ερεθίζουν το θυμικό του θεατή, ώστε να ταυτιστεί μαζί τους) δεν είναι τόσο ‘αθώα' όσο φαίνονται. Απλά προάγουν ακόμη περισσότερο φόβο κι απελπισία. Το υποσυνείδητο μήνυμά τους είναι: «Είδες πώς κατέληξε αυτός; Εσύ θα είσαι ο επόμενος. Δεν είσαι τίποτα άλλο, παρά μια κουκίδα σκόνης, ένα τίποτα για μένα. Εγώ είμαι το σύστημα και είσαι απόλυτα εξαρτημένος από εμένα. Κάνε ό,τι λέω και πες κι ευχαριστώ μήπως και πάρεις δύο ψίχουλα, αντί ένα. Αλλιώς θα καταλήξεις σαν αυτόν που βλέπεις τώρα, ένας τιποτένιος ζητιάνος».
Καμία τηλεόραση δεν θα πει φυσικά ότι στον καθένα από εμάς αξίζει το καλύτερο, γιατί δεν είμαστε τιποτένιοι ζητιάνοι, αλλά παιδιά του Θεού. Καμία τηλεόραση δεν θα πει, ότι δεν είμαστε πιόνια που πετιούνται από εδώ κι από εκεί, ανάλογα με τις διαθέσεις τους, αλλά άξια ανθρώπινα πλάσματα, τα οποία μέσα από την απευθείας σύνδεσή μας με το Θεό, του οποίου είμαστε όλοι παιδιά, μπορούμε να αλλάξουμε άμεσα τις τύχες μας και τις ζωές μας, γιατί όλα τα καλά και όλη η δύναμη και όλη η καλή ‘μοίρα’ προέρχεται από Εκείνον και μόνο- από κανένα ανθρώπινο μεσάζοντα, που ενδεχομένως μιλά στο όνομά Του, αλλά λογαριάζει μόνο το δικό του. Δεν είμαστε ντροπιασμένα απύθμενα καλάθια ανάγκης, που με ζηλοφθονία ανταγωνιζόμαστε για τα τελευταία ψίχουλα. Είμαστε φωτεινές ψυχές και ο καθένας από εμάς δεν έχει βρεθεί τυχαία στο περιβάλλον που βρίσκεται. Μας κατηγοροποιούν ως ασήμαντους σβώλους  σκουπιδιών. Μα πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η ρήση ‘αν δεν πληρώνεις κάτι, δεν το εκτιμάς’. Βέβαια. Για να ζήσεις πρέπει να πληρώσεις. Τόσο αξίζει η ζωή σου. Φορολογούνται τα παιδιά ως τεκμήριο. Για να ζήσεις, πρέπει να με πληρώσεις. Ποιοι είναι αυτοί που ορίζουν τιμή στη ζωή ; Όποτε ο άνθρωπος προσπαθεί να το παίξει θεός, το σενάριο δεν τελειώνει καλά… Η μόνη δύναμη που έχουν είναι αυτή που εμείς του δίνουμε, πιστεύοντας τον τρόμο που μας πουλούν. Η ενεργεία τους αντλείται από τη δική μας απαξίωση του εαυτού μας. Όση αυταξία χάνουμε, τη ρουφούν με το καλαμάκι, για να θεριεύουν σε θράσος. Η τροφή τους είναι ο δικός μας φόβος της έλλειψης και ο ανταγωνισμός μεταξύ μας. Δεν τα χρειαζόμαστε όλα αυτά.
Προσευχή. Δεν μπορεί να μπει κανένα παράσιτο στην προσευχή, όσο κι αν προσπαθούν να το παίξουν εκείνοι θεοί. Στην νέα χρονιά, θα κληθούμε να βγούμε από το φόβο και να δείξουμε κουράγιο. Το κουράγιο το δίνει ο Θεός και η προσευχή. Το κουράγιο έρχεται επίσης, όταν υπερβαίνουμε τον εαυτό μας, όταν βγαίνουμε από τον εαυτό μας και  νοιαζόμαστε για τον άλλον και συνδεόμαστε με τον άλλον. Το κουράγιο έρχεται όταν δίνουμε ό,τι μπορούμε και παύουμε να αγωνιούμε για τα λίγα που έχουμε, γιατί μπροστά στην ακεραιότητα της ψυχής μας δεν αξίζουν τον κόπο. Και όταν συνδεόμαστε σε κοινό σκοπό με τους συνανθρώπους μας. Ο καθένας θα επιλέξει το χώρο που τον εκφράζει. Όμως μετά από τις γιορτές αυτές, όπου είδα πολύ κόσμο δυστυχώς ακόμη κρυμμένο ντροπιασμένα στο καβούκι του, να μην ομολογεί ούτε στους πιο κοντινούς του τις δυσκολίες, το μόνο που μπορώ να πω είναι:  μη μένεις μόνος, κρυμμένος, ταπεινωμένος. Τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως σου τα είπαν, δεν είσαι ούτε αδύναμος, ούτε ανίσχυρος, η ζωή σου μπορεί να αλλάξει και υπάρχει ‘νοιάξιμο’ σε αυτή τη ζωή- αρκετό για όλους. Όσο απίθανο κι αν ακούγεται…

Πρεκατέ Βικτωρία, 8/1/2014, www.brightplanet.blogspot.gr


Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org