Βιβλία της Πρεκατέ Βικτωρίας

ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΠΡΕΚΑΤΕ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

1)"Η κακοποίηση του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια", Ιατρικές εκδόσεις ΒΗΤΑ,2008, τηλ.για παραγγελίες αντικαταβολή 210-6714371, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607


2)"Γυναικεία ευτυχία:Πώς να ελευθερωθείτε από μια σχέση που σας πληγώνει και να ανακτήσετε την προσωπική σας δύναμη: Οδηγός αυτοβοήθειας για γυναίκες", ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΗΤΑ, 2011, http://betamedarts.gr/bookview.php?id=1076


3)"Πρόγραμμα αυτο-εκτίμησης για παιδιά .Ενίσχυση αυτοπεποίθησης, Εκπαίδευση αξιών και Προετοιμασία για την επαγγελματική ζωή". Β' ΕΚΔΟΣΗ

Εγχειρίδιο με βιωματικές ασκήσεις για γονείς κι εκπαιδευτικούς. Από τις Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ, παραγγελία με αντικαταβολή στο 210-6714371. http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3607. Δελτίο τύπου για το βιβλίο εδώ


4)"Συζητώντας με την εσωτερική μητέρα". Θεραπευτικός οδηγός για να ξαναβρούμε την ιδανική μητρική αγάπη μέσα μας.

Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ τηλ. 2016714371. Δελτίο τύπου εδώ

Πληροφορίες και περιεχόμενα http://betamedarts.gr/bookview.php?id=3791


5)Μετάφραση/Επιμέλεια του 'Οδηγού Θεραπείας για τον Βιασμό' της Aphrodite Matsakis. Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007)


6)'Οδηγός εκπαιδευτικών και γονέων για την ανίχνευση της παιδικής κακοποίησης' (A' συγγραφέας) Ιατρικές Εκδόσεις ΒΗΤΑ (2007, Β έκδοση 2019)

Η εκπαιδευτικός και ψυχολόγος Πρεκατέ Βικτωρία έχει εκπαιδευτεί στην Αγγλία και ασχοληθεί με θέματα κακοποίησης παιδιών και γυναικών, σεμινάρια αυτοεκτίμησης, θεραπείας τραύματος, κατάθλιψης, αποχωρισμού-απώλειας, καθώς και θέματα ψυχοπαιδαγωγικής στήριξης για μαθητές με δυσκολίες.



Σύντομα άρθρα στο facebook.com/victoria.prekate.9


---------------------------------------------------------

Η εκπαίδευση στην πνευματική ζωή ως ανάγκη του παιδιού και ανθρώπινο δικαίωμά του.

Στην Ελλάδα της συναισθηματικής αγριότητας, της διάβρωση της συμπόνιας, της αλλοτρίωση κάθε έννοιας ανθρωπιάς, της μετάλλαξης του ‘ενδιαφέροντος για τον άλλον’ σε κακεντρεχές κουτσομπολιό, της αντικατάστασης των αξιών από το lifetsyle, της υιοθέτησης αυτόματων αντανακλαστικών χλευασμού και υποτίμησης οποιασδήποτε μορφής ανθρώπινης αδυναμίας, έχουμε πολλά να ωφεληθούμε από την εκπαίδευση στην πνευματική ζωή της θρησκευτικής παράδοσης του τόπου μας. Περισσότερα εδώ https://brightplanet.blogspot.com/2020/01/blog-post_25.html


YOUTUBE κανάλι Victoria Prekate

Εκπαιδευτικά βίντεο, ομιλίες, συνεντεύξεις κλπ https://www.youtube.com/channel/UCPQUL5W0B32LIG15tfTS5BA Στο ιστολόγιο αυτό αναρτώνται άρθρα ψυχολογίας και προσωπικές απόψεις. Τα θέματα που με ενδιαφέρουν είναι η προστασία του παιδιού, η πρόληψη και θεραπεία της ενδο-οικογενειακής βίας, οι εφαρμογές της ψυχολογίας στην βελτίωση της καθημερινής ζωής και η σχέση ψυχολογίας και πνευματικής ζωής μέσα από την Ορθοδοξία.
myows online copyright protection

Το δίλημμα της μετανάστευσης


Όπως πολλοί άλλοι, έχω συνομιλήσει τα τελευταία χρόνια με αρκετούς ανθρώπους που σκέφτονται την μετανάστευση στο εξωτερικό ή/και την έχουν πραγματοποιήσει. Πολλοί βασανίζονται από το δίλημμα. Να φύγω ή να περιμένω; Η δική μου γνώμη σε αυτό είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες. Η απόφαση είναι καθαρά προσωπική, είναι πρωτίστως πνευματική επιλογή. Μια φίλη, μετανάστευσε, έγκυος, σε μια άλλη χώρα και αυτό, προ κρίσης και χωρίς να έχει έντονο βιοποριστικό πρόβλημα. Όμως, έτσι της έλεγε το ένστικτό της (σε αντίθεση με όλη την οικογένειά της) : «Είναι να φύγω, το ξέρω, το παιδί θέλει να γεννηθεί εκεί». Παρά τις αντιρρήσεις της ‘λογικής’, ακολούθησε αυτό που ένιωθε ότι ήταν σωστό για εκείνην και εκ των υστέρων, αποδείχθηκε ότι της βγήκε σε πολύ καλό, πολύ καλύτερα αν είχε μείνει εδώ.

Ίσως η ψυχή λοιπόν δίνει μια ώθηση, μια κατεύθυνση, σε συνεργασίας με τον Θεό νιώθουμε, ότι είναι το σωστό. Το λεπτό ζήτημα είναι να μπορούμε να διακρίνουμε το σχέδιο του Θεού από του σχέδιο του μικρού μας ‘εγώ’, που είναι ακριβώς το αντίθετο. Αυτά τα δύο, έρχονται διαρκώς σε σύγκρουση, καθημερινά ακόμη για τις πιο μικρές αποφάσεις στη ζωή. Το ζητούμενο είναι να μπορούμε να αναγνωρίσουμε τη φωνή του Θεού, που μας μιλά προς την κσλύτερη κατεύθυνση, από τη φωνή του εγωισμού, του φόβου, του ελέγχου και της υπεροψίας που μας μιλά προς την κατώτερη κατεύθυνση. 

Το θέμα λοιπόν δεν είναι τόσο αν θα μείνουμε ή αν θα φύγουμε, αλλά αν το κίνητρό μας είναι ανώτερο ή κατώτερο. Αν κάποιος μείνει και λέει ότι μένει για να βοηθήσει τους άλλους, αλλά ο πραγματικός λόγος είναι ότι φοβάται την αλλαγή, η αφετηρία είναι κατώτερος εαυτός. Σε αυτήν την περίπτωση, θα νιώθει όλο και μεγαλύτερη δυσφορία με την παραμονή του, μέχρι κάποια στιγμή να έρθουν τα πράγματα έτσι, ώστε να αναγκαστεί να κάνει το βήμα που αποφεύγει. Ο εξαναγκασμός μπορεί να φανεί σαν αρνητικός, στην πραγματικότητα όμως θα το νιώσει σαν λύτρωση. Χαρακτηριστικά, μια φίλη πριν αρκετά χρόνια, αμφιταλαντευόταν αν θα έπρεπε να γυρίσει στην Ελλάδα ή να μείνει στην Αγγλία. Παρότι είχε ολοκληρώσει τον κύκλο της στην Αγγλία, δεν είχε ακόμη διακρίνει την αλλαγή κι εξιδανικεύοντας την χώρα αυτή, επέμενε σε κάτι που δεν της ήταν πια κατάλληλο. Μέχρι που αρρώστησε. Η ασθένεια ήταν απρόσμενη, ήταν όμως το κλικ, η ώθηση για να γυρίσει πίσω κι έκτοτε η ζωή της στην Ελλάδα πήρε το δρόμο της, όπως έπρεπε να πάρει.  Αν κάποιος όμως μείνει στην Ελλάδα,  γιατί πραγματικά πιστεύει ότι αυτός είναι ο σκοπός του, να μείνει στη χώρα του, με τους δικούς του και να βοηθήσει ή να βιώσει όσα υπάρχουν κι όσα έρχονται, τότε θα νιώθει γαλήνη με την απόφαση αυτή, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, γιατί η απόφαση είναι εναρμονισμένη με κάποιον ανώτερο σκοπό.

Από την άλλη μεριά, αν κάποιος φύγει και ο λόγος είναι καθαρά εγωιστικός (‘να κερδίζω περισσότερα λεφτά και δεν με νοιάζει για την Ελλάδα’) ή απλά από φόβο για τις δυσκολίες στην Ελλάδα, τότε το κίνητρο προέρχεται από τον κατώτερο εαυτό. Τότε ίσως βρει ότι εκεί που θα πάει, θα αντιμετωπίσει ξανά τις ίδιες δυσκολίες , το ίδιο μάθημα μπροστά του. Αν όμως φύγει, γιατί νιώθει ότι προς τα εκεί είναι η επόμενη φάση της ζωής του, τότε θα νιώθει πλήρης και δυνατός με αυτήν την απόφαση, παρά τους όποιους ανθρώπινους φόβους και μάλιστα έτσι θα μπορέσει να βοηθήσει πολύ περισσότερο τη χώρα του, δεν έχει σημασία αν είναι μακριά.

Όπως μου έλεγε πρόσφατα μια τρίτη φίλη «ζητώ καθοδήγηση και περιμένω σημάδια αν πρέπει να φύγω για Αυστραλία ή  όχι». Όταν μας κάνει νεύμα ο Θεός, θα το καταλάβουμε. Αν αποδεχτούμε τις προκλήσεις και με τη βοήθεια του Θεού προχωρήσουμε βήμα βήμα, τα μαθήματα θα είναι εύκολα και θα νιώθουμε ότι προχωρούμε στη ζωή, ότι έχουμε ‘ξεκολλήσει’. Αν αντισταθούμε, τα μαθήματα γίνονται πιο δύσκολα, νιώθουμε μεγαλύτερη δυσφορία. Η μακροχρόνια ανεργία είναι τεράστια δοκιμασία για όσους πλήττονται από αυτήν. Για κάποιους το μάθημα είναι να την ξεπεράσουν, βρίσκοντας νόημα σε άλλες δραστηριότητες, ανακαλύπτοντας τον εαυτό τους και την πνευματική τους ζωή, χωρίς να πέσουν σε αυτοκατηγορία και κατάθλιψη. Για κάποιους άλλους όμως, οι άλλες δραστηριότητες δεν επαρκούν κι έρχεται κάποια στιγμή που χρειάζονται δουλειά πάση θυσία, ακόμη και αν αυτό σημαίνει μετανάστευση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι σημαντικό το άτομο να φύγει, για να βρει μια δουλειά. Αλλιώς η πικρία εναντίον του συστήματος που του την στέρησε, αρχίζει και στρέφεται εναντίον των ανθρώπων γύρω του, δηλητηριάζοντας τις σχέσεις του, ή εναντίον του εαυτού του. Τότε το άτομο, πρέπει να φύγει. Να μην παραλύσει στην παραίτηση του μακροχρόνια άνεργου, που πέφτει σε έναν φαύλο κύκλο αυτοκατηγορίας-ακινητοποίησης-περισσότερης αυτοκατηγορίας κλπ.

Αν πάλι έρθει η στιγμή της απόφασης και το όλο εγχείρημα φαίνεται υπερβολικό, τότε θα ζητήσουμε βοήθεια από το Θεό και θα μας καθησυχάσει και θα μας δώσει καθοδήγηση βήμα-βήμα. Δεν μας δίνει δοκιμασίες στις οποίες δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε. Κι όταν η απόφαση είναι σωστή, θα νιώθουμε μια αόρατη δύναμη να μας προστατεύει και να μας οδηγεί μέσα από την ομίχλη και το φόβο. Μπορούμε να καθησυχάσουμε κι εμείς τον εαυτό μας, αρνούμενοι να ανατρέχουμε σε σενάρια ‘κι αν αυτό’, ‘κι αν εκείνο’ κλπ. Μπορούμε να το δούμε σαν μια θετική περιπέτεια, σαν μια περίοδο νέων εμπειριών, σαν ένα ταξίδι που επιλέγουμε. Θα έχουμε πάντα την επιλογή να γυρίσουμε πίσω ή να μείνουμε και όταν έρθει ο καιρός θα πράξουμε πάλι ανάλογα με αυτό που μας  καλεί ως ανώτερος σκοπός. Οι ζωές όλων μας θα αλλάξουν! Είτε μέσω μετανάστευσης, είτε με άλλο τρόπο, οι ζωές μας θα επανα-προσδιοριστούν με σημείο αναφοράς την πνευματική μας υπόσταση και της σχέση μας με το Θεό. Αυτή είναι η ουσία όλων των αλλαγών και η αναγνώριση, ο μόνος τρόπος να τις υπερβούμε με όσο το δυνατόν λιγότερο πόνο. Οι ζωές μας πρέπει να αλλάξουν, γιατί πρέπει να καθαρίσουν τα εμπόδια που μας χωρίζουν από το Θεό. Ο Θεός δεν θέλει να υποφέρουμε και κάνει ό,τι μπορεί για να είναι η μετάβαση ομαλή για εμάς. Τον ακούμε;

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 17/1/2013

Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση


Η περσινή χρονιά είχε ξεκινήσει με ευχές για εθελοντισμό. Φέτος, να πάμε λίγο ακόμη παραπέρα, σε ακόμη πιο βασικά πράγματα.

Να θυμηθούμε και να αναγεννήσουμε τη διάθεση για ζωή, τη φλόγα και χαρά της ζωής. Η ζωή είναι όμορφη, όσο και αν προσπαθούν να μας κάνουν να πιστέψουμε το αντίθετο, όσο κι αν προωθούν το σύννεφο της κατάθλιψης και της απελπισίας, μέσα από τα απαξιωτικά μηνύματα των ΜΜΕ, τη μαύρη αισθητική και τον υποβιβασμό του ανθρώπου σε έναν ανεγκέφαλο καταναλωτή υλικών αγαθών, υποκουλτούρας και απρόσωπου σεξ. Η ζωή είναι αναντικατάστατη και μόνο το ότι είμαστε ζωντανοί σε αυτήν την περίοδο παρά τις δυσκολίες της, είναι δώρο.

Η ζωή του καθενός από εμάς έχει αξία και νόημα. Όχι μόνο ως φιλοσοφική, αφηρημένη έννοια, ένα νόημα ακατανόητο, κάπου αλλού στο υπερπέραν, το οποίο εμείς δεν καταλαβαίνουμε και δεν μας αφορά. Όχι. Το νόημα που έχει η ζωή μας είναι άμεσο και  λυτρωτικό για εμάς τους ίδιους. Μας ανακουφίζει, μας γεμίζει , μας δίνει δύναμη, μας κάνει να νιώθουμε ότι η ζωή αξίζει και παίρνουμε κουράγιο και όρεξη για μια ακόμη ημέρα. Ένα νόημα, που πραγματικά έχει αποτέλεσμα. Είναι το νόημα που μιλά στην καρδιά μας και μας δίνει γαλήνη και αποφασιστικότητα, εκεί που τίποτε άλλο δεν μπορεί να μας εμπνεύσει. Το νόημα αυτό υπάρχει για τον καθένα από εμάς. Είναι εντελώς προσωπικό και δεν μοιάζει με κανενός άλλου. Είναι η πεμπτουσία της πνευματικής μας υπόστασης. Κανείς δεν μπορεί να μας το αφαιρέσει. Είναι η πνοή του Θεού σε εμάς, αλλά μόνο εμείς κι Εκείνος μπορούμε να το γνωρίσουμε,  κανείς άλλος ενδιάμεσος δεν το αποφασίζει. Η ζωή είναι εδώ, είναι δώρο και την αξίζουμε-όσο κι αν προσπαθούν, εμμέσως πλην σαφώς, να μας πείσουν για το αντίθετο.

Το μήνυμα της χρονιάς είναι ακριβώς το αντίθετο της κατάθλιψης. Είναι η χαρά της ζωής, γιατί… γιατί έτσι! Όσο κι αν προσπαθούν να μας κάμψουν το ηθικό με το λιβάνισμα της οικονομικής κρίσης και να την μετατρέψουν, σε κρίση κάθε είδους, συναισθηματική, ψυχική, κοινωνική, υπαρξιακή, ο λαός μας έχει περάσει πολύ χειρότερα και η φλόγα για ζωή, ο χορός, το γέλιο και η διάθεση δεν σταμάτησαν ποτέ. Δεν είναι τυχαία εξάλλου η, σχεδόν ζηλόφθονη, πρόσφατη δήλωση Ευρωπαίου αξιωματούχου: «Η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει το χαμηλότερο δείκτη αυτοκτονιών»! Σε κάνει πραγματικά να σκέφτεσαι ότι προσπαθούν να τον εξισώσουν με τους δικούς τους δείκτες, αλλά, τι στο καλό,  δεν τους βγαίνει… Κι ούτε θα τους βγει…. Η φλόγα και σπίθα για ζωή είναι η πνευματική μας κληρονομιά και δεν πρόκειται να σβήσει. Η αξία και το δέσιμο της ελληνικής οικογένειας, θα εξακολουθήσουν να παραμένουν ισχυρά, όσο και προσπαθούν να τα εξαφανίσουν.

Η επιθυμία για ζωή είναι το βασικότερο όπλο αντίστασης σε προσωπικό, σε κοινωνικό και σε πολιτικό επίπεδο. Δεν χρειάζεται να καταβάλεις ιδιαίτερη προσπάθεια να ελέγξεις τα εξαγριωμένα πλήθη. Χρειάζεται μόνο να φροντίσεις να πάθουν μαζική κατάθλιψη. Πώς θα την πάθουν; Γεμίζεις τον αέρα, το νερό και τα τρόφιμα με χημικά, που αποδεδειγμένα συμβάλλουν σε νευρολογικές διαταραχές. Γεμίζεις τα ΜΜΕ και τους δρόμους με θλιβερές, άσχημες εικόνες, που προκαλούν θλίψη και απαξίωση. Τους πείθεις ότι δεν υπάρχει Θεός, κανείς που να νοιάζεται για αυτούς, κανείς που να τους αγαπά, καθώς δεν είναι τίποτα παραπάνω παρά  σβώλοι οργανικής ύλης μέσα σε ένα εντελώς τυχαίο σύμπαν, απλό άθροισμα φυσικοβιοχημικών διαδικασιών. 

Υπάρχει ένας όρος από την μελέτη των περιπτώσεων παιδική κακοποίησης που λέγεται ‘προγραμματισμός για αυτοκαταστροφή’. Με την επαναλαμβανόμενη θυματοποίηση του παιδιού και τα ταυτόχρονα τα μηνύματα ότι δεν αξίζει τίποτα άλλο, το προγραμματίζουν για αυτοκαταστροφή και μάλιστα με συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης, όπως τις ωρολογιακές βόμβες. Π.χ. του λένε ‘ποτέ δεν θα καταφέρεις να κάνεις οικογένεια’,’ ποτέ δεν θα καταφέρεις να βρεις μια δουλειά’, ‘ποτέ δεν θα καταφέρεις να σταθείς στα πόδια σου’. Όταν έρχεται η ηλικία να παντρευτεί, να βρει μια δουλειά, να σταθεί στα πόδια του, ενεργοποιείται ο μηχανισμός αυτοκαταστροφής και το άτομο συμπεριφέρεται εναντίον του εαυτού του, σαμποτάροντας τα πάντα, κάνοντας όλε στις λάθος επιλογές,  με τέτοιο τρόπο που εκπλήσσει τους πάντες. Έτσι γίνεται και με έναν ολόκληρο λαό. Όταν τον τιμωρείς και τον κάνεις ταυτόχρονα να πιστέψει ότι αυτό αξίζει (‘είμαστε ρεμπεσκέδες’), δεν χρειάζεται  καν να προσπαθήσεις να τον καταστείλεις. Θα καταστείλει τον εαυτό του από μόνος του, γιατί έτσι τον έχεις προγραμματίσει. Σαν το παιδί που  καταρρακώνεται από ενοχές και αυτό-τιμωρείται, έτσι κι εδώ η εξουσία δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα. Όπως λέει ο Γκαίτε «Τι είναι πιο δύσκολο να δεις;… Αυτό που είναι μπροστά στα μάτια σου» . Ο προγραμματισμός για την αυτοκαταστροφή, η αυτοκαταστολή και η οικειοποίηση με την τρομολίστα είναι βασικοί παράγοντες συμβολής στη μαζική κατάθλιψη.

Η μαζική κατάθλιψη όμως μπορεί να αποφευχθεί, όταν θυμόμαστε τις βασικές και αναλλοίωτες  πνευματικές αλήθειες. Η κάθε ζωή έχει αξία, γιατί η κάθε ζωή είναι δημιούργημα Θεού. Και είναι υπεροψία να κρίνουμε για τους άλλους ή για τον εαυτό μας, ότι η ζωή μας, την οποία ο Θεός δημιούργησε, δεν αξίζει. Αφαιρώντας την ελπίδα, πείθουν τον άνθρωπο ότι δεν αξίζει να αγωνιστεί για τη ζωή του, κάνουν τον άνθρωπο να μη θέλει να ζήσει και άρα να μην προσπαθεί να προασπιστεί το αγαθό της ζωής. Αυτό φαίνεται πολύ δραματικά στους ναρκομανείς της Αθήνας, όπου όλα τα δίχτυα κοινωνικής υποστήριξης καταρρέουν, οι ναρκομανείς χάνουν την ελπίδα, δεν έχουν κίνητρο να προστατέψουν τον εαυτό τους και αμελούν για την έκθεσή τους  στον ιό HIV (συν το γεγονός ότι δεν δίνονται πια δωρεάν βελόνες και για αυτό έχει αυξηθεί το AIDS κατά 1000%στους πληθυσμούς αυτούς τα χρόνια της κρίσης). Οι περισσότεροι από εμάς δεν βρισκόμαστε σε αντίστοιχη δυσκολία, όμως  μήπως υπάρχουν άλλοι, λιγότερο εμφανείς τρόποι , που προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ζωή μας δεν έχει αξία, άρα να μην παλέψουμε για αυτήν;

Τι μπορούμε λοιπόν να κάνουμε για να αναζωπυρώσουμε τη φλόγα για ζωή και να προστατέψουμε τον εαυτό μας από την πιεστική και έξωθεν επιβεβλημένη κατάθλιψη των ημερών;

-Να μη παρακολουθούμε καθόλου τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ειδικά την τηλεόραση. Η επιλογή μας στα θεάματα που βλέπουμε (είτε ενημερωτικής είτε ψυχαγωγικής φύσεως), τα βιβλία που διαβάζουμε, όπως και τα ακούσματα που ακούμε, πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικά επιλεγμένα -τόσο προσεκτικά, όπως και τα φάρμακα που παίρνουμε ή τα φαγητά που τρώμε. Όσο πλένουμε τα λαχανικά, όσο προσέχουμε από πού αγοράζουμε, την ημερομηνία λήξεως κλπ,  άλλο τόσο πρέπει να προσέχουμε τι εισάγουμε -όχι στο στομάχι- αλλά στο νου μας και τις αισθήσεις μας. Εκτός από τη χημική, υπάρχει και η νοητική, η πνευματική και η αισθητική τοξικότητα. Ας ψάξουμε και ας βρούμε κείμενα που είναι θετικά και μας εμπνέουν, κείμενα παλιά με σοφία και δύναμη αιώνων. Ίσως είναι περισσότερο επίκαιρα από ποτέ. Αν θέλουμε να ενημερωθούμε, ας αναζητήσουμε στο διαδίκτυο ανεξάρτητες πηγές πληροφόρησης, όχι από τα καθεστώτα των ΜΜΕ, τα οποία είναι απόλυτα προβλέψιμα. Τα διάφορα μπλογκς  θέλουν βέβαια διάκριση αλλά  μπορούμε να βρούμε πολλά που να εκφράζουν ενδιαφέρουσες απόψεις. Το διαδίκτυο είναι η τελευταία ίσως ελεύθερη πηγή ενημέρωσης και βέβαια ξενόγλωσσες ιστοσελίδες πάντα δείχνουν μια άλλη άποψη, που εδώ δεν γνωρίζουμε και τα ντόπια ΜΜΕ σπάνια αναπαράγουν.

-Να δείξουμε ανθρωπιά και ανθρώπινο πρόσωπο στην καθημερινή μας ζωή. Να μην ξεχνούμε το χιούμορ, την ευγένεια, τα κοπλιμέντα, τα μικρά δώρα, τις μικρές χαρές της καθημερινής ζωής και βέβαια τα έθιμά μας. Προτείνω ιδιαίτερα να συμμετέχουμε σε δημοτικούς χορούς, γιατί και καλή άσκηση είναι και είναι χαρούμενοι είναι και, μέσω της σύναξης σε κύκλο,  προσφέρουν ένα διαφορετικό εντελώς ξεχωριστό για τον τόπο μας, αίσθημα συλλογικότητας και ομαδικότητας. Οι μνήμες του κύκλου και των βηματισμών στον κύκλο είναι ζωντανές στο κύτταρό μας εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια. Και αυτοί οι κύκλοι συγκεκριμένων βηματισμών και χαράς έχουν κρατήσει το πνεύμα μας ακλόνητο και τη φλόγα της ζωής αμείωτη εδώ και αιώνες,

-Ας είμαστε ευγενικοί και ανοιχτοί προς τους άλλους,  ιδιαίτερα προς εκείνους που μας φαίνονται ίσως λιγότερο ελκυστικοί (επειδή ίσως έχουν και τη μεγαλύτερη ανάγκη). ΄Ενας άνθρωπος που η ενέργειά του είναι καλή, συνήθως δεν έχει ανάγκη από βοήθεια. Εκείνος όμως που χρειάζεται την προσοχή και την αγάπη, ίσως είναι και ο λιγότερο ελκυστικός για παρέα. Μην ξεχνάμε ότι πίσω από την αρνητική ενέργεια υπάρχει ένας άνθρωπος, μια ανθρώπινη ψυχή, που είναι απόλυτα λαμπερή (όποιες και αν είναι οι ατέλειες  της προσωπικότητας), γιατί απλά είναι δημιούργημα Θεού. Αυτό είναι που έχει σημασία και σε αυτό να επικεντρωνόμαστε. Όταν συνηθίσουμε να βλέπουμε τη λάμψη της ουσίας των άλλων (και του εαυτού μας), τότε η κατάθλιψη εξαφανίζεται. Η κατάθλιψη βασίζεται στην έλλειψη αξίας (του εαυτού μας ή των άλλων δεν έχει σημασία, γιατί είναι συγκοινωνούντα δοχεία). Όταν θυμόμαστε ότι ο κάθε άνθρωπος είναι πλάσμα Θεού, τότε η κατάθλιψη δεν μπορεί παρά να υποχωρήσει.

-Βόλτα στη φύση, στη θάλασσα, στο βουνό, όσο μπορούμε να ξεφεύγουμε από θορύβους κι ένταση και να είμαστε σε φυσικό περιβάλλον. Στο http://www.pezoporia.gr μπορεί αν βρει κανείς ανά Σαββατοκύριακο, τα προγράμματα των πεζοπορικών συλλόγων όλης της Ελλάδας και είναι μια εμπειρία που πραγματικά αξίζει. Και άσκηση, και επαφή με τη φύση και οικολογία και γνωριμία με ανθρώπους αντίστοιχων ιδανικών. Μια Κυριακάτικη βόλτα (και το κόστος είναι ελάχιστο) σε επαφή και γνωριμία με την πανάρχαια ελληνική φύση, μας γεμίζει τις μπαταρίες για μια ολόκληρη εβδομάδα. Η επαφή με τη γη θεραπεύει. Άλλου είδους αεροβική άθληση, όπως ομαδικό παιχνίδι, ποδόσφαιρο κλπ. επίσης βοηθούν.

-Υγιεινή διατροφή, όσο μπορούμε. Καλό είναι να καλλιεργούμε και κανένα μαρουλάκι στον κήπο μας. Πιάνουν εύκολα ακόμη και σε γλάστρα και γενικά οι πρασινάδες είναι εύγεστες και υγιεινές και αποτελεί μεγάλη ικανοποίηση να τρως τροφή από τα ίδια σου τα χέρια. Ροφήματα με βότανα από την ελληνική φύση είναι επίσης πολύ βοηθητικά, όπως και οι βιταμίνες.

-Προσευχή. Ας καλούμε συνεχώς φως και βοήθεια και για τον εαυτό μας και για τους άλλους, και για την πατρίδα και για όποιον το χρειάζεται. Ό,τι χρειαζόμαστε, θα μας το φέρει, αλλά πρέπει να το ζητήσουμε. Να προσευχόμαστε και για τους άλλους και να έχουμε πίστη ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε στους άλλους είναι να τους δίνουμε συμβουλές και βοήθεια, ενώ μέσα μας πιστεύουμε ότι είναι ανίκανοι να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Ενώ όταν έχουμε πίστη σε εκείνους και πίστη στο Θεό ότι θα τους βοηθήσει να βρουν το δρόμο τους, τότε ακόμη και όταν δεν παρεμβαίνουμε ως ομάδα άμεσης δράσης, τους βοηθούμε πολύ περισσότερο. Έμμεσα προσλαμβάνουν την εικόνα που έχουμε για αυτούς. Κι όταν η εικόνα αυτή είναι υψηλής ποιότητας τους βοηθά.

-Ας προσπαθήσουμε αν αφήσουμε πίσω τις μικροκακίες, μικροπικρίες, μικροθυμούς που μας ταλανίζουν στις σχέσεις μας με τους άλλους. Οι ανθρώπινες σχέσεις σίγουρα θα έχουν τριβές και απογοητεύσεις. Δεν έχουν τόση σημασία. Ας καταλάβουμε ότι είναι χάσιμο χρόνου να στεναχωριόμαστε για σαχλαμάρες και μικροπρέπειες κι ας προχωρήσουμε μπροστά.

-Η παρέα και η φροντίδα των ζώων επίσης βοηθά. Τα ζώα έχουν ανοιχτή την καρδιά τους, πάντα συγχωρούν, δεν κρατούν κακία και είναι πάντα έτοιμα να χαρούν. Τα ζώα δεν έχουν κατάθλιψη και μπορούμε να μάθουμε από εκείνα για τη χαρά της ζωής, την αθωότητα και τη ανιδιοτελή αγάπη.  Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνουν. Καταλαβαίνουν ίσως περισσότερα από ότι εμείς. Αλλά επιλέγουν τη χαρά της ζωής, τη συγχώρεση και την αθωότητα.

-Επίγνωση. Ας έχουμε τα αυτιά μας και τα μάτια μας και το νου μας ανοιχτά. Ζούμε πρωτόγνωρες καταστάσεις και καλούμαστε να αυτοσχεδιάσουμε στο εδώ και τώρα πώς θα αντιδράσουμε. Το πιο σύνηθες είναι να μην αντιδρούμε, ή να κάνουμε σαν να μην συμβαίνει τίποτα και ότι η ζωή συνεχίζει όπως πριν, λες κι είμαστε στον αυτόματο πιλότο. Θα χρειαστεί να ανοίξουμε το μυαλό μας και να δούμε την πραγματικότητα. Πριν μερικές μέρες, ήμουν στο Παίδων. Φεύγοντας πήγα στην κουζίνα να αφήσω το πιάτο του παιδιού και με πλησίασε μια γαλουχούσα μητέρα Ρομά και με ρώτησε: «στο ψυγείο υπάρχουν κάποια φαγητά, μπορώ να τσιμπήσω κάτι;» Η αυτόματη απάντηση ήταν:  «δεν ξέρω, ρωτήστε τις νοσηλεύτριες».  Αυτό έλεγε ο αυτόματος πιλότος μου. Μερικά βήματα παρακάτω, που έβαλα το μυαλό να κινητοποιηθεί και να ξεφύγει λίγο από τον αυτόματο, συνειδητοποίησα ότι ‘Ρε συ, αυτή η γυναίκα πεινάει’. Ήταν μόνη της με το μωρό της, καμία επίσκεψη και βέβαια από πού εισόδημα… Πήγα λοιπόν, της πήρα ένα σάντουιτς, αλλά ακόμη πιο αποδοτικό θα ήταν να μιλήσω με το προσωπικό για το  ότι αυτή η γυναίκα πεινούσε. Αναρωτήθηκα αν θα έρθω αντιμέτωπη με το ρατσισμό, με τα κουτάκια και τις προκαταλήψεις. Πολλές φορές έχω ακούσει, και από μορφωμένους ανθρώπους, ότι ‘έλα μωρέ, αυτό ζητιάνοι είναι μια ζωή’, ‘έλα μωρέ, εκμεταλλεύονται την καλοσύνη μας’. Έστω  κι έτσι να ήταν, η πείνα είναι πείνα, ίδια είτε μιλάμε για Ρομά, είτε για μετανάστη, είτε για μικρό, είτε για ηλικιωμένο. Η πείνα θέλει πολύ μικρό χρονικό διάστημα για να γίνει βασανιστική. Μια μέρα χωρίς γεύμα φτάνει. Η γυναίκα πεινούσε. Κι επειδή την πείνα δεν την έχει βιώσει η γενιά μας , θα πρέπει να μάθουμε να την διακρίνουμε και να την μυριζόμαστε στους άλλους και να κάνουμε κάτι για αυτό. Μην περιμένουμε να έρθουν να μας βρουν. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί γύρω μας που πεινούν σιωπηλά. Λοιπόν, ας ξεφύγουμε από τον αυτόματο πιλότο κι ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα το μελοδραματικό, ή τρομακτικό, απλά χρειάζεται να δικτυωθούν αυτοί οι άνθρωποι με δίκτυα διανομή φαγητού. Αν μπορούμε να δώσουμε κάτι στον αναμεταξύ και να τους ενημερώσουμε για μακροπρόθεσμη φροντίδα, αυτό θα κάνουμε. Ούτε μελόδραμα, ούτε φόβος, ούτε στρουθοκαμηλισμός. Επίγνωση και δράση. Και αν δεν έχουμε μάθει να αντιμετωπίζουμε το φαινόμενο ‘πείνα’  μέχρι σήμερα, ε τώρα θα το μάθουμε και θα το αντιμετωπίσουμε. Επίγνωση, αποφασιστικότητα και δράση. Εκτός αυτόματου πιλότου.

Πρεκατέ Βικτωρία, www.brightplanet.blogspot.gr, 10/1/2013

 

Αναρτήσεις 2013
Η μιντιακή επίθεση στην αθωότητα
Η δύναμη της θετικής σκέψης και η δύναμη του θετικού λόγου
Σκέψεις σχετικά με τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό
Κίνητρα μαθητών για μάθηση και δημιουργικότητα(2)
Κακοποίηση ζώων από παιδιά: αγνωστη,διαδεδομένη συνήθεια
Διαθεματικό μάθημα στην πολική αρκούδα
Σιωπηρή εκπαίδευση των παιδιών στη βία: μια βραδυφλεγής βόμβα;
Η επιλογή της ομορφιάς ή της ασχήμιας στην καθημερινή ζωή
Το σχολείο ως καταφύγιο: Ο ρόλος του σχολείου στην προάσπιση της ψυχικής υγείας των παιδιών
Παρεξηγημένη (κι επικίνδυνη) μεταφυσική

Κακοποίηση μαθητών από εκπαιδευτικούς
Συναισθηματική
υπερφαγία: Όταν το ψυγείο από ‘φίλος’, γίνεται ‘εχθρός’

Αγωγή διαφυλικών σχέσεων στους εφήβους
Παρεξηγημένη υπερηφάνεια και υπεροψία
Οι τρεις μηχανισμοί επιβίωσης και το διαλυτικό του φόβου
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Β'
Αξίες (των εφήβων;) την εποχή της κρίσης, Α'
Συνεξάρτηση
Η Οιδιπόδεια πληγή
Το ανθρώπινο δικαίωμα του παιδιού να μεγαλώσει χωρίς να μισεί
Το δίλημμα της μετανάστευσης
Καλή χρονιά με χαρά, ζωή και επίγνωση

Οκτώβρης 2012,Εκπαίδευση Ειρήνης-Δάσκαλοι Χωρίς Σύνορα,Απελευθέρωση από το καλούπι, Σεπτέμβριος 2012,Γαύδος, αρκούδες και Σομαλία, Αγχώδης διαταραχή και κρίσεις πανικού,Μιντιακή αισθητική και απλότητα, Αύγουστος 2012,Ζηλοφθονία:Εθνικό πάθος;,Ελευθερία επιλογής,Προβολή κι ενοχή(Η βροχή της λύπης),Ψυχολογική στάση απέναντι στην ηγεσία,Η μιντιακή τρομολαγνεία και πώς να προστατευτούμε , Ιούνιος 2012,Η αποξένωση στην ελληνική οικογένεια εν μέσω κρίσης, Μάιος 2012,Εθισμός στο χρήμα,Πώς να βοηθήσουμε τους άστεγους,Η βροχή του φόβου,Υστερόγραφο στην αναλογία της κακοποιημένης γυναίκας,Εθνική εξάρτηση,Ποινικοποίηση της φτώχειας, ποινικοποίηση της ασθένειας Απρίλιος 2012,Η μικροβιοφοβία ως παράγοντας διακρίσεων, Ένα συγκινητικό συμβάν και ο ρατσισμός, Ο πολύ ύπουλος ρατσισμός Νο 2, Μετανάστες και ο πολύ ύπουλος ρατσισμός, Αναβλητικότητα:Τι είναι;Πώς αντιμετωπίζεται;, Μάρτιος 2012
Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου 2012, Χρήση των λέξεων σε δύσκολους καιρούς,,Φεβρουάριος 2012,Να θυμηθούμε..., Απεξάρτηση από τον υλισμό, Δουλοπρέπεια και αξιοπρέπεια, Η αυτοεκτίμηση σε σχέσεις που πληγώνουν, Ιανουάριος 2012
Ζητιανιά, ελεημοσύνη κι υπευθυνότητα..., Η παραμέληση του εαυτού στους ενήλικες: Αίτια, μορ..., Αλήθεια νοσταλγούμε το παρελθόν; , 2012: Ελπίδα,αντί για παραίτηση

2011
(Δεκέμβριος 2011): Χριστούγεννα και αντίσταση στην αλλαγή, Κρίση (Μέρος 13ο):Πίστη (και αφθονία) ή τσιγκουνιά (και φτώχεια);, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 12ο): Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα παιδιά Ψυχολογικό αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης στα πα..., ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ:H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΩΖΕΙ!!, Πίστη, φόβος και δοτικότητα, Η ορειβασία και οι άστεγοι (Νοέμβριος 2011): Οκτάποδο (Χταπόδι): Το πιο ευφυές ασπόνδυλο, Διαμαρτυρία για τα άθλια θεάματα της τηλεόρασης, Ασκήσεις ενίσχυσης αυτο-εκτίμησης, Κρίση (Mέρος 11ο):Αυτο-εκτίμηση ως έθνος (B'), Φυλλάδιο: Ψυχολογική αντιμεπτώπιση της ανεργίας, Κρίση (Μέρος 10ο): Συμμετοχική δημοκρατία, αυτοεκτ... (Οκτώβριος 2011): Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας Μέρος 2ο, Κρίση (Μέρος 9ο): ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΩΣ ΕΘΝΟΣ Α , Τι έχουμε κάνει στη γη;, Κρίση (μέρος 8ο): ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Προετοιμασία του παιδιού για την επαγγελματική ζωή...(Σεπτέμβριος 2011): Κρίση (Μέρος 7ο): Δεν μας αξίζει αυτό, ΚΡΙΣΗ (Μέρος 6ο): Γαλήνη ή πανικός, Τι μας ενώνει (Αύγουστος 2011): Κρίση (Μέρος 5ο): Αφθονία ή φόβος της έλλειψης, Ταραχές νέων και παραμέληση (Ιούλιος 2011): Κρίση (Μέρος 4ο):Κοινωνική συνείδηση ή Διαφθορά , Κρίση (Μέρος 3ο) Ηγεσία: Λειτούργημα ή Εξουσία , Κρίση (Μέρος 2ο): Ψυχραιμία ή μίσος (Ιούνιος 2011): Διάκριση στην επιλογή θεραπευτή (Απρίλιος 2011): ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΞΙΩΝ, Τα διδάγματα της Φουκουσίμα (Μάρτιος 2011): Προσκόληση στα βρέφη κι αίσθηση του εαυτού, Παιδόφιλοι και θεραπεία

(Φεβρουάριος 2011): Η έξοδος από την κακοποιητική συντροφική σχέση, (Ιανουάριος 2011): Σεβασμός στα ζώα

2010 (16)

(Νοέμβριος 2010) Αυτοδιαχείριση και κρίση: πόσο προετοιμασμένοι είμ..., Πνευματική διάσταση της μετανάστευσης, The Earth is our home, Η Γη είναι το σπίτι μας (Αύγουστος 2010) Ανθρώπινες σχέσεις ή δημόσιες σχέσεις?, Το απαράδεκτο "τραγούδι" της "μπεμπε-λιλή" Ιούλιος, Διακοπές κι αποστεωμένα ζώα, Κοινωνικός ρόλος των σούπερ-μάρκετ; (Ιούνιος 2010) Ψυχολογική αντιμετώπιση της ανεργίας, Όταν κατακρίνουμε και δαχτυλοδείχνουμε…, Κακοποίηση παιδιών σε ιδρύματα φιλοξενίας, Ένα πρόβλημα με τις Πανελλήνιες (Απρίλιος 2010) Οικονομική κρίση στην Ελλάδα, Η κατανάλωση κρεάτος στον πλανήτη των 7δις (Ιανουάριος 2010) Τα μαθήματα της ντουλάπας, Καλή χρονιά με εθελοντισμό

2009 (16)

(Δεκέμβριος 2009) H Πολική αρκούδα: ένα αξιοθαύμαστο ζώο, Σύγχρονος ελληνικός σεξισμός και νέα κορίτσια, BURN OUT: Πώς να αποφύγετε την επαγγελματική εξουθ..., Θάνατος για χόμπι (Νοέμβριος 2009) Η φροντίδα μικρών παιδιών με ειδικές ανάγκες, Έφηβοι σε συμμορίες (Αύγουστος 2009) Οι φύλακες των φαναριών, Δυσθυμία-η «καθημερινή» κατάθλιψη, Πένθος: Η ψευδαίσθηση του χρόνου (Ιούνιος 2009) Τηλεοπτική εξαθλίωση, Οικονομική κρίση, Πρωινή προσευχή, Κακοποίηση παιδιών με ειδικές ανάγκες, Σεξουαλικός Εθισμός


Προτεινόμενες οργανώσεις

http://www.heartsandhandsforafrica.com/ (Children in need in Zambia and S.Africa)



http://www.who-will.org/ (Children in need in Cambodia)



http://www.steppingstonesnigeria.org/ (Βοηθά παιδιά στη Νιγηρία που έχουν κακοποιηθεί)



http://www.diakonia.gr/ Εξαιρετική οργάνωση εθελοντικής παροχής βοήθειας προς παιδιά σε νοσοκομεία και άλλους ευάλωτους πληθυσμούς (Αθήνα).



http://www.redcross.gr/ Εκπαιδεύει και τοποθετεί εθελοντές σε πολλούς φορείς ανά την Ελλάδα για την αρωγή ατόμων που έχουν ανάγκη. Τομέας Νοσηλευτικής και Τομέας Κοινωνικής Πρόνοιας



Αν
θέλετε να βοηθήσετε τους άστεγους και άπορους, δείτε τις ακόλουθες πηγές:


Οδηγός επιβίωσης αστέγων της «Κλίμακας»
http://www.klimaka.org.gr/newsite/downloads/astegoi_odigos_epiviosis.pdf


Συσίτα της Εκκλησίας της Ελλάδος
http://www.ecclesia.gr/greek/koinonia/fagito.html





Στα πλαίσια δραστηριότητας του ενεργού πολίτη, ενός πολίτη που ενδιαφέρονται γαι το περιβάλλον και τους συνανθρώπους, προτείνουμε τον ακόλουθο ιστότοπο για ενυπόγραφες διαμαρτυρίες, για διάφορους καλοπροαίρετους σκοπούς:

www.thepetitionsite.com

www.savejapandolphins.org